YÜREĞIME DÜŞTÜN

12.bölüm

Sabah olunca sırf Emre'yle karşılaşmamak için Ece'yi beklemeden evden çıktım.Kahvaltıda yapmamıştım artık bir simitle çayla kahvaltı işini halledecektim.Staj günleri çokta yoruluyordum.Ama seviyordum hemsireligi.Insanlarla iç içe olmak,onlara şifa olmak.Tabi şuan öğrenme aşamasındaydım ama elbetteki faydam dokunacaktı yaşlısına,çocuğuna,gencine...

Yasemin'le aynı serviste staj yapıyorduk.İyi kızdı tam olarak kafa dengimdi.Ara ara Ece'nin beni Yasemin'den kıskandığı bile oluyordu.Sahi Ece demişken , hâlâ aramamıştı beni.Onu beklemeden çıktığım için kızmış olmalıydı.Akşam güzel bir fırça beni bekliyordu.Oda Emre'yi sokmasaymış burnumun dibine!Hak etmişti bunu!

-Nisan,bir çocuk motosiklet kazası yapmış hadi gel bakalım.Yine kafan nereye uçtu?!
Dedi Yasemin o mavi gözlerini iyice büyüterek..
-Aa dur geliyorum.Dedim yerimden firlayarak. Bir gün beni iyice firçalayacaklar diye korkuyordum.Yasemin'i takip ettim hızlı adımlarla.Bir yandan da bilgi almaya çalışıyordum.
-Ciddi mi durumu acaba kaza yapan kişinin.
-Yok bee. Kırığı çıkığı bile yok pansuman yapılacakmış.Stajer öğrenciler gelsin onlar yapsın dediler bir baktım ortalarda yoksun.Dedi kızarak.
-Tamam canım ya...kızmakta haklısın bu sıralar çok dalgınım.dedim
O sıra içeri girdik.İçeri girmemle birlikte, acının ve şaşkınlığın vermiş olduğu ifadeyle bana bakan bir çift yeşil gözle karşılaştım bu gözlerin sahibi Ömer'di.Sağ kaşı açılmıştı.Sanırım sol koluda burkulmuş olmalı ki sargıya almışlardı.

Yanına yaklaşarak;
-Sen şu Ömer..
-Evet dedi yüzünü acıyla buruşturarak.Bana kızgın gibiydi hemen kesmişti cümlemi.
-Sen yapsana Yasemin pansumanı.
-Yok ben senin yapmanı istiyorum.Dedi gözlerimin içine bakarak.Şaşırmıştım böyle tepki verdiğine.Simdi aramızda çok az mesafe vardı ben pamuğu yarasına bastırdığımda gözlerini kapatıyordu acıyla.Ne yalan söyleyeyim çocukta çok yakışıklıydı.Heyecandan yanlış bir şey yaparım diye de panikliyordum.
-Demek hemşire olacaksın.dedi sessizliği bozarak.
-Evet, senin gibi serserilere pansuman yaparak geçmez insallah meslek hayatım.
"Işin zor o zaman." dedi sırıtarak.Bu durumda bile sırıtabiliyordu.
-Pansumanı sen yapacaksan eğer ben sürekli düzenli olarak kaza yaparım.
O öyle diyince birden bastırdım yarasına.Bastırmamla geri çekilip;
-Yada vazgectim.Dedi acıyla.
Dayanamayıp güldüm bu dediğine, şimdi oda gülüyordu.Tam o sırada hemşire girdi içeri."Pansuman işi bitti mi?"dedi tüm soğuk kanlılığıyla."Evet" dedim bende hemen."Tamam ben de o zaman dikiş atayım."dedi bizde inceliyorduk,nasıl yaptığına falan bakıyorduk ki bir daha ki sefere de biz yapalım.Ömer acıyla göz yumuyordu.Gözünü açtığı zamanda bana bakıyordu.O bakınca nedense utanıp kafamı çeviriyordum bende.Hemşire iki dikiş atmıştı.Çokta bir şeyi yoktu.
"Bu sefer ucuz anlatmışsın daha dikkatli ol."dedim ağız ucuyla.
-Beni düşünmen güzel.Dedi göz kırparak.
-Mesleğimin gereği bu düşünmeliyim.
Kafasını salladı."Kesin öyle canım" der gibi...Bende gözlerimi devirdim "sen öyle san"der gibi...

Saat beşe gelmişti.Yorgun olduğumdan dolayı çok sevinmiştim stajın bitmiş olmasına ama Emre aklıma gelince mutluluğum kısa sürdü.Şimdi gidince onu görecektim.Büyük ihtimal laf kavgasına girecektik.Muhtemelen Ece de arayı yumuşatmaya çalışacaktı.En iyisi gider gitmez yatmaktı.Kimseyle muhattap olmamak.Bir güzel uyumak.Ece'yle farklı hastanelerde staj yapıyorduk o yüzden Yasemin de gelince çıktık hastaneden.

Tüm yorgunluğumla içeri girdim.Iceriden hiç seste gelmiyordu."Kimse yok mu?"diye seslendim mutfağa geçerken.Ece demek hâlâ gelmemişti.Emre'yi zaten merak etmiyordum.Allah bilir nerdeydi.Hazır ikiside yokken şöyle guzel bir duş alayım diye düşündüm.Bugün açıkçası çok yorulmuştum bu yorgunluğa ancak güzel bir duş iyi gelirdi.Vakit kaybetmeden hemen lavobaya girdim.Girince ilk ışık çarptı gözüme.Kim açık bırakmıştı bunu?! Sonra su sesinin geldiğini fark ettim.Oda ne!Emre!Hemde sadece belinde havlu var.Yüzünün yarısı köpük, traş oluyor.Hemen arkamı döndüm.
-Ben sana ne dedim ha!Evde açık saçık dolaşma demedim mi! Diye var gücümle bağırdım.
-Evin içinde falan dolaştığım yok farkındaysan.Ece'yi aradim geç gelicem dedi.Bende birlikte olduğunuzu düşündüm.Dedi Traşına devam ederek.
-Insan bi kapıyı falan kilitler yaa! Dedim bağırarak. Sonra kapıyı hızlıca çekip çıktım.
Kendi evimde banyo yapamiyordum.Nerdeydi bu Ece Allah bilir!Neyse bugün de sakin olacaktım.Bir kac gün daha geçsin nasil kovuyordum şerefsizi.Sen hem kızı en yakın arkadaşıyla aldat.Sonra bir de gelmiş bana dostum falan diyor.Bak yine sinirlenmistim.Oysaki nasıl deli gibi aşıktım ona.Gecelerce nasıl onu düşünüyorum.Şimdi aynı evin içindeydik ve zerre kadar umrumda değildi en azından şuan öyle hissediyorum!

Kıymetli yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum.Sevgiyle kalın.:)