Feel Me.

Bölüm 28

Arkadaşlar hepinizden gerçekten çok özür dilerim. Çok aptal, gerizekalı, mal, devasa özürlü bir TTNet modemine sahip olduğumuz için iki haftadan fazla süredir internetimiz yoktu. Bu yüzden hiçbir şekilde internete giremedim bu yüzden resmen sinir krizine girecek duruma geldim. Ama tam gaz devam ediyorum. 

FEEL ME GERİ DÖNDÜ!

Bölüm 28: 

‘’Skyler bırak!’’

Boğazım yırtılırcasına bir çığlık attım. Ardından da defalarca öksürdüm. ‘’Yalvarırım bırak ne olursun bırak!’’

Öksürüklerimin arasından tekrar bağırdım. Nathan insan formundaydı ve Skyler onu öldürecekti. Ramak kalmıştı.

Nathan’ ın dönüşümünü geçirmesine bile izin vermemişti.

Boğuştukları yere doğru koştum ve Skyler’ ın omuzlarından tutup geri çekmeye çalıştım. Yerinden milim bile oynamamıştı.

‘’Arabaya bin Nora!’’ diyerek kükredi. Korkuyla ellerimi omzundan çektim ama gitmeyecektim.

‘’Bırak onu beyinsiz!’’ diye bağırdım tekrar tekrar ve tekrar. İmdat diye bağırmak istiyordum ama kimse yoktu. Tekrar ellerimi omuzlarına koydum ve çekmeye çalıştım.

‘’Anlamıyorsun, Nathan bir yalancı. Her şeyin sebebi o! Babanın ölmesinin de Rebecca’ nın dediklerinin de!’’

Bütün vücudum birden kasıldı. Skyler’ ın dediği şeyden sonra istemsizce ellerimi omuzlarından çektim.

‘’Nasıl?’’ diye fısıldadım.

Skyler Nathan’ a yüzüncü yumruğunu indirdi. Öldü mü acaba?

‘’Onu bırak ve bana ne olduğunu anlat.’’

Skyler yüz birinci yumruğunu indirdi.

‘’Benimle geleceksin.’’

‘’Gelmeyeceğim!’’ diye bağırdım. Nathan’ a yüz ikinci yumruğunu indirecekken ‘’Tamam geleceğim ama bırak onu lütfen!’’ diye tekrar bağırdım.

Skyler suratındaki serseri sırıtışıyla Nathan’ ın üstünden kalktı. Karnına bir tekme attığında Nathan acıyla inledi ve cenin pozisyonunu aldı.

Tanrım şükürler olsun ölmedi.

Nathan’ ın yanına eğileceğim sırada Skyler kolumu sıkıca kavradı ve beni sürüklemeye başladı. Arabaya doğru ilerlerken kolumu çekmeye çalıştıkça daha çok sıkıyordu.

‘’Bırak beni piç!’’ diye bağırdım. Skyler arabanın kapısını açıp beni içeri attı.

‘’Piç mi?’’ deyip suratıma bön bön baktı. ‘’Daha iyisini bulmanı beklerdim.’’

Kapıyı sertçe çarptı ve koşarak ön taraftan dolanıp sürücü koltuğuna bindi. İnmek için bir atak yapacakken kendi kapısındaki düğmelerden birine basıp kapıları kilitledi.

‘’Ne oldu? Jennifer kıçına tekmeyi mi bastı?’’ deyip yapmacık bir şekilde kahkaha attım. ‘’Duygusal konuşmama katlanamadı heralde?’’

‘’Nora.’’ Diye tısladı dişlerinin arasından Skyler. Kontağı çevirdi ve araba çalışınca gaza bastı. Kolunu benim tarafıma atıp elini koltuğuma dayadı ve geriye dönmeden önce bana baktı. ‘’Jennifer benim sevgilim değil! Küçüklük arkadaşım!’’

Yüzümdeki ifade değişmeden onu dinlemeye başladım.

‘’Onu on dört yaşımdayken babamın ölümüyle kaybetmiştim! Delgado ailemizin peşine düştüğünde babası onu kaçırıp başka bir ülkeye gönderdi.’’