ONE WAY : IS YOU ?!

Bölüm 16

Her ne kadar durumdan hoşlanmasam da, Sehun, başımı göğsüne dayayınca sanki içim duruldu biraz..Az önce beynimde kopan fırtına dindi. Kendime gelip, aradaki mesafenin bu kadar az olduğunu idrak edince hemen geri çekilip yüzümü gözümü sildim.'Ne yapsam' diye düşünüyor gibi bir hali var. Diyecek bir şey bulmayınca başımla hafif selamlayıp yanından geçip gidiyordum ki, yine önüme geçti.

"Aaah! Bekle bekle! Hana-yah! Bu halde nereye gidiyorsun?"

"Eve, neden?"

"Az önce söylediklerinden sonra seni öylece bırakır mıyım sence?! Ölmekten falan bahsediyordun!"

"Sanane Oh Sehun..karışma!"

"Ne demek karışma! Bıraktığımda gidip yine kendine bir şey yaparsan ne olacak?! Nasıl bırakayım! Olmaz! Bize gidelim, bir sakinleş kendine gel." diyerek yine bileğimden tutup çekiştirmeye başladı. Zaten temas rahatsız edici, şimdi bir de alıştı tutup sürüklemeye!!

"Ufff...Sehun! Dur, bırak kolumu! Yaaah! Size gidemeyiz..Kafayı mı yedin?! Arkadaşlarınla karşılaşırsak ne düşünürler?!"

"Benim için zaten biri var, yani sevdiğim biri.. hepsi biliyor. Yanlış anlamazlar."

İçimden:'Madem senin için biri var, niye elin kızını böyle teselli ediyorsun o zaman!'

Dışımdan:"Öyle değil, ne için beni oraya götürdüğünle ilgili...Bu kızı bırakırsam intihar edecekti, o yüzden zorla buraya getirdim mi diyeceksin?!"

"Ahh..haa" diye saçını karıştırarak düşünürken ben devam ettim:

"Onlara ilk karşılaşmamızdan bahsettin mi? O gece hayatımı kurtardığını biliyorlar mı?"

"Hayır."

"Sehun-ah! Düşündüğün şeyi yapmayacağım. Bırak da gideyim."

"O gece baya gözü karaydın ama?! Hiç tereddüt etmemiştin."

Yalvarır gibi yüzüne bakıp konuştum:

"Ama şimdi yapmayacağım. Söz!" İşaret parmağını bana çevirdi:

"Yarın sağ olarak okula geleceksin yani, tamam mı? Söz mü?"

"Söz dedim ya Oh Sehun!"

                                        **

Sehun'u ikna etmek için zor konuştum zaten, intihar etmeye halim bile yok yani. Kolumdan tutup durması da ayrı bir sorundu tabi..Neyse eve kendimi zor attım. Daha öğlen bile olmadı, uyumak için harika bir zaman ! Vücudum da zihnim de darma dağınık! Direk odama geçip rahat birşeyler giydikten sonra yatağıma gömüldüm.

Genelde uyandığımda direk saate bakarım..Özellikle son zamanlarda daha çok..Kabuslar yüzünden bölünen uykularımın hesabını tutuyorum saatte..Bu kez iyi uyumuşum daa..saate bakınca uyku ihtiyacımın korkunç boyutlarda olduğunu bir kez daha anlamış oldum yalnız! Bu sefer yorgunluktan kabus bile görmedim. Saat taa 5 olmuş! Yi-an 3'te okuldan çıkıyor. Bugün kesin olarak işten çıkmasını istemiştim. Hemen bıraksa harika olur...Bir arayayım. Telefonu nereye koyduğumu unutup kısa bir süre odada dört döndükten sonra yerde yatağın altına kaçmış telefonu alıp Yi-an'ı aradım.

"Aradığınız numaraya şu an ulaşılamıyor. Lütfen sinyal se-"

Ne yaa! Niye bu çocuğun telefonu kapalı? Şarjı mı bitti acaba? Böyle zamanlarda endişeleneceğimi bilmesi gerekiyor ama..hatta biliyor da! Neyse bir kafeye gideyim. Bugün bırakmasını istememiş olabilir patronu.