"Ik zou het eigenlijk mijn thuis moeten noemen, maar dat doe ik niet. Het is niet mijn thuis. Het voelt niet als de plek waar ik hoor te zijn."
Craig woont samen met zes andere mensen in een kraakpand. Ze duiken al een lange tijd onder. Ieder van he...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
De missie lijkt van ons af te vallen als een baksteen. Waarom doen we dit nog? Danielle heeft kinderen, een gezin. Ze hoort hier niet te zijn.
Tranen wellen op in haar ogen. Haar mascara loopt uit. Ze veegt het weg en kijkt naar de trouwring om haar wijsvinger. Dan maakt ze haar hand tot een vuist. Voorzichtig en behendig zoekt ze naar een anonieme videochat. Wanneer ze iets gevonden heeft, traceert ze een code. De webcam gaat aan.
Ik schrik even van mijn eigen gezicht in de korrelige pixels. Het voelt openbarend, confronterend en meer dan angstaanjagend om mezelf te zien. Meteen schuif ik de stoel naar achter zodat ik niet meer in beeld ben.
Een man met een donkere huid verschijnt aan de andere kant. Hij lacht naar Danielle.
Haar ogen lichten op en ze kijkt de man aan met een blik die zegt dat er een grote last van haar schouders is gevallen.
Met twee handen pakt ze de pc vast en knuffelt het. Nieuwe tranen wellen op in haar ogen terwijl ze bedankjes prevelt.
'Danielle, Est-ce que tu sais que tu es belle?' zegt het scherm.
'Merci, Abdou. Je vais te retrouver. Je t'aime!'
Ze kussen beiden het scherm en lachen nog één keer na elkaar. Dan sluit de pop-up.
Danielle keert zich naar mij en lacht even bitter.
Mijn lippen lijken aan elkaar vastgeplakt te zitten. Ik heb geen woorden voor haar korte reünie met haar man. Het is triest dat ze hier beland is. Ze verdient het niet.
'Danielle?' Haar naam proeft bitter op mijn tong, maar ik wil het vragen. Het voelt als iets wat onweerstaanbaar is om te stellen.
'Ja?'
'Waarom kan je niet bij je gezin zijn?' Ik probeerde het voorzichtig uit te spreken, het te nuanceren met mijn stemgeluid, maar het komt alsnog hard aan.
Haar blik verbrijzelt door mijn vraag. Meteen heb ik er spijt van. Ik heb niet eens het recht om dat te vragen.
'Sorry', mompel ik.
'Als ik het je vertel, luister je dan echt?'
Ik knik.
Ze begint te vertellen. Eerst over haar kinderjaren in België, waar ze opgegroeid werd met pesterijtjes en een boerenaccent. Daarna vertelt ze over de gruwelen van de basisschool.
'Toen ik naar de middelbare school ging, veranderde alles.'
Haar houding verandert. De grauwe blik op haar gezicht verdwijnt en maakt plaats voor een expressie vol passie en liefde.
Met twee voeten stevig op de grond vertelt ze verder.
'Ik ontmoette Abdou en we-.'
Mike komt binnenlopen met een nors gezicht. Danielle klapt meteen dicht als ze hem ziet.
'Hoever ben je gekomen?' vraagt Mike.
'Anoniem. Alleen nog een bericht sturen naar die dealers.'
'Schiet op dan. Nico en Michiel mogen niet voor nare verrassingen komen te staan.'
'Wie beide je eigenlijk?' vraagt Danielle. Mike trekt even wit weg, maar herstelt zich snel.
'Gewoon, iemand die ik ken.'
'Hadden jullie ruzie?' Het komt monotoon uit mijn mond als een gewoontelijk iets. Natuurlijk wil Mike hier niet over praten en kaffert hij me zo uit.
'We verspillen kostbare tijd. Draai je om en ga door.'
Ik doe wat hij zegt, alleen er is niets waar ik echt bij kan helpen. Van de computer snap ik vrij weinig en met het bijkomende hacker-gehalte kan ik er geen touw aan vastknopen. Hoogstwaarschijnlijk wil Mike gewoon dat ik mijn mond dicht hou over zijn telefoontje. Ergens begint het wel een beetje te knagen. Zou het een belangrijk telefoontje geweest zijn? Als het zomaar iemand was had hij allang opgehangen.
Ik blijf angstvallig om me heen kijken terwijl Danielle druk bezig is. Mike kijkt mee over haar schouder.
Zijn mobiel steekt slordig uit zijn broekzak en valt er bijna uit. Door de beweging van zijn heup flitst het scherm aan. Een Whatsapp bericht is te zien op het beginscherm. De afzender is een nummer met de landcode van Nederland.
Ik leun wat naar voren om het bericht te bekijken, maar dan draait Mike zich plots om.
'Wat zit je te gluren?' bitst hij.
'Niks.' mompel ik zachtjes.
'Je wilde kijken wie mij appte, hè?' Ik kan niet meer ontkennen, en knik. Hij werpt me een vuile blik en pakt zijn telefoon. Met een pesterig gezicht leunt hij tegen de achterwand aan, zodat ik niet kan meelezen. Zijn gezicht betrekt meteen bij het lezen van het bericht. Er komen diepe rimpels in zijn gezicht en zijn ademhaling maakt rare sprongen.
'Mike? Ik ben klaar. Kijk maar.'
Hij lijkt haar niet te horen. Zijn ogen zijn nog steeds gefixeerd op het scherm, terwijl zijn vingers razendsnel over het scherm dartelen. En dan verandert zijn gezichtsuitdrukking compleet. Voor het eerst is er pure doodsangst af te lezen in zijn gezicht. Alleen al zijn ogen hebben de glazigheid van iemand die weet dat hij klem zit.
'Mike?' vraagt Danielle nogmaals.
'Godverdomme!'
'Wat is er?!'
Ze staat op en kijkt hem bezorgd aan. Hij ontwijkt haar blik. Strompelend gaat hij opnieuw naar buiten. Zijn slechte been sleept hij bij iedere stap met zich mee zonder te aarzelen.
'Wacht!' Danielle gaat achter hem aan naar buiten.
Ik blijf als genageld op de stoel zitten. Mijn spieren spannen zich aan. Er giert een stoot adrenaline door mijn lijf. Het onbekende nummer blijft op mijn netvlies branden en vervaagt. Het gezicht van Mike boort zich daarna in mijn geheugen. Die angst op zijn gezicht. De missie, nee onze tijdelijke vrijheid is in gevaar. Dat moet wel.
Ik dwing mezelf om op te staan. Al bijna ben ik ook de deur uit als ik onze spullen zie liggen. Mike heeft van te voren een handpistool in de tas gestopt samen met een paar patronen. Een snelle blik de ruimte rond maakt duidelijk dat er een kans is dat iemand de inhoud van onze spullen bekijkt. Als iemand dat pistool vindt is het meteen afgelopen.
Zuchtend ga ik weer zitten, terwijl ik zenuwachtig door mijn haar ga. Als ze maar niet te lang wegblijven.
Hoeraa! Ik heb NIET jullie een maand laten wachten :') Of toch wel? Ik weet het niet xD Zeg vooral als je een foutje ziet :)
En ik gooi de lay-out weer terug naar wat het was want Wattpad gaat toch nooit luisteren.
