Wreder #Netties2017

Hoofdstuk 2

Na een tijdje is iedereen klaar met eten. Danielle begint met het stapelen van de borden en zet ze bij de vaat. Ze is een van de weinigen die je kunt typeren als moderne huisvrouw.
 Ze draagt een groen bomberjack in plaats van een schort, maar voor de rest scheelt het weinig. Met haar roze, bijna uitgegroeide kapsel, staat ze overal vooraan om huishoudelijke klusjes te doen en orde te houden.
 We helpen haar met afruimen tot de tafel leeg is. In mijn hoofd zit ik al bij mijn volgende ochtendtaak; de moeilijkste en tevens de vervelendste.
 Ik loop naar het halletje dat de woonkamer scheidt met de rest van dit pand. Naar de wapens. Ze hangen er slordig bij op onze geïmproviseerde kapstok. Uit het kastje ernaast trek ik de bovenste lade open en haal het schoonmaakmiddel samen met de oude poetsdoek eruit. Ik doe een graai in de onderste lade en vind het pistool waar Catrice me zonet nog mee bedreigde. Ik schrok me echt te pletter, ik dacht dat we gepakt waren.
 Roestplekken plakken op de oude Glock. Het heeft zich als bacterie verspreid over het wapen en siert vooral de onderkant van de loop. Een goed gebruikt tweedehandsje dat nog werkt, was ons budget van een jaar geleden waard.
 Voordat ik begin met mijn poetsbeurt controleer ik of het pistool niet meer geladen is. Het magazijn ligt bovenop het bruine kastje en in de kamer zit ook geen patroon. Met een snelle beweging maak ik de bovenkant open en demonteer ik de onderdelen binnenin. Voor de loop gebruik ik een dun borsteltje. Na het zorgvuldig schoonmaken van de kleine delen, begin ik de rest op te poetsen met een doekje. Enkele stofdeeltjes dwarrelen de lucht in en waarschuwen me voor het feit dat dit ding een lange tijd geleden zijn laatste kogel heeft gelost. We gebruiken geen wapens als het niet hoeft.
 Het klinkt misschien cool, als in een actiefilm, maar ik vind van niet. De Glock is een dodelijk mechanisme, die elk levend wezen met de opdruk moordenaar kan bestempelen. Alleen een enkele beweging met je vinger zou kunnen zorgen voor zo'n luguber imago. Mensen zouden je niet meer aannemen en spreken voor altijd achter jouw rug om over jou, over die opdruk. Misschien hebben ze zelfs het lef om over jouw wangedrag, of onbezonnen daad, te roddelen en te wijzen terwijl je erbij staat. Dat lijkt me simpelweg vreselijk. Daarom durf ik niet uit dit kleine gebouw te ontsnappen. Ik ben bang voor de reacties van anderen en voor mijn toekomst.
 Met een droevig gevoel dat mijn geest omarmt, poets ik verder. Het liefst ben ik nu meteen klaar en kan ik na het douchen verder lezen in het boek dat me al meer dan vijftig keer gefascineerd heeft. Ik kan helemaal wegdromen bij de prachtige gebeurtenissen die in het verhaal beschreven worden. Alles lijkt zo vrolijk, en als dat niet zo is, komt alles helemaal goed op het eind. Het gaat over ballet. Klinkt suf, hè. Maar voor mij is het een herinnering aan mijn familie en een ontsnapping aan de werkelijkheid.
 Door het verhaal en de memorabele dialogen te herhalen in mijn hoofd kan ik wat ontspannen en gaat het werk een stuk sneller. Tevreden leg of hang ik alles terug waar het hoort als ik klaar ben. Zo, nu douchen.
 Wanneer ik de deur naar de badkamer open, dringt een penetrante zweetlucht mijn neus binnen. De stoomwolken die veroorzaakt zijn door de vorige douchebeurt zijn in de ruimte blijven hangen en drijven als mist boven de grond. Door de mistflarden heen vind ik het doucherekje. Maar één handdoek hangt nog netjes om het ijzer, de overige twee liggen op de grond. Voordat ik me uitkleed, pak ik de rode handdoek die nog aan het rekje hangt en gooi hem vlakbij de douche.
 Ik trek net mijn trui over mijn hoofd heen als ik voetstappen in het halletje hoor. Zeven, acht, negen stappen op de oude vloer. Misschien ben ik niet de enige die wil douchen.
 Het volgende moment wordt de badkamerdeur opengetrokken. Catrice stapt met driftige passen op me af en slaat haar sterke armen om mijn middel.
 'Wat kom je doen?' vraag ik verward.
 'Jou opzoeken', antwoordt ze droog.
 'Moet dat nu dan?'
 'Ik heb heimwee naar vroeger', is haar simpele verklaring. 'En met Amila en Danielle erbij heb ik nooit echt quality time met jou.'
 Heel voorzichtig laat ze me los en strijkt mijn pony aan de kant. Haar hand raakt de dikke korst waar eerst mijn linkeroog zat, aan. Er trekt een rilling door mijn lijf gepaard met talloze emoties die veroorzaakt zijn door dat litteken. Als reactie voel ik dat ik begin te trillen. Het oog dat nog over is knijp ik stevig dicht om dezelfde pijn niet opnieuw te hoeven voelen.
 Toen ik net mijn oog verloren was, had ik veel moeite met mijn zichtbeperking. Ik had het gevoel dat ik alles van de wereld maar half zag en nooit iets kon doorgronden. Nu valt het mee, maar de wereld heeft zich nog steeds niet helemaal voor me geopend.
 'Het is al ruim twee jaar geleden gebeurd, hè. Soms moet ik mezelf eraan herinneren hoe ik je ontmoet heb, hoeveel geluk ik heb gehad met jou', fluistert ze.
 Meer dan een magere glimlach gaat er bij mij niet vanaf. Natuurlijk ben ik ontzettend blij dat ik Catrice ontmoet heb, maar dat is slechts een van de weinige verzoenende gebeurtenissen uit die tijd. De ontmoeting met Catrice is als de zon. Fel en intrigerend prijkt het aan mijn hemel van herinneringen. Helaas is het in diezelfde hemel altijd bewolkt en het dondert er de hele dag door.
 Ik druk haar stevig tegen me aan, alsof ze alles is wat ik heb. Ik leg mijn hoofd op haar schouder, alsof ik zo mijn schuld kan laten rusten. Ik kus haar in haar nek, alsof onze liefde me kan wegtrekken uit de rauwe waarheid.
 Minutenlang blijven we zo staan, totdat het besef langzaam komt dat ik van plan was om te gaan douchen.
 'Ik ga douchen nu. We kunnen straks wel een boswandeling maken', zeg ik.
 Catrice straalt helemaal van mijn oplossing en laat me dan los. 'Is goed!' Glimlachend kijk ik haar na hoe ze met haar elegante vingers de deurklink naar beneden trekt en verdwijnt.

Het tweede hoofdstuk alweer!

Als jullie foutjes gezien hebben moeten jullie het zeggen :D Want ja, ik wil eigenlijk gewoon dus dat alles er foutloos uitziet, want dat is cool! En je kunt een weblolly krijgen ^^

Voor degene die de eerste versie meegemaakt hebben; zoals je ziet heb ik alle gebeurtenissen wat omgegooid!