12 meisjes 1 prinses

eindelijk weer samen

De volgende dag bij het ontbijt dat iedereen behalve Amalia aan tafel ik had er voor gezorgd dat ze wat later zou zijn zodat ik haar kon voorstellen. Ik heb mijn ouders uitgenodigd dus iedereen weet dat er iets aan de hand is. Mijn vader zegt "dus Belle waarom moest heel de familie hier zijn je gaat me toch niet vertellen dat je weer zwanger bent" ik antwoord "nee pap maar ik wil jullie wel voorstellen aan iemand" ik loop naar de deur en ga naar Amalia ik vraag haar "ben je er klaar voor" de antwoord "ik denk het" ze staat op en samen gaan we weer naar binnen. Iedereen kijkt naar ons en ik zeg "Dit is Amalia mijn oudste dochter" het is een lang tijd stil en dan staat mijn moeder op en komt naar ons toe en zegt dan tegen Amalia "ik ben Anna ofwel je grootmoeder langs moeder kant" na mijn moeder stellen alle andere zich ook voor behalve Jay Yasmine en Jayden. Na een tijdje staat Yasmine op en komt ze naar me toe en zegt tegen Amalia "hey ik ben Yasmine je jongere zusje en die jongen daar die over papa zit is Jay mijn tweelingbroer en die jongen naast Jay is Jayden de zoon van Ella en max en Jay zijn beste vriend" Amalia glimlacht en zegt dan "aangenaam kennismaken Yasmine" Yasmine gaat zitten en Amalia en ik gaan dan ook zitten. Ik kijk naar Oliver en vraag "is Jennifer al gevonden?" Hij schud zijn hoofd. Na het eten geef ik Amalia een rondleiding Ik weet namenlijk hoe erg het is om hier je weg te vinden als nieuweling het is hier echt wel een doolhof en alle gangen lijken zo hard op elkaar. Na de rondleiding laat ik Amalia haar gang gaan. Ik besloot om naar Oliver te gaan. Hij zag er gespanne uit. Ik trok zijn stoel naar achter en ging op zijn schoot zitten en vraag "is alles in orde?" Hij antwoordt "Nee Belle dat zie je toch" ik schrok van de manier waarop hij dit zei. Ik  stond op en verliet de kamer. Ik besloot even naar de bibliotheek te gaan. Ik dicht naar een goed boek en na een tijdje vond ik er één. Ik ging in één van de stoelen in de bibliotheek zitten en begon mijn boek te lezen. Na een tijdje kwam Amalia de bibliotheek binnen toe ik haar zag zei ik "Toch één van mijn kinderen die van lezen houd" ze glimlacht en zegt "ik wou altijd al weten van wie ik de liefde voor boeken had geërfd" ik grinikte en zei "weet je op boek en kun je altijd rekenen ze laten je nooit in de steek en ze zijn er ook altijd op mensen kun je niet altijd rekenen en laten je wel in de steek" de kijkt me vragend aan en ik zeg "je vader heeft zich alweer eens volledig in zijn werk gestordt" de zegt "hoe hebben pap en hij elkaar eigenlijk ontmoet?" Ik glimlach en begon te vertellen "je vader zijn ouders hadden alle meisjes van 19 en 20 jaar uit Eden naar het paleis geroepen en die meisjes moesten op gesprek komen met hen. Ik als 19 jarige had daar dus totaal geen zin in en besloot dus om me te misdragen maar dat liep fout in plaats naar huis gestuurt te worden weer ik toegelaten. Later die dag kwam de prins je vader dus de meisje die nog over waren inspecteren en toen ben ik je vader voor het eerst ontmoet" de knikt en zegt "wow jullie verhaal lijkt wel een sprookje" ik glimlach en zeg "ja je bent gelijk het is echt wel een sprookje" toen vroeg Amalia "hoe ging jullie sprookje verder?" Ik vertelde haar de rest van het verhaal. Toen ik klaar was met vertellen hoorde ik van achter ons iemand zeggen "je vergeet het deel over hoe we juist een koppel werden wacht ik zal het zeggen" ik draai me om en zie Oliver staan hij gaat verder "ik kwam je moeder s'morgens ophalen en ze was helemaal in paniek ze zei dat ze niet zou slagen voor de volgende test en dus besloot ik haar de danslessen te geven toen we aan de lessen beginnen weer je moeder ongeloofelijk afstandelijk ik weer kwaad op haar en gaf haar een keuze ofwel vertelde ze me wat er aan de hand was of ze zei niks en onze vriendschap was over ze zei niks en ik liep naar de deur voordat ik de deur opende zei je moeder dat ze verliefd was op mij ik liep naar haar toe kuste haar en zei dat ik ook verliefd was op haar zo ging het" Amalia had heel de tijd aandachtig geluisterd. Ze stond op en zei "ik ga dan maar eens naar mijn kamer" en ze vertrok. Oliver gaat op de stoel tegen over me zitten en zegt "het spijt me ik had daarnet niet zo mogen reageren maar Jennifer is de grens over en dus is het heel erg moeilijk om naar nu te vinden ik heb al een boodschap laten sturen naar alle andere landen om uit te kijken naar haar zodat we haar kunnen opsluiten" ik sta op en ga op zijn schoot zitten. Ik zeg "ik vergeef het je" hij kust me en ik kus hem terug. Oliver verbreekt de kus en zegt "ik hou van je" ik glimlach en zeg "ik ook van jou"
_____________________________________
Hey iedreen
Stem alsjeblieft op mijn boek
Tips en meningen zijn ook altijd welkom
Groetjes DangerousWhiteWolf