How long will I love you (Completed)

Seven

Louie avoided me since that night. Mas lalong nag init ang ulo ko sa lahat ng tao. Ni kausapin ako ay walang nagtangkang lumapit dahil alam na nilang mabubugahan ko sila ng galit ko. Dahil sa galit na iyon ay kay Wayne ko nanaman ibinaling ang atensyon ko. I need him right now. I need some distractions. Pinuntahan ko siya sa condo pero nabigo ako dahil wala siya doon. Bigla ay naisipan kong puntahan ang condominium ni Selena. At ang kaninang galit ko sa mundo ay nadagdagan noong makita ko silang magkasama. Hindi tinted ang gamit na sasakyan ni Wayne kaya kita ko ang nangyayari sa loob. Kaya bago pa man mayakap ni Wayne si Selena ay mabilis na akong naglakad papunta sa sasakyan.

"Get out. You bitch!" Nagngingitngit na sigaw ko habang naglalakad ng mabilis palapit sa sasakyan ni Wayne. Mabilis na lumabas si Wayne at inalo ako pero isang malakas na sampal lamang ang iginawad ko mula sa kanya.

"Chantal! Don't make a scene here. Damn it!" Wayne hissed but I was too focused being mad that I forgot to care.

"Malandi ka!" Sinampal ko siya ng malakas. Agad namang nakalapit si Wayne kaya napigilan niya ako sa pagsampal sana ulit kay Selena. "Bitiwan mo ako Wayne." Kalmado pero galit na utos ko pero hindi siya natinag. Namula ang mga mata ko at napahagulgol dahil sa sobrang bigat na ng nararamdaman ko. Napaupo ako sa daan habang hawak pa din ako ni Wayne. "Why do I feel that everyone is leaving me? God. What have I done to even deserve this pain? Wayne. Why are you doing this to me?" Drama ko. Lumuhod siya para aluin ako.

"I'm sorry. Hush. I'm sorry." Masuyong sabi ni Wayne. Hinahagod niya ang buhok ko pati ang likod ko. "I'm sorry." Paulit ulit niyang sabi sa akin. "I love her Cha." Sunod niyang sabi. Parang isang malakas na sampal iyon sa akin. Matagal ko ng alam na wala sa akin ang puso ni Wayne. I knew before I met him na hindi ako ang laman ng puso niya pero nagpakagaga ako. Ipinilit ko pa rin kahit hindi pwede.  "I love her and I'm sorry. I care for you you know that. But this time, it's no longer you I am choosing. I love her. Siya lang talaga Cha. I am sorry for being a coward. For hurting you. I am sorry." Hindi ko alam kung ilang beses na siyang humingi ng tawad sa akin. Maingat na tumayo at hinarap si Selena. Malamig ko siyang tinitigan. I only see her now because of my hate towards her.

"Masaya ba?" Uyam kong tanong sa kanya bago pagak na natawa. "You stealing bitch! Sabihin mo lang kung gusto mong manghiram. Ipapahiram ko naman eh." Siya naman ang napakuyom ng mga kamao. Nagtagis ang bagang niya at pagak ding natawa na may kasamang iling at awa sa mga mata.

"Oo. Masaya." Taas noo niyang sagot sa akin. "Masayang kasama ang taong mahal ko at mahal din ako." Pinantaasan niya ako ng kilay bago nagpatuloy. "And, I don't need to borrow him. I didn't borrow him from you. Because I owned him first. Tandaan mo yan Chantal. I. Owned. Him. First." Ulit pa niya. Nanghina ako sa sinabi niya. Nasasaktan ako dahil alam kong totoo lahat iyon.

"Ang sama mo." Sabi ko sa kanya at nagpanggap na nanghina bigla. I need to make my move bago pa mawala ang lahat sa akin.

"Mas masama ka. You know what I mean right?" Makahulugan niyang tanong. Napaawang ang labi ko. God. She's not trying to tell my darkest secret to Wayne, right?! "You want me to tell Wayne huh? Nang matapos na?" Matapang niyang tanong.

