"AŞK'A VEDA" --MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2

10. Bölüm "Daniel"

Canlarım,kalpleri güzel arkadaşlarım herkese "merhaba" diyerek söze başlıyorum😊

İnş herkesler iyidir,okuyanların umarım sınavları iyi geçmiştir,çalışanların işlerinde sorunları yoktur.Evet herkesin bu bölümü sabırsızlıkla beklediğini biliyorum,biraz geciktiğinin farkındayım.Kusuruma bakmayın lütfen.Fazla uzatmadan sizleri Daniel ile başbaşa bırakıyorum. İyi okumalar...📖❤🙈😉

Bu bölümü "hilal_-"adlı arkadaşıma armağan ediyorum😉👍

 Kadınım gözlerini benden çekip yere doğru baktı.Gözyaşlarını silse de durmadan akıyordu. Endişelenmeye başlamıştım."Ben hangisinden başlayacağım bilmiyorum."

Elini elimin içine alıp öptüm. "Bebeğim eğer iyi hissetmiyorsan anlatmayabilirsin."

Yere bakan kafasını kaldırdı.Elimi alıp karnına götürdü. "Burada...bizim bir miniğimiz var."

Miniğimiz? Bizim? Bir bebekten mi bahsediyordu yoksa!

"Tanrım Veronica yoksa sen..."

"Evet hamileyim." Ayağa kalktım heyecandan sonra tekrar oturdum yerime.Elim ayağım titriyordu.Veronica'dan bir çocuğum olacak.Bu hayatta en çok istediğim şeylerden biriydi ve gerçekleştiğine inanamıyorum! Benim güzel Veronica'm.Dudağına minik bir teşekkür öpücüğü kondurup ona sımsıkı sarıldım.Şuan da yaşadığım hissin,heyecanın tarifi yoktu.Ben Daniel Black baba oluyordum,şaka gibi! Kadınım bana bakıp gülümsese de gözlerinde olması gereken o pırıltı yoktu.

"Veronica sorun ne yoksa sen istemiyor musun?" Aklıma daha önceki olay gelmişti.Yaptığı testin sonucu negatif çıkınca rahatlamıştı belki de hala hazır değildi,istemiyordu.Gözleri yine benimle buluştu.

"Nasıl istemem onu,o bizim, ikimizin." Bir anda gözyaşları sel olup hıçkırıklara bıraktı yerini. Korkmaya başlamıştım bu sevinç gözyaşı değildi. "Sana söylemedim çünkü endişelenmeni istemedim en azından dedim ki emin olana kadar bir şey söylemeyeceğim." Durdu derin bir nefes aldı ve devam etti "geçen hafta Tina ile buluşmuştuk ya o gün burnumdan kan geldi ve ben yere düştüm." Bir anda nabzım hızlanmaya başladı.

"Bana bunu nasıl söylemezsin Veronica!"

"Dan sadece beni dinle lütfen." Sustum ve dikkatle hüzünlü bakan kadınıma baktım. "Hastanede tahlil yaptılar ve pazartesi günü sonuçları almak için hastaneye gittim .Doktor..." Elleri titremeye başladı. "Bana beynimde bir kitle gördüğünü söyledi ve onun isteği üzerine Çarşamba günü MR çektirdim ve tekrardan birkaç tahlil yaptırdım.Bugün de doktorla görüşmem vardı." Kulaklarımı tıkamak istiyordum.Söyleyeceği şey iyi değildi ve ben duymak istemiyordum. Kadınıma bir şey olmasını istemiyordum. "Bana hem iyi hem kötü haberi verdi.İyi haber iki aylık bebeğimiz." Yüzü biraz da olsa hafiften güldü. "Kötü olan ise beynimde kötü huylu tümör olduğu." Ne demekti bu şimdi? Kötü huylu da olsa tedavisi vardır değil mi?

"Sonuçta tedavisi var değil mi?" Ellerini yanağımın üstüne koydu "Dan doktora sordum."

"Neyi sordun tedaviyi mi?"

"Hayır,kalan ömrümü." Kadınım kendinde değildi herhalde! "Bana tedavi olmazsam eğer..."

"Ne demek tedavi olmazsam Veronica!"

"Dan lütfen." Dudağıma kondurduğu öpücüğüne gözyaşları da karışmıştı.Benim için değerli olan her bir damlanın tuzlu tadını alıyordum. "Doktor beynimden parça alıp emin olmak istiyor kötü  huylu mu diye.Bunda sorun yok ama eğer gerçekten öyle çıkar ve tedavi olursam ben miniğimizi kaybedemem onu bile bile yok edemem bu yüzden doktorla konuştum açık açık. Hastalarının tedavisiz altı ay, bir sene, bazılarının daha fazla yaşadıklarını söyledi."