YÜREĞIME DÜŞTÜN

15.bölüm

Sabah olunca staj için hastaneye gittim.Her zaman ki gibi yorucu bir gündü.Her zamankinden farklı bir şey olmuştu elbet.Ne diye sorarsanız,Gözlerim gün boyu istemsizce onu aramıştı yani Ömer'i...Tabi dün gece öyle bir aklıma girmişti ki!Bir de durduk yere atar yapmaz mı? Hep dengesizler beni bulurdu zaten.Ah yine başkalarına suç atıp duruyorum.Tabi en kolay kaçış yolu; "Ne zaman düzgün birisi bizi buldu ki!" Belki de hatayı biz yapıyorduk tabi bunu bilemeyiz ve yüzde yüz haklı tarafta yoktur elbetteki.Ne demişti;"Seninle ilgilendiğimi bilerek onunla dans ettin" tabi sonrasında da "Artık önemi yok" demişti.Simdi bende kahkaha atmaya başlamıştım.Bu kahkaha dile getiremediklerimi barındırıyordu.Çokta umrumdaydı sanki, kendi kendine gelin güvey olmuş hava yapıyor.Zaten annemlerde bilmiyordu Emre'nin bizde kaldığını.Annem bir duysa bacaklarımı kırar vallahi ,yok Eceymis yok akrabasıymış falan dinlemez annemden bahsediyoruz sonuçta.Kac gün olmuştu hâlâ kalmaya bir yer bulamamışmış.Tabi ben buna inanmıyorum sanki kasıtlı yapıyormuş gibi geliyordu bana ve bu beni inanılmaz bir şekilde rahatsız ediyordu.Oysa ki daha bu yaz onu yerlere göklere sığdıramıyordum.Ona karşı hislerim kaybolmaya başlayalı icimde de kocaman bir boşluk oluşmaya başladı.Meğer ne büyükmüş bende ki yeri...Bir zamanlar benden başkasını gözü görmesin isterken şimdi varlığına bile katlanamamaya başlamıştım.Sırf onunla karşılaşmamak için erkenden çıkıyorum apartmandan.Zaten bu sabahta üstümde farklı bir hisle uyanmıştım.Sanki gün içinde veya sonunda bir şey olacakmış gibi.Ama gayette sıradan bir gündü.Staj dönüşünde bu his gitsin diye sahilde bir kaç saat falan turladım ancak hâlâ bir gariplik vardı üstümde.Sonra gittim bir boş bank bulup oturdum.Dalgaların sesi sarmıştı her tarafı.Gözlerimi kapattım o sese odaklandım sadece.Ne de rahatlatıcı bir sesti. Hava kararmaya başlamıştı fakat ayrılmak istemiyordum burdan bir nevi terapi gibiydi denizin sesi.Sonra yan banktan çıkan sesle kafamı o tarafa dönderdim.

"Ya çok gıcıksın amaa.." diyordu bir kız.

Kafamı dönderince Ömer'le bir kızı gülüşürken görmem bir oldu.Nedense cok sinirlenmistim.Bir de bana o kadar efelenmişti ki dün gece.Kendisi şuan resmen birisiyle kırıştırıyordu.Aman ne bekliyordum ki! Az önce doğruyu demiştim işte "Ne zaman düzgün birisi buldu ki beni!" Ilk başta çaktırmadan gitmeyi düşündüm.Sonra dün onun yersiz tavırları geldi aklıma ve gidip bende bir iki laf sokayım diye düşündüm.Ya da boşvermekti.Evet evet kimdi ki o!Tanımam etmem o yüzden beş dakika önceki halime dönüp gözlerimi kapattım denize kulak verdim.Tam dalıp başka alemlere gitmiştim ki;

-Ben seni kıskanırım ama küçük hanım haberin olsun.

