Wreder #Netties2017

Hoofdstuk 17

Elynne

Meteen al nadat ik door de deuropening stap weet ik dat het hier niet heel veel beter is. Er is geen bad (dat had ik ook niet verwacht). Er is echt alleen een lelijke douche, een handdoekrekje en een stoel. Er hangt een versleten douchegordijn waar dikke gaten in zitten voor de douche. De douchekop is voor meer dan de helft verroest en het allersmerigste; er ligt modder op de grond. Echt, het is om te kotsen. Aan het handdoekrekje hangen drie handdoeken. Het klopt niet, er zijn toch -mezelf niet meegerekend- zeven mensen hier? Waarom maar drie handdoeken?

'Ja, ja. Wij delen drie handdoeken met zeven, nu acht, mensen. Leuk, hé.' Michiel zegt alles op een toon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Voor hem is het helemaal normaal dat ze met acht mensen drie handdoeken delen. Ikzelf gebruik meestal drie handdoeken tegelijk als ik me afdroog.

'Oh, en let niet op de modder,' zegt hij, 'het is echt minder erg dan het lijkt allemaal!' Jeetje, wat een sukkel. Michiel hupt de douche weer uit en gaat terug naar het gedeelte waar we vandaan kwamen. Hij verstuurt nog snel een kushandje naar zijn werpmessen in het laatje als hij er langs loopt. Hij is echt debiel.

Michiel rent verder naar de 'keuken', die tegenover de eettafel is. 'Dit is de keuken', zegt hij dan. Duh, alsof ik dat nog niet zag. Er ligt geld op het aanrecht en een paar lege portemonnees. Dat bedoelt hij vast met 'we jatten alles bij elkaar'. Het papiergeld is netjes gesorteerd en het muntgeld ligt voor de helft op nette stapeltjes.

'Michiel, kom. Het is jouw beurt', roept Danielle. Michiel sjeest terug naar de tafel, alsof hij me geen rondleiding heeft gegeven, en bekijkt zijn kaarten.

Ik trek wat kastjes open om te kijken wat er in zit. Van alle dingen ziet hun keuken er nog een beetje oké uit. In de kastjes staan alleen een paar kopjes en wat plastic bestek.

Craig komt aanlopen en tikt me kort op mijn schouder. 'Wat?' zeg ik. 'Mag ik bij het aanrecht?' vraagt hij. Ik stap wat verder de keuken in, zodat hij erbij kan. Hij begint het muntgeld verder te sorteren. Ik wil wegkomen, maar de keuken is te smal om elkaar te kunnen passeren. Nu sta ik in het hoekje en voel me hartstikke ongemakkelijk. Ik voel me ingesloten.

'Sorry, moet je er langs?' Zijn stem klinkt kalm. Ik vind hem wat mysterieus, maar dat komt waarschijnlijk door zijn haar. In plaats van antwoord te geven vraag ik: 'kun je wel wat zien met dat haar voor je oog?' Het floept er zomaar uit, alsof iemand anders het voor mij vraagt. Hij lijkt te schrikken van mijn vraag en kijkt naar beneden. 'Ja, hoor', zegt hij dan. Snel stapt hij aan de kant en ik loop de keuken uit.

'Moet ik je de woonkamer nog laten zien?' vraagt Michiel. Hij zit over zijn kaarten gebogen en hij wekt de indruk dat hij liever doorgaat met kaarten. Dan fluistert hij in mijn oor: 'ik zou wel oppassen hoor, daar zitten Mike en Nico. Ze waarderen je gezelschap waarschijnlijk niet.' Ik kijk hem aan met een rare blik. Hij glimlacht naar me. 'Ik ga gewoon. Kan mij niks schelen dat ze daar zitten. Trap ik meteen de knie van zijn broer in. Dan lijken ze pas écht op elkaar', zeg ik met een gemene grijns tegen Michiel. Zijn gezicht betrekt meteen. 'Nee! Niet doen!' Hij staat op en probeert mijn weg naar de woonkamer te blokkeren, maar het lukt hem niet.

Binnen no-time sta ik in de 'woonkamer'. Net als de rest stelt dit ook niet veel voor. Mike en zijn broer zitten op de bank en kijken tv. Mike ligt meer op de bank dan dat hij zit. Hij ligt in het hoekje en onder zijn knieholte ligt een kussen om zijn been te laten rusten. Ik glimlach als ik zijn blauwe, opgezwollen knie zie. Het ziet er echt slecht uit. Zijn gezicht ziet er vermoeid uit en hij staart als een zombie naar het scherm. Mooi zo. Het verbaast me dat hij me nog niet verrot heeft gescholden.

'Flikker op, kutwijf', zegt zijn broer. Hij gaat staan en duwt me naar achteren. Ik duw hem terug en hij valt bijna over de kleine salontafel in het midden. Hij scheldt me uit, maar ik zeg niks terug en lach er alleen maar om. Dan draai ik me om en ga ik op een krat zitten. Eindelijk iets wat ik een beetje goed doe.

