Wreder #Netties2017

Hoofdstuk 36

Nogmaals druk ik op de toeter. Die stomme auto staat hier al 30 seconden stil op de weg en doet alsof we een vliegende auto hebben uit Harry Potter die geen rekening hoeft te houden met andere voertuigen. Maar onze auto is dat niet, dus we kunnen er niet langs.
 Mijn ogen vallen echt dicht zowat. Ik heb echt alleen maar voor taxivrouw gespeeld zonder waardering te krijgen. Ze haten me nog steeds. Mijn excuses was niet eens genoeg voor ze! Ik bood hen eten aan en die flikkers laten het op de grond vallen! Expres nog wel! Ik zucht. Waarom ben ik zo dom geweest om het meteen te verneuken voor mezelf?
 Misschien moet ik iets positiever denken. Ik heb wel een missie die ik moet voltooien. Dus; positief zijn.
 Sinds het opsplitsen in groepjes heb ik niet de hele horde op mijn dak en heb ik wat meer ruimte voor mezelf. Alleen Catrice en Amila zitten nog bij mij in de auto.
 'Kut auto. Ga karren!' scheld ik. De bestuurder in de Sudan houdt koppig vol dat hij de weg wil blokkeren.
 Ik wil het raampje opendraaien, om hem opnieuw de huid vol te schelden zodat hij het kan horen, maar al snel gooi ik dat idee in de prullenbak. Als ik dat probeer duurt het eindeloos voordat ik dat stomme raampje open heb en dan lacht die knakker me vast uit.
 Het liefst ram ik de auto tegen de zijne, net als botsauto's op de kermis.
 Ik hou van de kermis. Elke eerste zaterdag van de maand kon je het reuzenrad zien vanaf mijn opvanghuis. Dat vond ik altijd geweldig. Ik droomde 's avonds dat ik daar inzat, met Felicia en een hele grote picknickmand. Op mijn tiende mocht ik één keer naar het pretpark. Toen ben ik echt alleen maar in die agressieve autootjes geweest, omdat het zo'n kick gaf als ik iemand klemreed tegen de kleine vangrail. De botsauto's zijn me samen met het reuzenrad het meest bij gebleven.
 'Wat is er?' vraagt Catrice vanaf de achterbank. Haar stem klinkt altijd zo scherp. Altijd klaar om weer een of andere bitchy opmerking naar mijn hoofd te gooien. Niet dat ze dat echt gedaan heeft, want die tijd krijgt ze niet, maar het voelt gewoon zo.
 'Een of andere mongool staat midden op straat te bellen en hij wil niet weg.'
 'Dan jagen we hem weg.' Ze lacht haar tanden bloot en doet een hairflip alsof ze model is voor een make-up merk.
 Dramatisch trekt ze het portier open.
 'Hey, sukkel! Bellen doe je maar als je thuis bent!' bitst ze. De bestuurder kijkt even op van zijn schermpje, maar trekt zich niks aan van haar opmerking. Hij wendt snel zijn blik af.
 Op de een of andere manier doet hij me denken aan Lenny. Het zou echt iets voor hem zijn om midden op de weg te gaan bellen met Vanessa.
 'Die gast negeert me gewoon', sist Catrice tussen haar tanden door.
 'Hij is vast snel klaar met bellen. En anders kunnen we wel omrijden toch, Elynne?' zegt Amila zachtjes. Ik mompel een 'ja', maar Catrice gaat niet in op haar opmerking en neemt er niet genoegen mee dat de man haar negeert.
 Met overdreven wijde passen stapt ze op de auto af. Haar slanke vingers tikken even driftig op de motorkap en ze kijkt de man boos aan.
 Nog steeds geeft hij geen gehoor aan haar overdreven poging. Als ik daar zo zou staan met mijn lichaam zo naar voren geleund bij iemands auto als een of andere hoer, had ik me helemaal doodgeschaamd. Hij kijkt niet eens naar haar en toch blijft ze het proberen. Het is bijna knap hoe slecht ze is in aandacht vragen.
 'Blijft ze dat nog lang proberen?' vraag ik aan Amila. 'We moeten naar dat ziekenhuis, we kunnen hier niet eeuwig blijven wachten totdat die man weggaat.'