Bu Ömer'in sesiydi.Birde gülerek söylüyordu bunu.Yok yok ben daha fazla dayanamayacaktım ya bir güzel fırça atacaktım yada bir olay çıkmadan burayı terk edecektim.En doğrusu gitmekti sanırım. Güya birde beni kıskanmıştı Emre'den.Şimdi de birgün bile geçmeden üstünden,baska kıza diyordu "seni kıskanırım"diye. Yani ben şuan tabi ki de kıskanmadım onu sadece iki yüzlülüğüne ve bana dünkü tavırlarından dolayı çok sinirliydim.Hemen kalktım yerimden tam o sırada bir köpek yanıma geldi.

"Oyy sen çok mu tatlısın" dedim kafasını okşayarak.

-Sizin köpeğiniz mi?Ne şirin şey. Dedi Ömer'in yanındaki kız seslenerek.Asık bir yüzle kafa mı çevirdim.

-Yok. Dedim benim sesimi tanımış olmalı ki Ömer bir anda bana döndü.Benimle gözgöze gelince bir garip oldu.Tabi ne halt olduğunu öğrenmem kısa sürmüştü.Sırıtarak kafamı salladım senin de ne mal olduğun ortaya çıktı dercesine.Sonra çantamı yanımdan alıp hızla kalktım ayağa ve sahil boyu hızlanarak yürümeye devam ettim.Dalgalar da şiddetlenmisti baya, sanki öfkem onlara yansımıştı.Hava da baya bozdu iyice yağmur yağmadan gitsem iyi olacaktı. Hem hava bozmuştu hemde kararmıştı.Buraya kafamı boşaltmak için gelmiştim sinirle doldurup gidiyordum aman ne güzel.Sonra duyduğum ses hızlanmama sebep oldu.

-Nisan bekler misin?

Duymamazlığa vuruyordum.Ne diyecekti acaba.Insallah bu sefer de üste falan çıkma gayesi peşinde değildir.Birden yanımda belirdi.Nefes nefese kalmıştı bana yetişe bilmek için koşmuş belli.

-Sana bekle. Dedim dedi kolumu tutarak.Bende geri çektim hemen.
-Sen kendini ne sanıyorsun. Dedim onu iterek.
-Hani sen beni diğer kızlardan farklı sanmıştın ama yanılmıştın ya.Ben şaşırmadım sana,senin nasıl birisi olduğun ortadaydı zaten.Senin gibilerden de tam da böyle bir şey beklenirdi. Dedim gözlerine nefret kusarak.Bir adım geri çekildi afallamıştı.

-Sen.. dedi hemen sözünü kestim.

"Evet ben.."dedim gülerek sonra devam ettim.
-Bu konuştuklarımızın zaten bir önemi yok. Dedim ve önüme dönüp devam ettim yürümeye.Arkama dönüp bakacak gibi oluyordum ama yine istikrarlı duruşumdan ödün vermeyip ilerlemeye devam ettim.Tam o sırada ayağımın bir şeye takıldığını fark ettim.Bir bu eksikti!Bu halatı buraya kim bağlamıştı.Öfkeyle söylenip çantayı fırlattım,Ayağımı çekmeye başladım ve birden kurtuldu ayağım hallattan.Sinirimi halattan çıkarmamın doğru olmadığını dengemi kaybedip bir anda kendimi denizde bulmamla anladım.

Az önce sesinde huzur bulduğum dalgalar beni içine çekiyordu.Arada kafamı çıkarmaya çalışıyordum ama aldığım havayla fark ediyordum su yüzüne çıktığımı her yer karanlıktı.Biran da ölüm korkusu sardı her hücremi.Şimdi bir kuş gibi çırpınıyordum denizin içinde.Dalgalar o kadar sertti ki su yüzüne çıkamıyordum bir türlü.Su yutmamaya çalışıyordum ama her cırpınışımda istemsiz olarak yutuyordum.Sanırım yağmurda yağmaya başladı.Zaten boğulmasam da soğuktan öleceğime emindim.Artık pes ettim bıraktım mücadele etmeyi,bıraktım çırpınmayı.Sesinde huzur bulduğum deniz bütün benliğimdeydi şimdi.Son olarak anımsadığım şey ise denize bir şeyin atlamış ya da düşmüş olmasıydı.Artık nasıl bir şey düştüyse sesi ta beni bulmuştu.