YÜREĞIME DÜŞTÜN

8.bölüm

"Omuzumda ağlayan bir sen ne çok isterdim bir bilsen.."diyordu şarkıda.Ben omzuma baktığımda onun aldattığı sevgilisini görüyordum.Zaten unutma kararı almıştım Emre'yi ama bugün anlıyordum ki kesinlikte unutmam gerekiyor onu.Bir insan sevdiği birisine neden bunu yapardı?Oysa ki nasıl aşkla bakıyordu o gece Melis'e.Sevdiğine böyle yapan,hem de en yakın arkadaşıyla! beni kimlerle aldatırdı kim bilir!Ne diyorum ben ya.Sanki o sevmeden ben onunla bir şeyler yaşarımda!Off saçmalıyorum.Beni deli gibi sevsede bitmişti artık Emre sevdası bende!..
Zaman acımasız...öyle hızlı geçiyor ki!Habersiz,öylece geçiyor...Çoğu zaman kendimi dalgın buluyorum.Öyle unutma kararıyla olmuyor işte...Ona büyüttüğüm o sevgiyi bir anda kaldırıp atamıyorum.Tabi eskiye nazaran daha iyiydim.Anladım ki beni çok yoruyormuş bu aşk...Sabahları kalktığımda,pencerenin önüne geçip, derin bir nefes alınca, ışte tam o anda ciğerlerimde hissedince o havayı...anlıyorum ki..Hayat güzel be!Yaşama sevinci olmalı insanda.Şu hayattaki kısa zamanımı da Emre'yi severek geçirmeyecektim.Biliyorum ara ara aklıma gelecek,geliyorda.Ama zamanla bu ara aralarda kaybolacaktı.Şimdi gülümsüyorum.Acı bir gülümseme...Peki inanıyormuydum kendime?"Sen büyük bir yalancısın.Sen ahmaksın.Unut şu aptalı unut artık unut!..."
Şimdi rüzgar esiyordu.Açtığım pencereden içeri dolup gözyaşlarımı kurutuyordu.Ben hırsla ağlıyordum o hırsla daha çok esip kurutuyordu.O da biliyordu değmecek birisi için ağladığımı.Simdi yine gülümsüyordum gözlerimi silerek...O sırada çekmecenin açık gözünden bir kağıt uçtu.Uzanıp alınca yine dayanamadım ağlamaklı oldum.

"Merhaba Emre
Biliyorum bu mektup sana hiç ulaşmayacak ama ben iyi hissediyorum kendimi böyle...Zaten sana bu kaçıncı mektubum ben bile saymaya üşendim.Bugun de yine seni nasıl sevdiğimi yazacağım.Biliyorum bu kağıtla kalemde bıktı benden.Ama sana gitmesede bu mektup,sana yazmak güzel. Sana bakmak güzel..Seni hatırlamak...gözlerini,simanı, yüzüne yayılan o kocaman gülümsemeni hatırlamak,seni sevmek güzel.Biliyorum seni hiç unutmayacağım,hep aynı aşkla aynı sevgiyle bakacağım sana.Ister sev beni ister sevme.Ben böyle tek taraflı falan ama iyiyim.Gerçekten iyiyim merak etme.Bu cümleyi sende çok seviyorum;"seni seviyorum"."

Kağıdı buruşturdum elimde yanılıyorsun "Ona en yakıştırdığım cümle;Senden nefret ediyorum."
Işte simdi bir kahkaha patlattım.Bu kahkaha hırsın getirmiş olduğu bir kahkahaydı.Şimdi ne kadar ona yazmış olduğum mektup,kağıt,yazı varsa yırtıyordum.Yırttıkça bazı duygular silinmesede bir başlangıçtı."Ne kadar da çok yazmışım.Yırt yırt bitmiyor."Son mektup geldi elime.Hadi bakalım Emre sende karış maziye dedim ve şimdi o mektupta yırtık kağıtların arasındaydı...