Gülen gözleriyle bana yaklaşıyordu...Evet gözleriyle gülüyordu bana.Ufak adımlarla yavaş yavaş yaklaşıyordu...Ben ise bir adım dahi atmamıştım ona...Biran önce kavuşmak istiyordum ama çok yavaştı.Bende ne konuşuyor ne hareket ediyordum...Bekliyordum sadece..."Hadi gel" yaklaşması gerekirken daha da uzaklaşıyordu...güneş parlamaya başladı...güneş parladıkça ben onu göremiyordum.O kadar çok parlıyordu ki...Tam bağıracaktım, uyanıverdim...Annem kalkmam için perdeyi erkenden açmış olmalıydı ki günün erken saatlerinde uyandım.Güneşte olduğu gibi yatağımı kaplamıştı...Aslında uykum çoktu ama dışarıda hava o kadar guzeldiki dayanamadım kalktım.Yaz demek köy hayatı demekti bende...Bir yandan eğlenceli bir yandan sıkıcı oluyordu.Ama en çokta onu görebilme umudu bağlıyordu beni bu köye...Annem kahvaltıyı hazırlamış olmalıydı ki o enfes kokular evi kaplamıştı."Günaydın annelerin sultanı" dedim ve direk masaya geçtim.Annemde sabah sabah yorulmuş olmalıydı ki;
-Çayları olsun koy.dedi
Ve evin diğer üyelerine çağırmaya başladı.Diğer üyeleri dediysem ablam, kız kardeşim ve tabi ki babam.Ablam sert mizacı olan biriydi kardeşim ise deli dolu bir kızdı yerinde duramıyor desem yeri ama en iyi sırdaşımdı.Ablamla genelde dersler, kariyer,arkadaşlar falan o konularda konuşurduk.Babam memurdu her sabah ilçeye gidip gelirdi.Anneme gelince o ise hep iyi bir kariyerimiz ve iyi eşlerimiz olsun isterdi.Ablam sınıf ögretmeniydi,her sabah babamla ilçeye giderdi ama yaz tatiline girdikleri için 2 haftadır evdeydi oda..kız kardeşim lisede ben ise universitedeydim.Hemsirelik 2.sınıfım.Yani yazdan sonra öyle olacak...
Burada Nisanın ailesi ve yaşantısı hakkında bilgi vermek istedim.Takipte kalın..:)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞIME DÜŞTÜN
RomanceAlıştık değil mi? Istediğimiz aşkı arayıp bulamamaya,çok sevdiğimizin bizi de sevmesini beklemeye,karşılıksız sevmelere...Alıştık... Peki ya hiç beklemediğimiz bir anda bu alışkanlığımız bozulursa?Alışkanlığımızın dışında bulursak birden kendimizi?I...
