"AŞK'A VEDA" --MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2

"Final"🙆🙈❤📖

Geldik mi koskoca bir hikayenin sonuna😊 Eminim ki sizlerde hikayeyi okurken finalle ilgili birden fazla  tahminde bulunmuşsunuzdur.Aşk'a Veda'yı yazmaya başlarken final şöyle olsun falan diye hiç düşünmedim. Yazdıkça bazı şeyleri yerine koydum ve finali de aslında son 3 bölüm kala kafamda netleştirdim.Elimden geldiğince farklı olmaya çalıştım.Umarım okuduğunuzda bu hikayeye böyle final olurdu dersiniz🙏Uzun uzun konuşmayacağım hatta şimdilik burada kesip o merak ettiğiniz finalle sizi baş başa bırakıyorum.İyi okumalar benim güzel arkadaşlarım💕

 Başucunda durmuş yine seni seyrediyorum.Hala umudum var ,hala gözlerindeki hareketliliği bekliyorum yılmadan ,sıkılmadan.İnsanların yüzüne bakarken gülüyorum ama bu gülüş içten gelen gülüş değil,onlara en sahte halimi takınıyorum.Mecburum çünkü olumsuz şeyler konuşacaklar ve kızımızın moralini bozacaklar.Geçen seni sordular yine bana,aslında ne zaman görseler soruyorlar ve bende aynı diyorum ,hala aynı! Neden hala yatıyorsun sevgilim? Neden hala gözlerini açmadın? Yorulmadın mı sende bu ayrılıktan? 10 senedir seni bekliyorum Veronica'm, tamı tamına 10 sene.Derimi kaldırsalar seni bulurlar,kalbimi sökseler seni görürler.Sana ait olan bu beden sensizlikte yokmuş gibi.Yürüyorum ama öylesine boş yürüyorum.İki gün önce evimize gittim biliyor musun.Seni göreceğimi bildiğim için her gün mutlu geldiğim ev ,şimdi soğuk ve anlamını yitirmiş. Senin varlığınla değerliydi o ev ve şimdi değeri yok benim gözümde.Bir gün bana bu yatakta başkaları da olmuş muydu diye sormuştun ve ben sadece gülmüştüm.Şimdi diyorum ki keşke sana gerçeği söyleseydim de güzel yüzünü güldürseydim çünkü sevgilim senin oturduğun o koltuğa,yürüdüğün mutfağa ve seviştiğimiz o yatağa hiçbir kadın yakınından bile geçmedi.O eve sevgilim bir tane kadın bile gelmedi.Bir tek sen geldin,bir tek senin kokun sindi o eve ve o koku asla çıkmayacak bir koku.Yine içini sıktım değil mi? Sanırım yaşım ilerledikçe çekilmez bir adam oluyorum.

...

 Yine mahkum oldum sayfalara,yine sürgün edildim yazmaya, seni anlatmaya.İsterdim ki beraber yaptığımız şeyleri anlatayım.İsterdim ki kızımızı büyütürken yaşadıklarımızı yazayım ama karşında oturmuş içimi döküyorum.Karanlığa boğulmuş içimi.Film izlerken kötü sonla bitenlerden nefret ederdin.Söyle bana sevgilim bizimki nasıl bitecek? Seninle beraber beni de mi ölüme götüreceksin yoksa ellerimiz birbirinde buluşup bu evde tekrardan mutlu yaşayabilecek miyiz?

...

 Yine ile başlayan cümlelerimden biri daha.Yine derin uykudasın,yine gözlerin bana bakmıyor, beni görmüyor ama ben yine sıkılmadan seni sileceğim,temizleyeceğim ve giydireceğim. Makyaj yapmadığım için umarım bana kızmıyorsundur çünkü sana hep söyledim senin makyaja ihtiyacın yok, seni böyle sevdim ben,böyle saf ve doğal.

Karşımda gördüğüm insanlar tıpkı benim ilk okuduğumda hissettiğim gibi hissediyorlardı. Üzüntü ve hayranlık.Böyle bir aşkı okumak ,şahit olmak nadirdir bence.

"Sizlerde bu aşkın büyüsüne kapıldınız değil mi? Böyle nasıl bir ömür geçer dediniz? Nasıl bir sevgi tükenmez ve hep canlı kalır diye soruyorsunuz kendinize? Bende sordum defalarca.Her şeyi gördüm babamın her gün anneme nasıl baktığını gördüm.Odadan çıktığı an gözleri kapıya bakardı.Onu orda bırakmak ağlatırdı onu hep ama bir gün bile yeter dediğini duymadım.Bir gün bile ben sıkıldım artık dediğini duymadım.Bana hep annemi anlatır,anlatırken de gözlerindeki mutluluğu görürdüm.Ondan bahsetmek onu yaşatmak gibiydi onun için.Bir gün dayanamadım ve babamı karşıma alıp içimdeki her şeyi döktüm.Ona neden hala devam ediyorsun dedim. Neden hala kandırıyorsun kendini,beni.O ölü dedim annem ölü.Onu rahat bırak artık. Bunları söylerken aslında babamı düşünüyordum.Yaptığı şeyler karşılıksız kalacaktı biliyordum ve artık buna son vermesini,kendisini daha fazla üzmemesini istiyordum.Belki dedim belki annemi bırakırsa kendine gelir.Bana baktı kızarmış gözleriyle.Yaklaştı ve bana sımsıkı sarılıp dediki, "biliyorum kızım bana üzülüyorsun ama annen ölü değil,o ölmüş olsaydı bende ölürdüm," O gün anladımki kim ne derse desin,babam hep bekleyecekti annemi sonsuz aşkla." Herkes arkasına yaslanmış dikkatle beni dinliyordu. "Sorusu olan var mı?" Biri parmağını kaldırdı.Konuşması için işaret ettim.