Wreder #Netties2017

Hoofdstuk 29

Craig

Na een tijdje houdt hij het ding voor onze neus. 'Kijk dit. Clayton wil ons dood hebben.' Op het schermpje staat een aankondiging voor een nieuwe missie. Iets wat we al meer dan een jaar niet meer gedaan hebben. Het was echt verschrikkelijk. Ik dacht dat dat mijn dood zou worden. We zijn op het nippertje geslaagd.

De dagen daarna lag iedereen uitgeteld in bed of in zijn of haar slaapzak, sommigen van ons met ernstige verwondingen. Michiel was er het ergst aan toe. Hij had twee kogels in zijn scheenbeen zitten en schreeuwde dag en nacht van de pijn. En dat alleen maar voor een mager geldbedrag.

Maar dat we het de laatste keer overleefden, garandeert geen succes voor deze missie. De groep is door Elynne uit balans gebracht. Daar komt bij dat Mike's knie total loss is en hij, naast dat hij de enige is die echt weet hoe je een opdracht met succes moet voltooien, onze beste schutter is. Amila en Danielle hebben zelfs helemaal geen ervaring met dit soort dingen. Mission impossible, dus.

Nico komt achter zijn broer staan. 'Typ terug dat we niet kunnen. O, wacht. Ik typ het wel voor jou.' Zonder op een antwoord te wachten grist hij de mobiel uit de handen van zijn broer. 'What the fuck, we kunnen niet. Doei', leest Nico hardop voor terwijl hij het bericht typt. 'Doe niet. Geef terug!' Mike probeert​ zijn telefoon terug te pakken, maar Nico heeft al op verzenden gedrukt. 'Hallo, doe even normaal! Die kutopmerking van jou kan me mijn kop kosten!' schreeuwt Mike kwaad. Als Nico doorheeft dat het menens is, geeft hij het toestel gauw terug. 'Sorry', mompelt hij. 'Domme kut dat je bent. Dit is geen grap.'

Mike begint gehaast een excuus te typen. Daarna maait hij het eten van tafel en gooit zijn telefoon in het midden, zodat we mee kunnen lezen. Hij is echt chagrijnig. Zijn ogen staan wild en ik hoor hem binnensmonds vloeken als hij een nieuw bericht binnenkrijgt. Iedereen is overrompeld door de plotselinge aankondiging. 'Lees dan', snauwt Mike ons toe. We buigen ons over het kleine schermpje.

Het is alweer een tijdje geleden, maar jullie hebben een missie. Deze wordt uitgevoerd met de hele groep, dus ook met juffrouw Elynne. Ze is al gealarmeerd over de situatie en komt zo snel mogelijk jullie kant op. Zorg ervoor dat jullie om 11 uur bij de ontmoetingsplek zijn. Er staat een busje voor jullie klaar bij de garage. En trouwens, als jullie deze missie verneuken staan jullie op straat.

Nico's antwoord klinkt inderdaad niet als iets wat Clayton nou een leuke grap vindt. Hij heeft inmiddels geantwoord op Nico's domme bericht. Het is net iets eerder verstuurd dan Mike's excuus.

What the fuck, we kunnen niet. Doei.

Durf je een grote bek tegen mij te hebben? We komen er nog wel achter wie hier de baas is.

Het spijt me. Het was een domme grap van Nico.

'Godverdomme, Nico! Hou je ongein voor je.'

Ik zou maar oppassen als ik jou was.

'Waar wachten jullie nou op dan? Ga die shit klaarmaken', commandeert Mike tegen ons. Met 'die shit' bedoelt hij alles wat we bij elkaar pakken als we een missie hebben. Een soort van 'je koffer inpakken' alleen dan voor een serieuzere gelegenheid. De wapens, wat bestek en genoeg eten en drinken. Van Clayton krijgen we nooit wat extra geld mee, dus we moeten maar net geluk hebben dat we genoeg in het pand hebben liggen. Nog snel wat stelen is nooit een optie, omdat we altijd meteen moeten vertrekken. De vorige keer hadden we ontzettende pech. Er was nog net 10 euro over. Op een gegeven moment aten we uit de vuilnisbakken in die stad om onze magen te vullen. Ik was nog nooit zo blij geweest toen ik mijn kleine ochtendmaal naar binnen kon schrokken.

'Ik snap het niet, wat is er aan de hand? Wat moeten we doen?' vraagt Amila bang. Het gaat een hel voor haar worden, dat weet ik zeker. Misschien valt de missie een beetje mee. Maar aangezien onze baas zegt dat hij ons uit dit pand zet als we niet slagen, denk ik van niet. Wat een vreselijke gedachte. Als we op straat komen te staan met z'n achten zouden we... Ik durf er niet eens over na te denken. Dit gebouw biedt ons nog bescherming tegen de regen en enigszins tegen de kou.

Omdat Mike me boos aankijkt, schuif ik ook van tafel en begin samen met de rest de spullen bij elkaar te pakken. Michiel is bezig met wapens verzamelen, terwijl Nico de keuken aan het afspeuren is. Catrice legt Danielle en Amila intussen in het kort uit wat een missie precies inhoudt. 'Ik haal de tas en de jassen wel.' Met een sprintje ren ik het hoekje om. De bigshopper pak ik op en neem ik samen met de jassen mee naar binnen. Als ik de tas op de grond zet, mikt Michiel de wapens erin. Ze stellen eigenlijk niet zoveel voor. Alleen de messen van Michiel en de sniper van Mike kun je echt wapens noemen. De rest zijn verouderde modellen en werken nog maar net. Maar als ze het doen vind ik alles prima.

Inmiddels zit alles in de tas wat mee moet. Het lijkt net alsof we gaan kamperen. Was dat maar zo.

'Hey, hoe gaan we het doen met jouw knie', vraagt Catrice aan Mike, terwijl ze hem beschuldigend aankijkt. 'Weet ik toch niet. Jij bent hier de dokter', zegt hij kattig terug. 'Je kunt wel bij mij achterop de rug', stelt Nico voor. 'Moet dan maar.'

Met zijn zevenen vertrekken we van 'huis'. Het voelt toch een beetje raar. Normaal blijven er minstens twee personen achter, maar nu niet. Alsof we afscheid gaan nemen van deze omgeving. Het zit me niet lekker dat we uitgerekend nu een missie hebben. Alles voelt zo vreemd en onvertrouwd aan.

Tijdens de wandeling naar de garage is het stil. Iedereen staart wat voor zich uit. Alleen Michiel maakt geluid, omdat hij de tas met spullen over de grond sleept. Een boze blik van Danielle en hij houdt er mee op. Elke stap die ik zet lijkt me verder het onvoorspelbare in te slepen. Vanaf nu weet ik echt niet hoe dingen zullen lopen. Misschien is dit pand toch mijn thuis geworden. Toch wel.

Het tankstation is zoals altijd verlaten. Niemand begeeft zich daar. Waarschijnlijk omdat het zo afgelegen ligt. De man die voor Clayton werkt is een oude bekende van hem. Hij regelt altijd ons vervoer en heeft een twintigtal auto's achter het tankstation staan die we kunnen lenen.

'Nico, zet me hier maar af', zegt Mike. 'Hoezo?' 'Doe het nou maar gewoon.' Met zijn goede been komt hij op de grond terecht. 'Wat wil je nou dan?' vraagt Nico bezorgd. Als antwoord begint Mike naar het winkeltje van het tankstation te strompelen. 'Hé, wat doe je?' Catrice legt haar hand op zijn schouder en kijkt hem fel aan. 'Je kunt niet zomaar met die knie gaan lopen.' 'Fuck that', zegt hij en slaat haar hand weg. 'Ik wil niet dat iedereen denkt dat ik niks meer kan door mijn "blessure". Ik ben geen mietje.' Catrice laat haar hand van zijn schouder glijden.

Nico gaat voor een tweede poging. 'Maar dit is echt slecht voor je. Wat maakt het uit wat iedereen denkt?' 'Dat maakt heel veel uit, Nico! Niemand neemt me nog serieus als ik de hele tijd hulp van jullie krijg!' schreeuwt Mike gefrustreerd. Dan strompelt hij naar binnen. 'Er valt geen land met hem te bezeilen', zucht Catrice. 'Ik maak me echt zorgen om hem', geeft Nico toe. 'Hij is altijd zo koppig als het om dit soort dingen gaat.' Nico's houding is veranderd. Hij heeft zijn vuisten gebald en staart verbitterd voor zich uit. Zo ken ik hem niet. Amila slaat voorzichtig een arm om hem heen. 'Het komt wel goed. Straks kan hij zitten in de auto. Dan heeft zijn knie een beetje rust.' Ze schenkt hem een kleine glimlach. Nico knikt zachtjes en doet een zwakke poging om haar lach te beantwoorden met een lach.

'Maar als Mike op de achterbank zit, wie gaat dan rijden?' vraagt Danielle opeens. Ik zie hoe Michiel wit wegtrekt achter mij. Hij is nu de enige die weet hoe je moet rijden. Volgens mij heeft hij zelfs een rijbewijs. De groenharige bijt op zijn lip. 'Ik wil niet rijden', zegt hij zachtjes. 'Het zou wel moeten', antwoord ik. Het komt er gemener uit dan mijn bedoeling was. 'Maar ik... Oké, ik rijd wel. Ik moet me niet zo aanstellen.' Michiel begint te trillen en wrijft zenuwachtig in zijn handen. Een sombere sfeer valt over het verlaten tankstation. Hoe gaan we in hemelsnaam slagen voor deze missie?

Jaaa, mijn misleidende flaptekst is weg! xD Ik vind het echt slecht dat ik zo lang een misleidende flaptekst heb gehouden :c Het spijt me :')

Dit keer bij de media niks, want ik heb nog niet verdergetekend. Er is voor nu gewoon niks meer om te laten zien xD