12 meisjes 1 prinses

verdwijning deel 2

Amalia is nu nog steeds niet terug gevonden we zijn nu al een week later. Vandaag gaan we live op tv een oproep doen. Ella komt de kamer binnen en zegt "de journalist is er." Ik knik en we staan recht Oliver pakt mijn hand en zegt "we vinden naar echt wel en nu zeker iedereen in Eden zal ons helpen om naar weer te vinden" een traan rond over mijn wang. We gaan samen in een zetel in de grote zaal zitten en er wordt afgeteld "we gaan live in 3...2...1"

Journalist
Oliver

Welkom kijkers bij deze speciale uitzending we hebben geen erg slecht nieuws voor jullie de dochter van prins Oliver en prinses Belle prinses Amalia is verdwenen.

Heeft u al enig idee wie niet achter zit?

We hebben en vermoede de dag dat Amalia verdween is Jeniffer carpers ontsnapt dus we denken dat zij nie achter zit

En als mensen tips hebben of iets gezien hebben hoe kunnen ze u dan berijken

Via het telefoon nummer van het paleis die nummer is 04********

Bedankt uwe majesteit we hopen dat de prinses snel wordt gevonden
Dus beste kijkers heeft u iets gezien of weet u iets dat de prins en prinses kan helpen om hun dochter te vinden ben dan naar het nummer 04******** het nummer staat ook op onze website. www.extra-nieuws.ed

Iedereen vertrekt weer en tranen rollen alweer over mijn wangen. Ik sta op en ga naar mijn kamer ik ga op bed zitten en zie Amalia haar wiegje staan. De tranen blijven maar stromen. Er wordt op de deur geklopt en ik zeg "laat me alsjeblieft even alleen ik heb dit echt even nodig" ik ga liggen en blijf maar naar het wiegje staren. De deur gaat open en mijn ouders komen de kamer binnen. Mijn moeder komt op het bed zitten ik zet me recht en knuffel haar. Ze trekt me dicht tegen zich aan en zegt "wij zijn direct vertrokken toen we het nieuws hoorde" ik begin weer te huilen en zeg "waarom moet dit nu gebeuren ik snap het niet ik mis haar zo erg" er wordt weer op de deur geklopt en Ella komt binnen en zegt "meneer en mevrouw Evens de koning en koningin verwachten u in de vergader zaal" mijn moeder naar me los en samen vertrekken ze. Ella komt naar me toe en haalt een pot met ijs en een lepel. Ze heeft het ijs en de lepel aan mij en ik zeg "bedankt dit is precies wat ik nodig heb" de glimlacht en zegt "graag gedaan" de verlaat de kamer en ik begin met mijn ijs op te eten. Halverwege de pot wordt er alweer op de deur geklopt en de deur gaat open. Oliver komt de kamer binnen en zegt "kan ik nu wel binnen komen?" ik knik dan ziet hij de pot ijs en zegt "wacht heel even ik ben zo terug". Na een tijdje komt hij de kamer binnen hij komt naast me zitten en haalt een lepel te voorschijn. Ik grinik en samen eten we de pot verder leeg na een tijdje ga ik op mijn rug liggen en zeg "ik kan echt niet meer" Oliver lacht en zegt "dan is de rest voor mij" ik zucht en zeg "gemenerik" hij zit de pot en de lepels op het tafeltje naast het bed en leunt naar me toe en zegt "dus ik ben gemeen" ik knik. Hij kust me en ik ga er in mee na een tijdje trek ik weer terug en zeg "nu jij de pot met ijs geclaimd hebt ga ik chocolade halen" hij trekt een wenkbrouw op en zegt "ik dacht dat jij niet meer kon" ik grinik en zegt "nu heb ik zin in hocolade dus ga ik het halen" hij schud lachend zijn hoofd en ik ga naar de keuken ik pak de chocolade en ga weer naar onze kamer ik ga op bed zitten en begon van de chocolade te eten tot dat Oliver mijn chocolade pakt en ik zeg "hé dat is mijn chocolade" en lacht en zegt "mond open" ik kijk hem vragent aan maar die toch wat hij zegt. Hij voert me de chocolade. Als alle chocolade op is ga ik op mijn rug liggen en dan zie ik het wiegje en tranen vormen zich weer in mijn ogen. Ik begin voor de zoveelste keer van weer te wenen en zeg "ik mis haar zo erg" als ik naar Oliver kijk zie ik dat er tranen over zijn wangen lopen en hij zegt "ik ook Belle ik mis haar ook" we knuffelen elkaar en vallen dan in elkaars armen in slaap.
_____________________________________
Hallo iedereen
Alweer een hoofdstukje
Blijf a.u.b. op mijn verhaal stemmen.
Groetjes DangerousWhiteWolf