"Tell what?" Kunot noong tanong ni Wayne.

"Wayne. No." Agap ko kay Wayne. No. Damn it. Don't you dare tell that to Wayne bitch.

"Tell what Selena?" Tanong niya ulit.

"She's having an affair with Louie. Matagal na. But Louie doesn't care for her now. Kaya siguro siya naghahabol sa'yo." Galit na napatingin sa akin si Wayne.

"No. No. Babe, it's not like that. It's not like. Please let me explain. No. No babe. No." Pilit kong inaabot si Wayne pero kusa itong lumayo sa akin. Humagulgol ako at nahiya bigla. Tumakbo ako papalapit sa sasakyan at mabilis na pinasibad iyon makalayo lamang sa kanilang dalawa. Hindi ko alam kung saan ako nakarating. Naramdaman ko na lang ang sarili kong kumakatok sa pintuan ng taong ilang araw ng di ko nakikita. Iritadong binuksan niya ang pintuan. Kunot noo niya akong tinignan. Pinunasan ko ang luha sa aking pisngi. I scanned his face. Magulo ang buhok niya. May bahid ng lipstick sa gilid ng labi niya.

"What?" Walang gana niyang tanong. Magsasalita na sana ako kung hindi ko lamang nakita ang mga kamay ng babaeng yumakap sa bewang niya. I heard an irritating giggle.

"Babe. Let's. Oh." Natigil ang babae sa pagtawa at pagsasalita noong makitang may ibang tao maliban sa kanila. Umigting ang panga ko. Gusto ko na lamang siyang sabunutan at patalsikin. "I'm sorry. I think, you need some time to talk. I'll just get my things on your room." Parang nahihiyang paalam pa nung babae. Now that I can see her face, I remember her. She's that girl Louie's with last time. What's her name again? Cory? Carly? Corrine! Whatever!

Naiwan kami ni Louie noong magpaalam na din yung babae pagkatapos makuha ang gamit sa loob. I welcomed myself kahit alam kong hindi na ako welcome sa loob. I seated comfortably and confidently kahit pa sobrang nangangatog na ang tuhod ko sa kaba.

"What do you need?" Malamig niyang tanong habang isinusuot ang damit pantaas niya.

"I.." Napayuko ako sa kawalan ng sasabihin.

"He dumped you. Kaya ka nandito?" Agad akong napatingin sa kanya pagkarinig ng sinabi niya.

"She chose her." Pagak na natawa si Louie sa sagot ko.

"I know. Wayne will always choose her. I forgot to tell you. Selena will always be Wayne's priority. You should know that." Bagot niyang sagot. Umupo siya sa sofa pagkatapos. Magkatapat kami ngayon. He scratched his chin after.

"I'm sorry." Bigla ay nasabi ko. Biglang napalitan ng iritasyon ang kanina ay blangko na niyang ekspresyon.

"Should I thank you now?" Sarkastiko niyang tanong. "For an egoistic like you, it's pretty rare to hear an apology coming from you." Tumayo siya pagkatapos. Ibinulsa niya ang mga kamay at mabigat na tinitigan ako. "You should go home now." Pagtataboy na niya sa akin. Napaiyak ako bigla.

"You promised to never let me go whatever happens. Why are you doing this now?" Hinanakit kong tanong. He laughed sardonically.

"Dahil hinayaan mo akong mapagod, Chantal. I let you go not because I got tired of loving you. I let you go because I got tired of the never ending chase. Ilang beses ba ako nagmakaawa na ako naman ang piliin mo? At ilang beses mo din bang ipinamukha sa akin na siya ang magiging una sa lahat ng desisyon mo? So please, stop this. If you want to ask me that, then these are my answers. I want to be happy for real kaya hayaan mo naman ako ngayong magmahal ng iba. Watch me. Panuorin mo akong magmahal ng iba." Tinalikuran na niya ako pagkatapos. Iniwan niya ako sa sala mag isa.