29. BÖLÜM
Gözlerimi açtığımda gördüğüm ilk şey bir insan teni olmuştu.
Beynim jöle kıvamından çıkıp kendine gelmeye başlayınca nefes almamı zorlaştıracak şekilde bana sarılmış olan kişinin Rüzgâr olduğunu fark ettim.
Zaman ve mekan kavramları yerlerine otururken hareket etmeye çalıştım fakat bacaklarının arasında sıkışmış olan sol bacağım kıpırdamama engel oluyordu.
Hareketlilikten rahatsız olan Rüzgâr bir şeyler mırıldanıp yüzünü boynuma gömdüğünde derin bir nefes alıp bacağımı kurtarmayı başardım.
"Rüzgâr?"
Tepki vermeyince kendimi geri çekip Rüzgâr'ı kendimden ayırdım.
Uzanıp yanağını öptüğümde kaşlarını çatıp uyumaya devam etti.
"Rüzgâr kalk hadi." diyerek çenesine bir öpücük daha kondurduğumda yine beni takmamıştı.
Bu sefer dirseğimden destek alıp yanağımı elime yaslayarak Rüzgâr'ı izlemeye başladım.
Elimi yanağına koyduğumda upuzun kirpikleri huzursuzca kıpırdandı. İşaret parmağımı yüzünde gezdirirken küçük bir çocuğun yaramazlık yaparkenki heyecanı vardı içimde.
Tekrar uzanıp dudağının köşesini öptükten sonra yataktan kalkmak için bir hamle yapmıştım ki gerisin geri yatağa yapıştırıldım.
Daha ne olup bittiğini anlayamamışken Rüzgâr üstüme çıkıp dudaklarını dudaklarıma bastırdı.
Çok fazla oyalanmadan kendini geri çektiğinde şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırdım. Ne ara uyanmıştı ki?
"Bi' uyutmadın Ada."
Salak salak sırıtıp "Günaydın," dediğimde sağ eliyle gözlerini ovuyordu.
Gece Dünya'nın geleceğini düşünerek Rüzgar kendi odasına gitmiş ben de kendimi odama atmıştım fakat sonuç olarak bizden yüz bulan Onur ve Dünya çifti son gecelerini de birlikte geçirmek isteyerek Rüzgar'ı kapıdan kovmuşlardı.
Rüzgar koluyla beni sarmalayıp göğsüne yatırırken elimi beline dolayarak gözlerimi tekrar kapattım.
Sabahın köründe hortlamayı başarabildiğim için hala uykumu alamamış gibi bir his vardı üzerimde.
Uyandığımda tekrar uyuyamayan bir tiptim ama yarım saat aynı pozisyonda Rüzgar'ın düzenli nefes alış verişlerini dinleyerek neredeyse uykuya dalıyordum.
Rüzgar'ın karnının üzerinde duran parmaklarımı hareket ettirdiğimde rahatsız olup uyanacağını umuyordum ama beyefendi istifini bozmamıştı.
Çizdiğim hayali daireler başka birinin elimi kavrayıp avucunun içine almasıyla kesildi.
Kafamı kaldırıp suratına baktığımda gözleri hala kapalıydı. Ben de bunu fırsat bilerek avucunun içindeki elimi hareket ettirip daha serbest bir alan oluşmasını sağladım. Parmaklarımı bu sefer elinin üzerinde gezdirirken Rüzgar homurdanmaya başlamıştı.
