12 meisjes 1 prinses

het spijt me

Ella ziet me staan en komt meteen naar me toe. Ze trekt me in een knuffel ik begin alweer te huilen. Ze kijkt me aan en zegt "wat is er gebeurt?" Ik antwoord "Oliver en ik hadden alweer ruzie" de knuffelt me weer en zegt "rustig maar" ik zeg snikkend "Dit is al de zo veelste keer we hebben de laatste tijd al zo veel keer ruzie gehad. Ik overweeg het om voor een paar dagen naar mijn ouders te gaan" ze zucht en zegt "als je denkt dat je dat moet doen dan moet je dat doen" ik knik en zeg "dan ga ik mijn koffer maken" de knikt en vraagt "dan ik je helpen?" Ik knik en we gaan samen naar mijn kamer. Ik begin mijn koffer te maken en niet veel later sta ik in de gang te wachten tot dat de chauffeur er met de auto is. Niet veel later is de auto er. Ik stap in en zeg tegen de chauffeur "kun je me naar mijn ouders brengen. De chauffeur antwoord "natuurlijk uwe majesteit" ik knik en zeg "bedankt" we rijden naar het huis van mijn ouders en na een tijdje komen we aan de deur van de auto wordt geopent en ik stap uit de chauffeur helpt me met mijn koffer en ik bel aan mijn moeder doet de deur open. Ze kijkt verbaasd en zegt "wat doe je hier" wanneer ze mijn koffer ziet weet ze meteen dat er iets mis is en vraagt "wat is er gebeurt" ik antwoord "Oliver en ik hebben de laatste tijd veel ruzie om de stomste dingen en daarnet hadden we echt een hevige ruzie. Ik heb echt geen idee wat er aan de hand is" mijn moeder neemt me in haar armen en zegt "het komt allemaal wel weer in orde" we gaan samen naar binnen ik wil de trap op gaan met mijn koffer maar mijn moeder houd me tegen en zegt "Belle geef die koffer aan mij" ik zucht maar geef de koffer toch aan haar ze gaat samen met mij naar mijn kamer en daarna laat ze me even alleen ik zucht en laat me op bed vallen en sluit mijn ogen ik wordt door geschreeuw beneden ik hoor mijn vader schreeuwen "het kan me niet schelen dat jij de koning bent jij hebt mijn dochter pijn gedaan toen ze hier aankwam was ze volledig gebroken hoe durf jij je vrouw zo te behandelen toe ik jou voor de eerste keer ontmoette dacht ik dat je een geweldige man voor mijn dochter zou zijn" dan hoor ik Oliver schreeuwen "ik heb het al zo veel keer gezegt ik heb er spijt van ik snap dat u uw dochter wilt beschermen ik snap het omdat ik ook een vader ben maar ik kan dit niet bewijzen omdat ik gefaald heb ik de bescherming van mijn dochter maar laat me nu alsjeblieft naar mijn vrouw gaan" ik hoor mijn vader zuchten en hij zegt "ok maar als je haar ook nog maar iets aandoet aan ik er voor zorgen dat je haar nooit meer te krijgt" ik hoor iemand de trap op komen en ik weet dat het Oliver is. Ik lig op mijn zij met mijn rug naar de deur. De deur gaat open en ik voel het bed naast me in zakken en Oliver schraapt zijn keel. Hij zei "Belle het spijt ik had niet zo tegen je mogen uitvliegen" ik draai me om en kijk hem aan. Hij glimlacht en ik zeg "waarom vlieg je zo snel uit" hij zucht en zegt "nu na 4 jaar heb ik de verdwijning van Amalia nog steeds niet kunnen verwerken en hij geraakte in een depressie en ik vond het zo erg om je te zien afzien en ik geef mezelf altijd weer de schuld van de verdwijning" tranen stromen over zijn wangen ik omhels hem en zo zitten we een tijdje. Na een tijdje zeg ik "ik hou van je" hij glimlacht en zegt "ik hou ook van jou" hij buigt naar me toe en kust me ik glimlach en kus hem terug. Dit is zo lang geleden. We kijken elkaar een tijdje aan en dan vraagt hij me "kom je mee naar huis" ik knik en hij helpt me met mijn koffer te maken.
Daarna gaan we naar buiten en stappen we in de auto en rijden we weer naar het paleis.
______________________________________
Hey iedereen
Stem op dit boek
Reacties en tips zijn ook welkom
Groetjes DangerousWhiteWolf