How long will I love you (Completed)

Twenty Nine

"Andyan ba si Louie?" Nakangiti kong tanong sa sekretarya niya.

"Ma'am.! Napatayo ito sa gulat. Napahagikgik ako sa reaksyon niya. Napakamot siya ng ulo.

"Sorry. Nagulat ba kita?" Nakangiti kong tanong. Napakagat ito ng labi.

"Uh. Ma'am. Saglit lang po. May kausap po kasi si sir sa loob. Uh maupo muna kayo po." Nag iwas ito ng tingin sa akin at tila hindi mapakali.

"Nah. I can go inside, right?" Panunukat ko sa kanyang reaksyon. Nanlaki ang mga mata niya. Bullseye. Something's off. Napatiim ang bibig ko sa nalamang reaksyon.

"Importanteng tao po ang kausap niya ma'am." Pahina ng pahina ang boses niya noong sagutin ako.

"O...kayyyy." Tipid ko na lang na sagot bago nagpasyang umupo. Nakita ko ang pagluwag ng hininga niya noong makaupo na ako. Ilang minuto pa ay may kinausap ito sa telepono.

"Andito po." Napatingin siya sa akin pero mabilis ding nag iwas. "Eh. Pano po ito?" Kinakabahan pa niyang tanong mula sa kausap. I smiled weakly knowing the fact that she's talking to him about something I already have a clue with. "Okay po. Labas na lang po kayo." Pabulong nitong sabi pero dinig na dinig ko naman. Maya maya pa ay bumukas na ang pinto at iniluwa doon si Louie. Isinara nito agad ang pintuan at mabilis ang lakad palapit sa akin.

"Hi." Simple niyang sabi bago ako hinalikan ng magaan sa labi. Hindi nakalagpas sa akin ang isang pulang kulay sa gilid ng kanyang leeg. I smiled bitterly. Huminga ako ng malalim bago pinagpagan ang nagusot niyang long sleeves.

"Dinalhan kita ng pagkain." Tiningala ko siya. Alam kong namamasa ang aking mata pero pinigilan ko iyong ilabas. I cleared my throat. "I think, I need to go. You are busy right? I love you." Pabulong kong salita bago tumingkayad at inabot ang kanyang labi. Mabilis lang iyon dahil siya mismo ang nagtapos. Napatiim ang aking bibig. Napakamot siya ng kanyang batok.

"Babawi ako. I promise. I love you too." Nginitian ko siya bago inabot ang kanyang leeg.

"I know." Sabi ko sabay pasimpleng tinanggal ang pulang kulay sa leeg niya. "May lipstick." Sabay pakita ko sa kanya. Nanlaki ang mga mata niya sa ipinakita ko. "I like the color. I'll buy one later. I love you. Take care, alright?" Tuluyan ng nanginig ang labi ko. Pero bago pa man tuluyang maglandas ang luha sa aking mukha ay tumalikod na ako sa kanya. Mabilis ang naging hakbang ko palayo sa kanyang opisina. Nakayuko lamang ako. Nagpasya muna akong dumaan sa may rest room sa baba para pakalmahin ang sarili. Mabuti na lamang at naabutan kong walang tao doon. Pinunasan ko agad ang sariling luha. Ilang minuto lamang akong tulala doon hanggang sa may pumasok na babae. Nag iwas ako ng tingin. Tumabi siya sa akin. May inilabas siya sa kanyang bag. Tissue at lipstick. Napatingin ako sa salamin. Nagtama ang paningin namin.

"Hi." She smiled sweetly. I smiled back. "Gusto mo?" She offered me her red lipstick. Nginitian ko siya at umiling. Nagkibit balikat siya sabay punas ng labi niya upang mabura  ang nagkalat na lipstick. Natawa siya habang pinupunasan iyon. Nakatingin lamang ako sa kanya sa may salamain habang ginagawa niya iyon. "My boyfriend is too hungry for my lips. Umalis na ako sa taas kasi minadali na niya lahat kanina." She smirked after giving me clues. Nahigit ko ang sariling hininga sa nalaman mula sa kanya. Her smirked went wider. "Yes, I am the one. It's really nice to finally meet you, Chantal." Malamig niyang dugtong.

"Ikaw." Nanginginig ang labi kong saad.

"Oo. Hmn. Hindi naman siguro masamang makihati tutal doon ka naman sanay, hindi ba?" Mapang akusa niyang sabi. Natigil ako doon. Dahil. Dahil. Totoo naman iyon. Pero matagal na panahon ko ng tinalikuran ang bagay na ginawa ko kay Louie noon. Napailing ako sa kanya.

"I love him." Saad ko sa matigas na Ingles. She smiled sweetly but evily.

"I know." Saad niya bago nilagyan ng lipstick ang labi niya. Tumingin siyang muli sa akin sa may salamin. "I love him too." Nakataas ang kilay niyang dugtong bago inayos ang gamit. "Hindi naman talaga masamang dalawa tayong magmamahal ng isang lalake, kaya okay lang sa'yo. Uulitin lang naman natin ang ginagawa mo noon. Yun nga lang, tayong dalawa ang mag aagawan. Hindi mga lalake." Matigas niyang sabi sa akin na para bang alam niya lahat ng nangyari sa amin. Tinalikuran niya na ako pero agad ko siyang napigilan sa braso.

"May anak kami." Malamig kong salita.

"I know that too. Nasabi nga sa akin ni Louie. But." Tumigil siya sabay tanggal ng kamay ko sa braso niya. Lumapit siya sa akin at binulungan ako. "I don't care. May the best woman win, honey." She dismissed. "And oh. Remember the name honey, Sherena Mendez." Pahabol niya before she walked away.

Inumaga na ng uwi si Louie. Nagulat pa siya noong makita akong nakaupo sa may upuan. He turned on the light to see my face, fully.

"I'm sorry. Busy sa office. Natulog ka na sana, hindi mo na sana ako hinintay." Malambing niyang sabi habang tinatanggal ang necktie niya. Tumayo ako at nilapitan siya. Tumingkayad ako para abutin ang labi niya.

"Is she good?" Malungkot kong tanong. Kumunot ang noo niya noong tignan niya ako. Umiling iling ako bago siya ulit hinalikan. "Kiss me back." Utos ko. He groaned but responded anyway. Binuhat niya ako papuntang kama. "I want on top." I said. He nodded and exchanged our positions. Umupo ako sa bandang tiyan niya at seryosong tinatanggal ang butones ng kanyang suot. Yumuko ako para mahalikan ang hubad na niyang pang itaas. "Akin ito." Binigyan ko siya ng mumunti at magaan na halik. Lumipat ako sa gitna ng hita niya at doon umupo bago sinunod na hinalikan ang tyan niya. "Akin lang." Dugtong ko. I unzipped his pants and took his shaft before I kissed it. "Lalo na ito. Akin. Akin lang." I firmly said before I took it inside my mouth.

"Oh. Damn. Baby." He moaned. I pleasured him. I did what I need to do to make him satiated. I need to do this to make him realize that I own him. I'll do everything to make him mine again. Hindi ang isang Sherena Mendez ang makakakuha sa isang Louie Salvador. Akin lang si Louie. Ibabalik ko ang puso niyang wala ng pagmamahal sa akin. Sisiguraduhin kong mamahalin niya akong muli hanggang sa wala na siyang kawala sa akin. I will love him. I am willing to suffer under his betrayal. Maybe because I deserve it. I deserve his punishment. Because I am the reason why he turned into a man of hate. I turned him into this. So I will be the only one who can turn him back to the man full of love. The man who used to love me.