YÜREĞIME DÜŞTÜN

9.bölüm

Bu yazı Emre'yi severek,ona yazarak sonra bir şeylerin farkına varıp,öğrenip onu unutmaya çalışarak geçirdim ve şuan evden ayrılma vaktiydi.Ece eşyalarını toplamış erkenden bize gelmiş benim hazırlanmamı bekliyordu.Gerçi hazırlanmıştim ama bizimkilerden ayrilamiyordum.En çokta annem öyle hiç bir sey demeden sulu sulu bakınca bir fena oluyordum.En iyisi daha fazla duygusala bağlamadan biran önce gitmekti.Nihayetinde ayrılıklar önemliydi.Hayat bu ne olacağı belli olmaz.Bugün gördüğünü yarın görememek vardı.Şöyle doyasıya bir kez daha baktım hepsine,bir kez daha sarıldım.Simdi ayrılmıştık ve bir kaç saat sonra Ece ile küçük dairemize kavuşacaktık.Aslında bir yandanda özlemistim Apart hayatını.Ne karışan vardi ne bir şey.Tabi annemin yemekleri hariç.
-Hadi Nisan uyan geldik.
-Efendim. Dedim esneyerek.
-Hadi geldik kalk inelim.
-Tamam geri de eşya,bavul falan birakma.
-Tamam tamam hadi.
Ve şimdi apartmanın önündeydik.Içeri girince her yerin toz olduğunu gördük ve başladık temizliğe.
-Of Nisan ya.Cok yoruldum gel bi mola verelim.
-Tamam bende cok yoruldum ben o zaman kahve yapıp geliyorum.
-Oh iyi ya. Dedi ve attı kedini koltukların üstüne.
"Alem kiz ya"diye gecirdim icimden gülerek.
-Alin bakalım Ece hanım kahveniz.
-Cok saol canim ya.Ay bu arada ben sana şeyi söyleyecektim.
-Neyi söyleyecektin dedim kaşlarımı kaldırarak.
-Emre burdaki inşaat mühendisliği bölümüne geçiş yapmış yani oda artık burada okuyacak.dedi ve o an başımdan aşağı kaynar sular boşaldı sandım.
-Saçmalama emin misin?
-Kesin eminim.Annesiyle annem konuşuyordu ordan biliyorum.
-Aman neyse ya.Zaten fakülteler öyle yakın değil birbirine.
-Sen Emre'yi unuttuğuna emin misin? Dedi Ece kahvesinden bir yudum alarak.
-Unuttum demedim ki sadece eski sevgim kalmadı ona karşı.Unutmak sevmekten daha büyük bir eylem.Zamanla olacak bir şey.Ömrümden ne kadar zaman çalar bilmiyorum ama zaten ben unutmaya başladım onu.Yakındır tamamen unutmam.
-Hadi bakalım göreceğiz Nisan hanım pek unutacağınızı sanmıyorum ama.
-Sen hem susta kahveni iç dost musun düşman mısın belli degil.diye sitem ettim.
-Şaka şaka senin üstesinden gelemeyecegin şey yok canım arkadaşım.
-Gerçekten bak onun nasil birisi olduğunu gördükçe ondan soğudum artık bitecek ona karşı hissiyatlarım.Neyse bunları sonra konuşuruz önce şurayı bir temizleyelim de.
"Tamam." Dedi ve birden kalktı yerinden.
-Hadi bakalım sen mutfağı temizle bende burayı tamizleyeyim.
-Tamam deli kız seni. Dedim gülerek.
Mutfağa geçtim sonra.Dolapları silmeye başladım.Bir yandan da Emre'yle karşılaşma ihtimalimden korkuyordum.Korkuyordum çünkü o gozlere bakınca sevgimin yeniden alevleneginden korkuyordum.Niye geçiş yapmıştı ki şimdi ya...Her şey daha zor oluyordu.Eğer karşılaşırsak "Sen ne şerefsizmissin kizdan ne istedin lan"demelimiydim? Yoksa görmemezlige mi vursaydım.En iyisi yine her şeyi zamana bırakmaktı...