"AŞK'A VEDA" --MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2

19.Bölüm "Veronica"

Emotionblue'dan "merhaba"🙋Öncelikle herkese hayırlı "Ramazanlar" diliyorum. Allah'ım bu mübarek ayda tüm günahlarımızı affetsin ve bize doğru yolu göstersin🙏 Evet gelelim yeni bölüme.Veronica konuşur da biz okumaz mıyız😜😇 Tabiki okuruz,o zaman sizi onunla başbaşa bırakıyorum.İyi okumalar güzel arkadaşlarım😘❤📖

Bu bölümü M.G.K'nın güzel okuyucu "afra18" e armağan ediyorum.Yorumların için çok çok teşekkür ederim,seviliyorsun💕😘

 Doktor her şeyin normal gittiğini söylediğinde rahatlamıştım.Kızım artık kendini göstermeye başlamış karnım iyice belirginleşmişti.

Sadece 2 ay sonra kızım kollarımda olacak,sadece 2 ay sonra bizim olana kavuşacağız.

Daniel ve benim için her şey güzel gidiyordu ama son zamanlarda ondaki durağanlığın farkındaydım.Eve birkaç kez yüzü,gözü şiş gelmişti.Bana açıklama yapsa da doğruyu söylemediğine emindim.Sean'in ağzını yokladım belki bir şey söyler diye ama o da açıklama yapmadı.

 Günlerimi evde spor yaparak,doğal ve sağlıklı beslenerek geçiriyordum.Beyne iyi gelecek her şey evde yapılıyordu.Özellikle hafıza güçlendirici şeyler yiyordum.Jessica'nın defilesinin olduğu gün yaşadığım anlık unutkanlığı sürekli düşünüp duruyorum.Bu kadar beslenmeme,yememe dikkat etmeme rağmen kader denilen şeyin önünde kimsenin duramayacağını anladım sanırım. Düşüncelerden kurtulmak için kendimi banyoya atıp güzel bir duş aldım.Karnıma krem sürdüm çatlamasını önlemek için.Biz kadınlar sanırım her zaman her şeyi en ince detayına kadar düşünüyoruz.Kremlendikten sonra aşağıya inip bitki çayımı ve kitabımı alıp güzel bahçemin manzarası önünde keyif yaptım.Telefonum titreyince iç sesim sonunda beklediğin haber olabilir diyordu.Mailimi açtım ve ayarlamaya çalıştığım doktorun olumlu cevabını gördüm.Erken doğum yapma riskim olduğundan her şeyi düşünmeliydim çünkü doğumdan bir ay sonra ameliyat olmak,bu başımdaki beni mahveden yükten kurtulmak,kızımın,sevdiğim adamın yanına sağlıklı dönmek istiyordum.Gerçi Daniel ile büyük ihtimalle tartışacaktık bu konuda çünkü benim yalnız ameliyata girmeme izin vermeyecekti ve o da gelmek isteyecekti.Bende yalnız gitmek istemiyorum aslında ama onunda o ameliyat kapısında perişan olmasını istemiyorum.İki gün sonraya görüşme için tarih vermişler ama ben Daniel'a ne deyipte New York'a gideceğim?

  Daniel bugün dışarı çıkacağını söyledi. Uzun zamandır görmediği arkadaşıyla bir şeyler içecekmiş.Beni düşünmekten bir nebze de olsa kurtulacağına seviniyorum.Kafasını dağıtmaya hakkı var.Beni yatırdıktan sonra çıktı.Bir türlü uyuyamıyordum. Saate baktım daha yeni 10'du.İçimde tuhaf bir his vardı. Daniel'ı aradım uzunca çaldıktan sonra telefon açıldı.Uzaktan konuşma sesleri geliyordu.Daniel biriyle konuşuyordu.

"Bu haftaki dördüncü dövüşün," diyordu yabancı ses.Telefonun sesini iyice açtım rahat duymak için.

"Veronica bir şeylerden şüphelenmeye başladı." İnanamıyordum,Daniel dövüşe mi başlamıştı! O, eski adama mı dönmüştü tekrar!

Hepsi benim yüzümden,hepsi aptal beynim yüzünden!

Hemen Sean'ı aradım ve dövüş yerinin adresini istedim zor da olsa verdi.Arabaya atladığım gibi son hız sürmeye başladım.Ya ona bir şey olursa ya kendini kaptırıp öfkesinine hakim olamazsa... İç sesim düşünme bunları Veronica diyordu basit bir maçtır kesin.

Umarım öyledir...

Kalibrenin hızı 200'ü gösterdiğinde karnımı tuttum. "Özür dilerim bebeğim seni tehlikeye attığım için ama bir şey olmadan yetişmem gerek." Navigasyon geldiğimi haber verince hemen arabayı durdurup hızla çıktım içinden.Önümde sadece depoya benzer büyük bir kapı vardı. Kapıyı vurdum açan olmadı.Tekrar vurdum ve tekrar ta ki açılana dek.Sonunda sakallı biri kapıyı açtı.Tam içeri girecekken kolumdan tuttu "içeri giremezsin."