Stained Heart

Chapter 7

Im sorry.

"Come on now Erise. May pasok ka pa."

I sniffed. May sarili akong kwarto rito sa unit ni Ziex. Isa itong guest room pero ginawa nya nalang kwarto ko dahil madalas ako ditong matulog. Ngayon, dito na talaga ako tumutuloy. Pero alam ko naman sa sarili ko na pansamantala lang ito.

Shit. Di ko na talaga alam kung anong uunahin ko sa buhay ko.

Lalo akong napaiyak.

"Erise. Kung hindi ka lalabas dyan I will use my damn spare key to open this fucking door."

Garagal man ang boses dahil sa pagiyak. I pleased Ziex. "Wag mo munang buksan. Just leave me alone for now...please."

I heard him curse. "Hindi ka naggabihan kagabi. Ni hindi ka rin lumalabas pa dyan para maglinis ng katawan. Erise, ano bang nangyari ha? Kinausap ko naman mga kaibigan mo kagabi sabi nila youre all ok before you left."

I wiped my tears pero hindi ko parin magawang tumahan. Hindi ko alam. Naiiyak ako sa inis, sa stress, sa pressure, sa lahat. Nakakapagod na. Naiiyak na ko sa pagod.

"Ziex wag muna ngayon please."

"Ive been waiting for 9 hours for you to come out."

Umiling ako at sinapo ang mukha ko. God Ziex. I need some time alone now. Wala akong gustong kausapin ni makita.

Bumabalik lahat.

Bumabalik lahat lahat.

I heard him sigh. "Pag kalabas mo, if you need someone to talk to wag na wag mong kakalimutang tawagan ako ah? Uuwi ako kaagad para sayo."

Hindi ako sumagot. Pilit ko namang pinapatahan ang sarili ko pero hindi ko parin mapigilang humikbi ng humikbi dahil sa lungkot, Sa sakit, at sa pagod.

"Kung gusto mo, may pagkain dito sa labas. Lahat ng favorite mong ulam nandito. If you want something else just text me and Ill order it for you. Nandito din yung usb ko na may romance movies saka gore. May mga anime rin dito."

Pilit akong inaamo ni Ziex para lumabas. Pero I badly want to be alone.

Once again, narinig ko syang bumuntong hininga. "Just talk to me when youre ready ok? Papasok lang ako sa trabaho. I love you bestfriend."

~♡~

After crying for hours, I stood up and took a shower. Umaasang maiibsan ang bigat na nararamdaman ko.

I hate this feeling. That you have many friends but you dont have that comfortable feelingt to tell them your bigger problem. You have this so called family to lean on when youre lost but theyre the main reason why your lost.

We love and we break. We're afraid and we're not happy. Either the two of it. Its just a choice.

Pagbukas ko ng ref, kumuha ako ng isang glass tray na may lasagna sa loob. I cant help but to drool. Ziex knows how to make lasagna and Im a hundred percent sure he made this. Masarap syang magluto ng lasagna na syang isa rin sa dahilan kung bakit kami naging magkaibigan.

Kumuha na ko ng tinidor at diretsong kumain sa lalagyan. Nang biglang may tumawag sakin.

It was sherwin. I answered the call.