...Mustn't...

Κεφάλαιο 54

Τον χρόνο που είχαμε χάσει, τον αναπληρώσαμε. Νιώσαμε ο ένας τον άλλος όπως έπρεπε. Δεν θέλαμε να πούμε τίποτα από τα πρώτα κιόλας λεπτά. Απλά να νιώσουμε ο ένας τον άλλος. Κι όντως έγινε.

Τώρα στο κρεβάτι του πρώην δωματίου μου, εγώ μέσα στην αγκαλιά του Tom να ασχολούμαι με τα δάχτυλα του χεριού του και αυτός με μία τούφα από τα μαλλιά μου.

Γυμνοί κάτω από τα λευκά σεντόνια. Το δωμάτιο σκοτεινό. Μόνο η λάμψη από το φεγγάρι να φέγγει. 

Κανείς δεν μιλάει. Τι να πούμε??? 

Αναστέναξα και με κοίταξε.

" Είσαι καλά Clara?? " έσπασε την σιωπή ο Tom με την βραχνή και σέξυ φωνή του.

" Δεν ξέρω " ψέλλισα και πήρα μία βαθιά ανάσα. 

Κουνήθηκε και γύρισε πλευρό ώστε να με κοιτάει. Τον κοίταξα και χαμογέλασα αχνά. Έπιασε το χέρι μου και ένωσε τα δάχτυλα μας.

" Clara πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά και ήρεμα " ψέλλισα και ξεφύσιξα.

" Το ξέρω Tom. Αλλά αυτή τη στιγμή δε θέλω να σκέφτομαι τίποτα. Απλά να σε έχω δίπλα μου. Όλο αυτό το μήνα, όλα μου πάνε σκατά " είπα και έκλεισε για λίγο τα μάτια του.

Τα μαλλιά μου ήταν ανακατεμένα και το πρόσωπο του χαλαρό. Τόσο όμορφος.

" Ξέρω εγώ φταίω για όλα. Απλά όλο αυτό τον καιρό έπρεπε να μιλήσουμε σοβαρά. ώστε να μη τραβήξουμε όσα τραβήξαμε. Ούτε για μένα ήταν εύκολο Clara. Να λες που κατάφερα και έγραψα στις εξετάσεις" είπε και ανασηκώθηκα λίγο.

" Έγραψες? " τον ρώτησα χαρούμενη και έγνεψε καταφατικά

" Πολύ καλά μπορώ να πω. " είπε και χαμογέλασα περισσότερο καθώς χάιδεψα απαλά το μάγουλο του.

" Χαίρομαι! " είπα χαμογελώντας.

" Αυτό το χαμόγελο μπορώ να το βλέπω για πάντα " ψέλλισε και χάιδεψε με τον αντίχειρα του τα χείλι μου.

" Θέλω να είμαι αυτή που κάνεις τις μέρες σου καλύτερες, αυτή που θα σε κάνει να χαμογελάς, αυτή που θα σε κάνει χαρούμενο, αυτή που θα σε κάνει να σκέφτεσαι 'Από τότε που την γνώρισα η ζωή μου έγινε πιο όμορφη' " ψέλλισα καθώς ένωσα τα μέτωπα μας και χαμογέλασε.

" Είσαι ήδη αυτή.  Ξέρεις... Σε κοίταζα, όπως κάθε φορά που σε βλέπω άλλωστε, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω σου. Έχεις κάτι που με μαγνητίζει Clara και δεν με αφήνει να αντικρίσω αλλού. Λες και υπάρχεις μόνο εσύ και το υπέροχο χαμόγελο σου. Έχεις αυτό το γλυκό αλλά το όχι ξενέρωτο, το ρομαντικό.  Πάντα όταν σε κοίταζα σκεφτόμουν μόνο αυτό που ένιωθα. Έρωτας! " είπε και άφησε ένα απαλό φιλί στα χείλι μου.