...Mustn't...

Κεφάλαιο 3

" Τα πήρατε όλα " μας ρώτησε για χιλιοστή φορά ο μπαμπάς μας και στριφογύρισα τα μάτια μου.

" Ναι μπαμπά πάμε " είπε η Victoria και έβαλε μπρος την μηχανή του αυτοκινήτου.

Αυτό ήταν λοιπόν. Μια νέα ζωή αρχίζει στον Λονδίνο με μία νέα οικογένεια. Δεν ξέρω αν θα είναι εύκολο όλο αυτό, αλλά ελπίζω να είναι όλα υπέροχα.

" Clara μίλησες με την Lousi? " με ρώτησε ο πατέρας μου χωρίς να πάρει τα μάτια το από τον δρόμο.

" Όχι. Της έστειλα ένα μήνυμα απλά. Δεν μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Θα ξεσπάσουμε σε κλάματα και δεν θέλω " είπα και κοίταξα έξω από το παράθυρο.

" Χωρίς να θέλω να επέμβω αλλά θα ήταν σωστό να την δεις " μου είπε και κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.

" Το ξανά σκέφτηκα. Άστο καλύτερα. " είπα και μου χαμογέλασε.

" Ότι νομίζεις. Victoria όλα καλά? " ρώτησε ο πατέρας μου την Vic, η οποία κάθεται στο πίσω κάθισμα.

" Ναι μπαμπά " είπε και συνεχίσαμε την υπόλοιπη διαδρομή χωρίς να μιλήσουμε.

Η ώρα είναι 14:15 και είμαστε ήδη στο αεροδρόμιο της Ισπανίας. Προχωράμε στις καρέκλες αναμονής μαζί με τις βαλίτσες μας και καθόμαστε εκεί. Σύνδεσα τα ακουστικά με το κινητό μου και έβαλα το πρώτο τραγούδι μου στην λίστα μου, να παίζει. Καθώς το άκουγα κοίταξα γύρω μου, το αεροδρόμιο. Μερικά άτομα συναντιούνται μετά από αρκετά χρόνια και μερικά άτομα αποχωρίζονται. Ενώ κοίταζα γύρω μου, ώσπου στην είσοδο του αεροδρομίου είδα την κολλητή μου. Έβγαλα τα ακουστικά από τα αυτιά μου και κοίταξα τον πατέρα μου.

" Πήγαινε " μου είπε και χαμογέλασα. Σηκώθηκα όρθια και άρχισα να τρέχω προς το μέρος της όπως κι αυτή. Μόλις φτάνουμε κοντά την αγκάλιασα με όλη μου την δύναμη και άρχισα να κλαίω όπως και αυτή.

" Είσαι ηλίθια " είπε μέσα από τους λυγμούς της.

" Το ξέρω. Αλλά μ'αγαπάς " είπα και χαχάνισα ανάμεσα από τα δάκρυα.

" Ναι δυστυχώς. Αλήθεια θα έφευγες χωρίς να με αποχαιρετίσεις? " με ρώτησε όταν απομακρυνθήκαμε μεταξύ μας.

" Λοιπόν, ναι.. Ξέρεις δεν μου αρέσουν οι αποχαιρετισμοί. Και ευτυχώς που δεν έφερες τα παιδιά " της είπα και σκούπισα τα δάκρυα μου.

" Ποιος το είπε αυτό? " είπε και από την πόρτα εμφανίζονται 5 παιδιά. Τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι. Ο Luis, ο Hugo, ο Thomas, ο Simon και η Rafaela. Όλοι τρέχουν κοντά μας και με αγκαλιάζουμε.