12. BÖLÜM
Az önce olanları beynim idrak edemiyordu. Doğru mu anladım diye birkaç saniye kelimeleri beynimin içinde döndürüp durmuştum. Ve sonuç aynıydı. Utku "Gamzeyle yattım." demişti.
Gamze. Benim arkadaşım Gamze. En yakın arkadaşım Gamze.
Ve Utku. Sevgilim olan Utku.
Karşımda başı yere eğik dururken benim bilmem kaç dakikadır tepki vermediğimden olsa gerek kafasını kaldırıp yüzüme baktı.
Hala bakabiliyordu! Dalga mı geçiyor diye gözlerinin içine bakıyordum ama en ufak eğlence kırıntısı görememiştim. Aksine üzgündü, pişmandı ve endişeliydi.
Olmalıydı da! Karşıma geçmiş benim en yakın arkadaşımla birlikte olduğunu söylüyordu! Dürüst olalım diyen bendim ama Utku'nun böyle alçakça bir şeyi yapacağını aklımın ucundan dahi geçirmemiştim!
"Ada bak-"
Aşağı doğru eğdiğim kafamı kaldırıp suratına baktığım sırada uzanıp elimi tuttu.
Ani bir hareketle elimi onunkinin altından çekip tokat atmam bir olmuştu.
O kadar sertti ki avcumun içi acımıştı. Ama tabii ki kalbiminkinin yanından bile geçemezdi.
Gözümden süzülen yaşı avucumun içiyle silip ayağa kalktım.
Hiçbir şey söylemeden arkamı döndüm. Konuşmaya kalksam ne diyeceğim hakkında bir fikrim yoktu zaten. Bağıracak mıydım? Kızacak ve hesap mı soracaktım? Hakaret mi edecektim?
Utku kolumdan tutup kendine doğru çevirdi.
"Bırak beni." Sesimin boğuk çıkmasından ağladığımı anlamıştım.
"Hani beni asla bırakmayacaktın Ada?"
Kolumu sert bir şekilde kendime çekip onun ellerinin arasından kurtuldum.
"Beni bu kadar yıkabileceğini tahmin etmemiştim."
Nasıl bu kadar sakin olabiliyordum? Normalde benim bağırmam, hıçkırarak ağlamam, "bunu bana nasıl yaparsın?" diye hesap sormam gerekirdi. Normal Ada böyle yapardı. Ama bu sefer kendimde o gücü bulamıyordum.
Kendimi taksiye attığımda içimde tuttuğum bütün hıçkırıkları, bütün gözyaşlarını serbest bırakmıştım.
Taksici aynadan bana bakarak "Abla iyi misin?" diye sorduğunda kafamı olumlu anlamda sallayarak geçiştirdim. Cidden çok iyiydim!
Evin kapısını açmaya çalışırken ellerim titriyordu ve öksürük krizine girmiştim.
Salonda, elimde su bardağımla otururken biraz daha sakindim. İçimi çekerek ağlıyordum bu sefer.
Düşünmemeliydim! Düşündükçe daha çok ağlıyordum. En yakın arkadaşımla sevgilim birlikte olduğu aklıma gelince... İşte aynı şimdi olduğu gibi ağlamaya başlıyordum.
Bağırarak ağlamaktan boğazım acımıştı ve neredeyse kapının çaldığını duymayacaktım.
Koltuktan destek alarak ayağa kalktım ve elimdeki bardağı sehpaya koydum.