 Ze schrikt op van haar gedachten en antwoordt dan haastig: 'Misschien wel... Maar ik denk dat ze snel terugkomt!' 
 Haar poging om vastberaden te klinken faalt jammerlijk. Mensen zouden haar nog niet eens geloven als ze zei dat een strip en een ijskraam twee verschillende dingen zijn, zo zwak is haar houding naar anderen toe. 
 Ze is tenminste wel minder erg dan Catrice en vond mijn cadeautje wel oké. In de auto zei ze zelfs dat het heel aardig van me was om wat mee te nemen. Enige leuke wat me hier is overkomen tot nu toe en dat vind ik best wel zielig voor mezelf.
 Buiten staat roodhaar een poging te doen om de deur open te trekken. Zelfs een kleuter snapt dat die beller de deur lekker op slot laat. Hopelijk doet ze het beter bij de missie.
Voor dit onderdeel in onze missie is ze de sleutel tot succes. Alleen zij weet hoe je het verloop van een operatie kan manipuleren. En ik moest maar mee, omdat ik kan rijden. 
 Ik kan veel meer dan alleen maar het gas indrukken! Echt, ik word helemaal gestoord van hoe zielig dit groepje is. Ze geven me ook helemaal geen kans om te laten zien hoe goed ik ben! Mijn woede borrelt opnieuw omhoog. Het is gewoon hun schuld en ik ben door dom toeval hier beland, maak ik mezelf wijs. Ik zucht. Ik ben er een paar uur geleden toch achter gekomen dat het aan mij ligt? Maar dat is gewoon stom!
 En mijn excuus was dus helemaal mislukt. Ik deed super erg mijn best, alleen de meesten haten me nog steeds. Nou, als ze er zo over denken dan hoef ik het ook niet meer te proberen.
 Eindélijk start de man zijn auto. Met een flinke snelheid scheurt hij weg.
 Catrice heeft een rood hoofd gekregen van haar 'inspanning'. Boos kruipt ze op de achterbank en slaat het portier hard dicht.
 'Wat een sukkel. Hij zei tegen mij dat het niet anders kon en dat hij nu moest bellen. Vaag verhaal', zegt ze, alsof zij niet de 'sukkel' in dit verhaal is.
 Nou ja, het zal wel. We kunnen nu gelukkig weg.
 Ik start de motor weer en tot mijn irritatie gaat de man met zijn mobieltje dezelfde kant op. Alsof al het ongeluk als een stormvloed me wil overspelen. Misschien overdrijf ik over die auto, maar de rest van mijn situatie lijkt wel op bergen ellende.
 Het enige wat me ervan weerhoudt om niet heel hard op de rem te drukken, mijn 'passagiers' uit de auto te gooien en ervandoor te gaan, is mijn kans om uit dat krot te komen. Als ik maar goed genoeg mijn best doe en slaag mag ik vast wel terug naar een hogere positie. Dan kan ik Vanessa weer gewoon zien en word ik niet de hele tijd geobserveerd alsof ik een kleuter ben die een oppas nodig heeft.
 Ik knijp in het stuur om mezelf bij de les te houden. Nog even doorzetten, Elynne en dan ben je terug waar je hoort, spreek ik mezelf moed in.

Hallo iedereenn. Het is alweer vet lang geleden en zo :') Ik kan niet regulier updatenn. Maar het gaat wel weer komen (hoop ik, hoop ik). Wie kan dat wel? Of zijn jullie allemaal zo hopeloos als ik in updaten? Vanaf nu probeer ik wat vaker te updaten!

Oh, vergeet niet om webvoedsel te halen als je een fout ziett. Ik heb het gevoel dat ik steeds minder scherp word! Wat vonden jullie van dit stukje? Was alles duidelijk?

En OMGGG ik ben tweede geworden bij de Netties choice award! Vandaar ook die prachtige sticker op mijn cover! Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor de moeite om zelf op te zoeken waar de poll staat en dat jullie zelfs ook nog op mij stemden! Dus nog een keer: super bedankt voor de stemmen die jullie me gaven dat is echt heel lief ^^