Danielle begint zich er meteen weer mee te bemoeien. 'Doe een keer normaal zeg!' zegt ze fel. Iedereen kijkt op van zijn kaarten en kijkt naar mij. Ik voel me alweer dom. Alweer! Ik doe het helemaal verkeerd. Ik heb het gewoon door en toch doe ik het steeds weer. Geen ruzie maken! Ik moet gaan dreigen of zo. Eigenlijk heb ik geen idee wat ik nou moet doen. Professioneel! Hoe kon ik nou zo lang zo dom doen! Ik ga het anders aanpakken. Niemand schoppen en iedereen laten zien dat ik wel degelijk een leider ben.

'Mag ik meedoen?' vraag ik dan op onschuldige toon aan Michiel. 'Ja, hoor. We doen Blackjack. Ken je dat?' Een ander antwoord had ik niet verwacht. Ik knik. Blackjack heb ik zo vaak gespeeld, eigenlijk te vaak. Maar het is een goede stap om wat professioneler te lijken, toch?

Danielle wijst met haar vinger naar het whiteboard voor me. Met zwarte stift is er een tabel met namen erin op het bord getekend. Alle dagen staan erop en onderin staat: Rouleerschema-verboden om vanaf te wijken.

'Dit is ons rouleerschema. We hebben hier twee bedden en die verdelen we eerlijk per dag. Elke dag slapen er twee mensen op de bedden, de rest slaapt op een matje. Omdat jij er nog niet op staat, ga ik dat nu veranderen', legt Danielle me uit. Voor elke dag van de week zie ik twee namen staan. Het is vandaag donderdag. Volgens het schema waren Nico en Michiel gister aan de beurt. Vandaag is het de beurt aan Danielle en Amila. Danielle veegt met haar vinger de namen uit en begint de boel opnieuw in te delen.

'Je hebt het ons wel moeilijker gemaakt, hoor. Met acht mensen is het weer heel anders', moppert ze. Ik zie haar bedenkelijk kijken. Ze schrijft wat namen op, maar loopt steeds vast. Dan veegt ze het weer weg en begint opnieuw. 'Suggesties zijn altijd welkom', zegt ze tegen mij. Ik schud alleen mijn hoofd en geniet van haar geworstel met de namen. Danielle vind ik ook maar een stom mens. Altijd maar doen alsof ze zo volwassen is. Echt, bah.

'Nou?' ze draait zich om naar mij en kijkt me aan met een vuile blik. Ik kijk terug met dezelfde blik. Met een zucht draait ze zich weer om en doet nog wat pogingen om alles te laten kloppen. Uiteindelijk lukt het haar.

'Dames en heren, luister allemaal even,' zegt ze alsof ze een lerares is, 'vanaf vandaag verandert de indeling. Doordat Elynne nu bij ons hoort, kunnen we ons oude schema niet meer aanhouden.' Ze zucht en kijkt wat boos naar mij, dan gaat ze weer verder met haar 'speech'. 'Vanaf nu is iedereen minstens één keer aan de beurt. Om de week ben je twee keer aan de beurt. Op zondag geldt gewoon wie het eerst komt wie het eerst maalt.' Op de plek van zondag tekent ze een zwart kruis. 'Wil je de indeling weten, kom dan even kijken.'

Ik neem niet de moeite om te kijken, want ik ga er me toch niet aan houden. Ik walg van hun domme schema. Ik ga gewoon in een bed liggen en dat bed blijft ook van mij.

Resoluut pak ik mijn spullen en drop ze op het bed in de hoek. Dit bed is voor mij en voor niemand anders.

Tot mijn verbazing reageert niemand op mijn actie. Ik dacht dat ze alweer boos op me zouden worden, maar niemand zegt wat. Dan kijk ik naar het rouleerschema en zie dat het gewoon mijn beurt is en het normaal is dat ik mijn spullen hier neerzet. Jezus, wat dom. Gelukkig heeft niemand gemerkt dat ik het niet doorhad.

Ik ga liggen en het valt me mee hoe comfortabel het ligt. Ik dacht dat het bed echt een hard matras zou hebben, maar dat is helemaal niet zo. Je kan hier zo in wegdromen. De verleiding lijkt groot om nu al te gaan slapen, maar dan lijk ik pas echt de jongste.

Mijn hoofdpijn en moeheid wint het van mijn trots. Ik besluit gewoon te gaan slapen en me niks aan te trekken van de rest. Mijn schoenen en jas gooi ik op de grond en ik kruip onder de dekens. Dit ligt echt best lekker. Heel even schiet het door mijn hoofd dat iemand straks een kutgrap met me gaat uithalen als ik slaap, maar die gedachte verwerp ik. Eerst slapen.

Een extra lang hoofdstukk! Want anders zou ik niet uitkomen met de hoofdstukken xD Voor de visuele mensen onder ons: boven op het media-plekje heb ik het rouleerschema gemaakt. Om eerlijk te zijn deed ik er drie dagen over om te bedenken hoe de nieuwe indeling zou worden, slecht hé? xD Maar het is gelukt!