THE STRANGER'S KISS

Twenty Two

Dylan POV
*Before*
Pagkatapos ng ginawang pagyakap at paghalik ni Maegan ay parang nabitin ako doon, parang nais ko na sana ay tagalan nito ang paghalik saken, kaya nabigla ako ng saglit lang ang paghalik nito at tinalikuran ako, natulala ako sa ginawa nun Maegan, parang may nagising siya sa pagkatao ko, ginising niya ang natatago kong pagkalalaki na nakatago lang pala.
It 's started when i'm a child, dati dalawa lang kaming magkapatid, ako ang panganay, may kapatid akong babae si Marjorie, she is so pretty, malambing, napakabait at napakalapit sakin, i love her so much, lagi kaming magkalaro at tuwang tuwa ang parents namin samin, kuyang kuya ako sa bunso namin, kaya lang may hangganan ang lahat nagkaroon ng sakit si Marjorie, she diagnose Leukemia, kahit magpabalik balik kami sa ospital ay hindi parin naagapan dahil malala na ito, sobrang gumuho ang mundo namin ng mawala ang aming prinsesa,  dahil magkamukhang  magkamukha kami ni Marjorie ay naisipan kong maging ako siya, sa labis na pangungulila rito ay ginaya ko siya kapag walang nakakapansin ay pumupuslit ako sa silid nya at sinusuot ang mga damit nya, kapag humaharap ako sa salamin ay parang nakakasama ko narin si Marjorie, iyon ang simula ng pagiging binabae ko, sinekreto ko ito saking mga magulang kapag nasa harap nila ako ay matinong lalaki ako pero kapag wala ay binabae ako, wala rin masyadong nakakaalam ng sikreto ko kundi mga malapit lang sa akin, at dahil malapit ako kay hiro kaya hindi na ko nagpatumpik tumpik rito at lumadlad ako, pero sa ngayon parang may ginising sa akin si Maegan, pakiramdam ko ginising nya ang natutulog kong tunay na katauhan na matagal kong itinago dahil sa kapatid ko, sa tingin ko nagugustuhan ko na si Maegan dahil simula ng makilala ko ito ay hindi na ito nawala sa isipan ko, pilit ko lang siya binabalewala kapag naaalala ko ang kapatid ko.

Kaya ng nakita kong pumasok siya sa apartment nila ay parang gusto ko siyang pigilan, at itong nakakainis na si Yvonne ay bigla akong nilapitan.

"Honey bunch?!"
Sabi ni yvonne sa akin, kung si Maegan ito natuwa pa ako.

"Heh?! Letche tigilan mo ako yvonne" at pumasok na ko sa loob ng apartment namin.

"Dylan hindi paba tayo kakain?!" Tanong sakin ni Hiro.

"Bro?!, kanila Maegan at Naia tayo kumain ng dinner magdala nalang tayo ng kanib at yung niluto kong ulam" Parang nagulat ata si Hiro sa sinabi ko dahil nanlaki ang mata nito, dahil lalaking lalaki ang boses ko at tinawag ko itong bro.

"Dylan?! Sinapian ka ba?, hindi na fafa tawag mo sakin at sa nanibago ako sa kinikilos mo"

"Let's say na , ginising ni Maegan ang natutulog na tunay ako, at inilabas nya ang nakatagong ako"

Nakita kong natuwa naman si Hiro.
"Yun yon ohh bro, ipagpatuloy mo yan , i'm happy to you, dylan kasi ang sagwa talaga, pareho tayong gwapo kaya dapat pareho tayo sa maganda, sige magpapogi lang ako at tara na sa kabila."

****
*Now*
Naramdaman ko nung una na parang nagulat si Maegan sa ginawa ko kaya hindi pa niya tinutugon ang paghalik ko sa kanya pero hindi rin nagtagal ay tumutugon narin ito sa paghalik ko, niyakap ko ang kanyang beywang para mapalapit siya ng mas malapit sa akin, at naramdaman ko naman na ikinawit niya ang kamay sa leeg ko.

"Ehemmm"

"Ehemmm"

Bigla kaming naghiwalay ng sabay pa sila hiro at Naia na nakangiti pa sa aming dalawa.

"Bro?! , wag ka namang mang  -inngit," si Hiro

"Mamaya nayan puwede, tapusin muna natin ang pagkain" sabi naman ni Naia.

"Ano ka hilo, dylan matapos mo kong pahirapan at nalaman ko na nakipaghalikan ka kay yvonne, ngayon naman na naisipan mong gusto mo ako,ehh handa na kong kalimutan itong kabaliwan ko sayo, pwes!! Maghirap karin"
Tumalikod ito at nagsimulang maglakad.

"Maegan naman, sorry na, wag mo naman akong pahirapan, i love you baby girl" sabi ko rito.

"Heh, maghirap ka muna"

"Ok, fine, i'm gonna court you"
Hinila ko ito pabalik sa kanyang upuan at pinagsandok ulit ng pagkain.

"Alangan!! Ng maranasan ko naman ang nililigawan"

"Ok, baby, gusto mo subuan pa kita" inisod ko ang upuan rito at tuluyang tinabihan si Maegan.

Si Hiro at Naia naman ay walang ginawa kundi tumawa na tumawa.

TBC