4: Tesadüf

2K 110 15
                                    

"Tanıştınız mı?"diyen Jack'le, kısa boylu olan, birlikte Shawn'ın gözlerine bakmaktan kurtulup ona döndüm ama Shawn'ın hala bana baktığını biliyordum. Başımı memnun kalmamış bir şekilde sallayıp kaşlarımı çatarken "Hayır."dedim ve önümde soğuma evresini tamamlamış yemekle uğraşmaya başladım. "O zaman adını nasıl biliyorsun?"diye sorulan soru kimden geldi bilmiyordum ama başımı kaldırıpta bakmak istemiyordum. Ben aslında Shawn'la gözgöze gelmekten korkuyordum.

"Karşılaştık."

Bu cümle bile bir açıklama yapmam ya da bunu inkar etmem gerektiğime bir işaretti ama ben ağzımı açıpta tek kelime edemiyordum. Sadece beni nerede ve nasıl gördüğünü anlatmaması için korkuyla ona bakıyor ve bir sonraki cümlesini bekliyordum.

"Tesadüf."dedikten sonra keyifle önündeki yemeğe dönen Shawn'dan sonra da konuşmadım ve bende onun gibi yemeğime dönüp mantarlarımla oynamaya devam ettim. "Tesadüf?"diye soran kişiye baktığımda Taylor'ı gördüm. Şaşırmış ve düşünceli bir hali vardı ve Jack'in,uzun boylu olanın, koluyla dürtmesi sonucu sorusunu sormaktan vazgeçip kimseyle ilgilenmeden gülmeye devam eden Shawn'a baktı. Korkumun zirvelere tırmandığını hissettim. Farkında olmadığım ya da bilmediğim çok şey dönüyordu şu an bu masada.

Yemek tepsimi hızla kavrayıp ayağa kalktım ve içimdeki heyecanın sesime yansımamasını umarak "Benim derse yetişmem gerek."dedim. Cameron şaşkınca saatine bakıp "Öğle arasına henüz girdik. Yetişirsin aslında."dediğinde ellerimin terlemeye başlıyor olduğunu anladım ve bu içimde daha çok kaçma isteği uyandırdı. Kalp ritmim hızlanıyordu. Birazdan hiç olmadık yerde yanaklarım bile kızarabilirdi.

"Yemeğinden tek kaşık bile almadın. Elmanın en güzelini seçmene rağmen ona dokunmadın ve meyve suyunu saymıyorum bile."diyen Shawn yüzünden çocuklar birbirlerine imalı bakışlar yollarken ben sanırım kızarmıştım bile. Her anımı izlemiş olamazdı herhalde, değil mi? Bu çok sapıkça olurdu.

"Oturup yemeğini yesen daha iyi olur."dediğinde daha çok kibar bir şekilde emir veriyor gibiydi. Çocuklar başlarını önlerindeki yemeklerinden kaldırmadan olumlu mırıltılar çıkardıklarında "Hayır."dedim. Bu ani çıkış nerden ve nasıl geldi bilmiyordum ama içimdeyken devam etmem gerektiğini biliyordum. Shawn'ın şekil değiştiren suratı yine kızma noktasına gelip masaya oturduğu andaki halini almaya başlamıştı. "Tokum ve yapmam gereken işlerim var."

Masadaki herkes şaşırırken bir tek Shawn kızgın bir şekilde bakıyordu. Yaptığı ya da konuştuğu şeyler aklımda dönmeye devam ederken yemek tepsimi çöpe döktüm ve ağzıma tek lokma koymamışlığın günün ilerleyen saatlerinde başıma bela olacağını bilerek ve Shawn'ın sinirli bakışları arasında yemekhaneyi terk ettim.

Ruin ? // Shawn MendesHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin