...
Efsaneye göre en kudretli melek olan şeytan haddini aşıp cennetten kovulduğunda yeryüzüne sürgün edilmiş. Dünyaya indiğinde beraberinde kötülük ve laneti de getirmiş.
İlk olarak ayak bastığı topraklar kuraklaşmaya başlamış. Sular çekilmiş, hayv...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. .. ...
Koşuyorum... hiç durmadan koşuyorum. Adrenalin tüm vücuduma yayılmış durumda. Ayaklarımın altı şimdiden acımaya başladı. Dur diyorlar bana. Dur!
Ne zaman okuldan çıktım? Ne zamandır koşuyorum? Nerdeyim? Niye bu haldeyim?
Ne zaman okuldan çıktım? Sanırım yarım saat oluyor. Bilemiyorum belkide on dakika. Ne zamandır koşuyorum? Ayaklarımı hissedemeyinceye kadardır. Nerdeyim? Ormanda. Evet evet burası bir orman. Her tarafımda ağaçlar var. Hatta ağaç dallarından bir tanesi koşarken kolumu çizdi. Acısı mı? Hissetmiyorum. Niye bu haldeyim? Çünkü... çünkü şeytanla tanıştım.
... .. .
Sınıftan nasıl çıktığımı hatırlamıyordum. Okuldan kendimi dışarı attığım an koşmaya başladım. Bir kaç dakika içerisinde etrafımı büyük çam ağaçları kaplamıştı. Hiç durmadan koşuyordum. Koşarken büyük bir ağacın dalı resmen beni kolumdan yakaladı. Acıyan kolumu umursamadan koşmaya devam ettim. Korkuyordum. Korku tüm bedenimi ele geçirmişti.
Buraya dersleri ektiğimizde Madison ile beraber gelirdik. Şimdi tek başımaydım. Ağaçların ardından geniş bir arazi karşıma çıktı. Etrafı ağaçlarla çevriliydi. Benden epey uzakta bir adam fark ettim. Tek başıma değilmişim diye düşünürken adamın bana doğru yaklaştığını görmüştüm. Kim olduğunu bilmiyordum. Aramızda baya bir mesafe vardı.
Yerimde kalıp soluklanırken ağaçların arasından bir yabancı daha çıktı. Bakışlarım iki yabancının arasında mekik dokurken sayıları ikiye katlandı. Etrafımı sarıyorlardı. Arkamı döndüm ve geldiğim yoldan tekrardan geri dönmek istedim. Ama geldiğim taraftan da geliyorlardı. Onlar yaklaştıkça ben etrafımda dönerek hepsine teker teker bakıyordum. Korku bedenimi ele geçirmişti.
Yavaş yavaş yaklaşıyorlardı. Sanki bana korkumun daha çok artması için zaman tanıyor gibilerdi. Nefes alışverişim hızlandı. Bakışlarımı onlardan ayırmadan sırt çantamı elime alıp fermuarını açmaya çalıştım. Kitabı çıkardığımda hiç vakit kaybetmeden sayfalarını çevirdim.
Dikkatli olmam konusunda beni uyarması, şeytan için değil miydi? Beni bu yabancılar konusunda mı uyarmıştı?
Ψ Kitabı iblislerin almasına izin verme. 3028.2
Kalp atışlarımı duyabiliyordum. Nefesim düzensiz ve korku doluydu. Bana doğru yaklaşan bir düzine yabancı iblis miydi? Yüzlerini daha net görebileceğim derecede yakınlaşmışlardı. Etrafımda çember oldular ve öylece beklemeye başladılar. Karşımda duran yabancıyı hatırladığımı fark ettim. O gece evin kapısına kitabı almak için gelen kumral adamdı.
