7.BÖLÜM
"Tabiî ki gidecek."
Bu cümleyi duyunca birden irkildim.Bu sözler kesinlikle benim ağzımdan çıkmamıştı.Karşımda Rüzgar vardı ve bu sözler onun ağzından da çıkmamıştı.
Birden başımdan aşağı kaynar sular döküldü.Havada kar soğuğu olmasına rağmen sıcak bastı ve ben üstümdekilerden kurtulmak istercesine kazağımın yakalarıyla oynamaya başladım.
Ellerim benden izinsiz bir şekilde haraket ediyordu.Bir elim kazağımın yakasını çekiştirirken diğer elim alnıma gitti.
Alnım su içindeydi.Bununla beraber karnıma birden sancı girdi.
Aslında bu sancının,alnımın su içinde olmasının sebebi gayet açıktı.
Uzun zamandır hayran olduğum o ses tonunu duymam bunlar için yeterli olmuştu.O an kafam yerinde değildi.O sesi duyduktan sonra beynim yerlebir olmuştu.Hiçbir şeyden emin değildim.
Bu ses tonunu birkaç saat önce duysaydım kalbim göğüs kafesimi zorluyor olurdu.Elim ayağıma dolaşır,heyecanıma yenik düşmüş olurdum.Vücudum benden izinsiz bir şekilde haraket ediyor olurdu.
Şuan bu sesi yine duydum ve yine vücudum istemsiz tepkiler vermeye başladı.Ama bu sefer bu tepkilerin nedeni heyecan değildi.
Onu her gördüğümde uzun uzun sarılmak isteyen ben şu an onu yanımda istemiyordum.
Babamın o halini gördükten sonra Utku'yla tartışmamız konusunda yeteri kadar kafa yoramamıştım.Şimdi düşününce taşlar yerine oturuyordu.
O bana GÜVENMEMİŞTİ.
Beni Rüzgar'la yada başka biriyle ne şekilde görmüş olursa olsun bana inanmalıydı,güvenmeliydi.
Ben aklımdaki düşüncelerle boğuşurken dirseğime değen elle irkildim.
Utku avucunun içindeki dirseğimi iyice sıkarak beni çekiştirmeye başladı.
"Utku canım yanıyor bırak beni!"
Bu sözler ağzımdan çıktıktan sonra bana şaşkınca bakan iki çift gözle karşılaştım.
Söylediğim cümleden sonra Rüzgar'ın aksine Utku daha çabuk toparlandı.
"Ne diyosun sen Ada? Yürü konuşmamız gerek!"
"İstemiyorum Utku! Rahat bırak beni! Şimdi mi aklına geldi benimle konuşmak? Sen bana güvenmedin Utku! Rüzgar ya da bir başkası ne şekilde görürsen gör bana inanıp,güvenmeliydin."
Ben bu sözleri sarfettikten sonra Utku'nun gözleri hayal kırıklığıyla dolmuştu.
"Bunları konuşabiliriz Ada.Onun yanında daha fazla kalmana izin vermeyeceğim." dedi Rüzgar'a kısa bir bakış atarak.
"Biliyor musun Utku? Onunla gideceğim.Bugün seninle daha fazla tartışmak istemiyorum.Oldukça zor bir gündü." diyerek Utku'nun elinden dirseğimi kurtardım.
Kafam yerinde değildi ve yaptıklarım yarın sabah aklıma gelince büyük ihtimal intihar etmek isteyecektim ama şuan umurumda değildi.
Hızlı adımlarla Rüzgar'ı beklemeden kafeden çıktım.Rüzgar'ın arabasına doğru ilerledim.
Çok geçmeden Rüzgar da yanıma geldi ve arabanın kapılarını açtı.
