Ruin ? // Shawn Mendes

1: Soyunma Odası

Zar zor bulduğum soyunma odalarından birine kendimi attığımda içerideki son kız da çıkıp gitmişti yanımdan. Başlamasına sadece bir dakika kalan beden eğitimi dersi için daha şimdiden terlemiştim.

Eski okulumda edindiğim bir alışkanlık yüzünden soyunma odasının seçebildiğim en kuytu köşesini seçtikten sonra üzerimdekileri acele bir şekilde çıkarmaya başladım. Sanki odada benden başka insan varmış ve beni izliyormuşcasına korktuğum için kalbim çoktan boğazımda atmaya başlamıştı. Bu bile esktra terletiyordu beni.

Üzerimde anlamadığım bir korku vardı ve altıncı hissim her zaman kuvvetli olmuştu. İşte yine aynısı oluyordu ve ben korkudan ölmek üzereydim. Aaron bu halimi görse beni sakinleştirmek için elinden geleni yapardı ama yoktu. Ne Aaron ne Carter ne de Matthew... Bu çok daha kötü hissettiriyordu. Her şeyden daha kötü.

Ellerim titreye titreye üzerimdeki kazağı da çıkardıktan sonra soyunma odasının kapısı beni haklı çıkarmak istercesine sonuna kadar açıldı ve içeri bir erkek girdi. Vücudumdaki bütün kanın yanaklarımda toplandığını anlamamak imkansız olurdu. Belki de bedenimdeki geri kalan kısım bile kızarmıştı. Damarlarım derimden kurtulmak istermişcesine hareket ederken çocuk benden tarafa döndü ve beni sadece o halde gördü.

Utançla çıkardığım kıyafetlerime uzanırken çocuk kısa bir süre boyunca beni izlemeye devam etti. Üzerimi kapattıktan, en azından iç çamaşırlarımı sakladığıma emin olduktan, sonra çocuğa baktığımda kıpırdandı ve hiçbir şey söylemeden, bir özür bile dilemeden, çıkıp gitti soyunma odasından.

Onun gidişinin öylece izledikten sonra üzerimi hızlı bir şekilde giyindim ve soyunma odasını terkettim. Spor salonuna girerken kalbimin tekrar hızlanması etrafa bakma isteğimi arttırıyordu. Takip ediliyormuşum hissi uyandırıyordu ama umursamama ya da görmezden gelmeye çalıştım. Buradaki insanlara da daha ilk günden garip olduğumu öğretmek istemiyordum. Zaten yeterince zorluk çekmiştim. Burada da bana tuhafmışım bakışlarıyla bakılmasını istemiyordum. Aslında insanların beni umursamamasını ve işlerine devam etmesini istiyordum ama ne diyordum ben? Daha az önce bir erkek beni neredeyse çıplak bir vaziyette görmüştü ve okul bitene kadar belki de beni dikizlemeye çalışacaktı.

Önceden edindiğim tecrübeler ve umutsuzluğum yüzünden bütün bunlardan kurtulmak için tek çarem dua etmekti ve bende bu hafta sonu kilisede mesaiye kalacaktım. Tanrıdan başka yardımcım yoktu artık bu okulda.

Oy ve yorum bırakmayı unuymayın