Wreder #Netties2017

Hoofdstuk 25 & Q&A

Elynne

De lichten gaan weer aan en ik hoor sommige mensen huilen. De film is geëindigd met een tragische gebeurtenis. Het verliefde stel is omgekomen bij een terroristische aanslag van een vriend. Als ik het zo vertel klinkt het heel suf, maar het is best een goede film. Alleen ik ga niet janken als anderen erbij zijn. Dat is gewoon dom.

‘Nou, dat vond ik best een goede film. Kom, we gaan’, zegt Vanessa kortaf. Lenny blijft op de stoel zitten en staart naar het scherm. ‘The fack, kom Lenny.’ Er komt nog steeds geen beweging. Vanessa heeft er genoeg van en sleurt hem van de stoel. ‘Wat is er mis met jou?’ vraagt ze geïrriteerd. ‘Niks’, antwoordt hij. Wat verward loopt hij samen met ons de zaal uit.

‘Laten we nog even een biertje drinken op ons gezellige avondje!’ stelt Vanessa enthousiast voor.
‘Ja! Leuk!’ zeg ik net wat te enthousiast voor mijn idee. ‘Yes! Lenny, rij ons naar mijn favoriete eettentje!’ kirt Vanessa opgewonden. Lenny mompelt wat en haalt het bonnetje van de parkeerplaats uit zijn zak. We stappen in de auto. Wanneer Vanessa het portier dicht slaat, graait ze met haar andere hand naar haar aansteker. Kort daarna kringelt er weer rook in de auto.
‘Zeg, Lynn, ik heb even serieus nagedacht over je probleem’, zegt Vanessa ineens.

Geïnteresseerd kijk ik haar aan. ‘Ik denk dat je boven die sukkels moet staan. Laat zien dat je beter bent. Gebruik geweld als het nodig is.’ Ze klinkt als een deskundige op dit gebied. Ze zal vast gelijk hebben. Vanessa heeft hele bendes op hun knieën gekregen. Ze staat in hoog aanzien bij de meeste mensen. Ik heb haar leren kennen toen ik vijftien was. Meteen voelde ze als een grote zus voor mij. Iemand die precies wist wat er moest gebeuren en hoe je dat kon bereiken. Ik heb zoveel van haar geleerd!

‘Maar de groep haat me’, werp ik haar toe. Vanessa denkt na en zegt dan: ‘laat je kwaliteiten zien, Lynn. Laat zien dat je zoveel meer bent dan zij!’ Ik knik. Dat ga ik zeker proberen. ‘Maar hoe moet ik me verder gedragen?’ ‘Wees gewoon fel’, zegt ze cryptisch. Het liefst vraag ik haar wat ze daarmee bedoelt.
‘Ik weet het ook niet zo! Ik weet toch niet wie ze zijn?’ voegt ze er lichtelijk geïrriteerd aan toe. ‘Misschien ken je ze?’ vraag ik voorzichtig. ‘Ik zou het zo niet weten.’ Dan schiet me iets te binnen.

‘Wacht, ik heb een foto op mijn mobiel staan.’ Met een zachte tril gaat mijn telefoon aan. Ik zoek het gesprek op met Clayton. Vanessa ziet zijn naam staan en kijkt me wat walgend aan. ‘Wat is er?’ Waarom die blik van haar? Doe ik iets niet goed? ‘Waarom heb je hem als baas? Clayton is echt uitschot’, zegt ze en ze trekt een vies gezicht. Ik schrik ervan dat ze dat zomaar zegt. Straks hoort hij ons door de microfoon van mijn mobiel of zo.

Met een rood hoofd scrol ik naar boven. Als ik de foto van Mike gevonden heb, laat ik hem zien aan Vanessa. ‘Kijk, dit is die gast die ik trapte.’

Vanessa staart naar mijn scherm. ‘O, hij.’ Ze giechelt even. ‘Ken je hem?’ ‘Ja. Ik heb wel eens met hem gepraat.’ Haar ogen beginnen op eens te fonkelen. Speelt er wat tussen Vanessa en Mike? Als dat zo is kan ik dat mooi tegen hem gebruiken. ‘Waar hadden jullie het over dan?’ Vanessa denkt na. Haar mondhoeken krullen omhoog als ze vertelt. ‘We stonden aan hetzelfde tafeltje in een café. We hebben avonden achter elkaar gekletst’ ‘Dat vroeg ik niet. Waar hebben jullie over gepraat, dat was mijn vraag.’ Mijn nieuwsgierigheid valt heel duidelijk op nu, maar het kan me niet schelen.
‘Ach, normale dingen. Hij klaagde over geldnood en ik klaagde over mijn half-mislukte missie. Echt niks bijzonders. Maar waarom vind je dat zo interessant?’ Ze bloost heel even, maar kijkt me dan indringend aan. Ik haal vlug mijn schouders op. ‘Gewoon.’ Vanessa slikt een keer. ‘Zeg, Lynn. Wil je tegen hem zeggen dat ik hem de groeten doe?’ vraagt ze onzeker. Is ze nou onzeker? Zie ik haar twijfelen?

‘Hebben jullie een relatie?’ Ze springt bijna van de autobank van mijn vraag. ‘N-Nee! Echt niet!’ stottert ze. Ik schenk haar een glimlach. ‘Ik zal het doorgeven.’ Ze wordt rood en kijkt even weg. Dan zegt ze: ‘het eettentje waar we heen gaan heet Cook4Me. De naam verraadt echt niks over de tent zelf.’ Voor de eerste keer kan ik duidelijk aan Vanessa merken dat ze van onderwerp wil veranderen. Waar is haar pokerface gebleven? Ach, ik ga er niet dieper op in, ze gaat me toch niks meer vertellen.