"AŞK'A VEDA" --MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2

6. Bölüm "Veronica"

Canlarım malum bugün Dünya "KADINLAR" Günü.Yani bugün bizim günümüz.Yani özgürlüğü en çok hak eden,güzel sözü hak eden kadınların günü.Bizler ilk önce kendi değerlerimizi bilmeliyiz ki başkaları da bilsin.Bizler kadının dünyaya gelme amacının sadece evde oturmaktan,kocaya bakmaktan,bulaşık,ütü yapmaktan başka olduğunu göstermeliyiz.Bizler esas dünyanın hakimiyetinin kadınlarında elinde olduğunu göstermeliyiz.Bunu da okuyarak,kendimizi geliştirerek ve bazı şeylere boğun eğmeden karşımızdakileri inandırarak yapabiliriz.Unutmayın "Kadın" demek güç demektir. Güç sadece kastan ibaret değildir.Güç dediğin şey yönetme,zeka demektir.Bizlerin içinde olan budur.Bizim kas gücüne ihtiyacımız yok.Bizim içimizdeki gerçek gücü başarılarımızla göstermemiz gerek sadece.Unutmayın her din de kadın kutsaldır.Kadın olmasa bu dünya da olmazdı.O yüzden asla pes etmeyin,her zaman isteklerinizin peşinden gidin ve asla başarınızı örtbas etmek isteyenlere boyun eğmeyin.Biz güçlüyüz bayanlar bunu "UNUTMAYIN!"

Evet gelelim yeni bölüme😇 Size tatlış ve güzel bir bölüm yayınlıyorum."Veronica'mız" anlatsın bakalım neler yaşıyormuş.İyi okumalar güzel arkadaşlarım😘😘😘

 Daniel'ın gözlerinden yaşlar akarken ben kendimi sıkıyordum.Ona acıdığımı düşünsün istemiyorum.Öylece durmuş mezar taşına bakıyordu.İçinden konuşuyor olmalıydı.Canı yanıyor olmalıydı.Kardeşi yok,annesi yok,babası yok.Benim gibi ,kimsesiz...Sadece ben varım. Ailesizlik çok kötü bir his.Başınıza bir şey gelse sizi koruyacak kimseniz yok.Bir işi halledemediğinde hemen o işi halletmek için ön ayak olacak biriniz yok.Nasılsa annem halleder dediğim biri yok.Kaç yaşında olursan ol bir insan her zaman ailesine muhtaç olur.Her zaman onların olduklarını bilmek ister, uzakta yaşasalar bile.Hastalandığında nasılsa annenin, babanın geleceğini bilirsin.O karşılıksız,beklentisiz gülüşleriyle kendini enerjik hissedersin. Tüm bu duygulardan yoksunuz biz.Bu sevgi açlığını birbirimizde tamamlıyoruz.Bir tarafı eksik bir çift olsakta biliyoruz ki biz varız.Hastalandığımda her zaman yanımda olacak,ne olursa olsun beni koruyacağını bildiğim biri var.Nerde olursa olsun gel dediğimde hemen geleceğini biliyorum. Neyseki Daniel var.Beni bu yalnızlığımdan kurtaran kişi.Bir de tabi Jessica.O olmasaydı nasıl başa çıkardım tek başıma bu yalnız hayatımla bilmiyorum.Dikkatle yandan Daniel'a baktım. Baktığımı anladı mı bilmiyorum ama bana dönüp "gidebiliriz," dedi.Hiçbir şey demedim. Elimi sıkıca kavrayıp arabaya doğru yürüdük.

"Sahile gidelim mi,yürürüz ne dersin?"

"Harika olur."

Arabadan inip sahil boyunca yürümeye başladık.Sessizdi.Acaba ne hissediyordu? Yoksa benim yüzümden çok mu zorlamıştı kendini? Belki de onu bu kadar gitmesi için zorlamamalıydım. Ama içimdeki ona yardım etme isteğini durduramıyordum.

"Sana teşekkür ederim."

"Ben bir şey yapmadım ki."

"Asla gidemeyeceğim yere götürdün beni.Sen olmasaydın oraya kimbilir ne zaman giderdim, belki de hiç gitmezdim.Ama kendimi sanki hafiflemiş hissediyorum.Onlarla konuştum. İçimdekileri anlattım. Af diledim onlardan." Durdu bana döndü. "Ve anneme seni anlattım, seni tanısaydı çok severdi.Bir an hayalimde seni onunla tanıştırırken ki görüntü geldi ve ben annemin yüzündeki tebessümü gördüm.Keşke seni görebilseydi."

"Beni gördü Dan,bizi gördü ikisi de.Ve eminim seni biriyle gördükleri için mutlu olmuşlardır." Alnıma o öpücüğü koyduğunda ki his sanki kanatlanıp uçmak gibiydi.Öylesine huzur verici ki.Öylesine güçlü hissettiriyor ki,tarif bile edemem.

"Gerçi daha önce annemle birini tanıştırmıştım." Gülüyordu.

"Yaaa ne zaman,kimdi,seviyor muydun onu?" Bu son sorum tamamen kıskançlıktandı.Ne kadar geçmişte yaşanırsa yaşansın sevdiğini bilmek benim açımdan hiç hoş değildi. Bana anlamlı bir bakış attıktan sonra "lisedeydim daha.Annem bir kız arkadaşım olduğunu biliyordu ve onu görmek için o kadar ısrarcı oldu ki bir gece onu evinden alıp annemle tanıştırdım."