"AŞK'A VEDA" --MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2

21. Bölüm "Daniel"

Evet yeni bir bölüm ve bu bölüm aslında çiftimiz için hayal ettiğimiz evli,mutlu ve bebişlerinin olduğu bir bölüm.Umarım bölümü okurken ikisinin tüm duygularını hissettirebilirim ve umarım okurken ikisini hayal edebilirsiniz.Kalbi hem yaralı hem de bebişinin heyecanını yaşayan Daniel ile sizi baş başa bırakıyorum.İyi okumalar güzel arkadaşlarım 😘📖

Bu bölümü özel bir insana ve tabiki onun yanında olan başka bir özel insan için paylaşacağım. Duyduğuma göre hikayemin çok sıkı takipçisiymiş ve çok seviyormuş. Bu bölümü başta "Zeliha'ma" ve "sdnzaknz" adlı arkadaşlarıma armağan ediyorum.Sizi seviyorum,iyi ki bu hikaye sayesinde sizi tanımışım.Desteğiniz için çok çok teşekkür ederim.Seviliyorsunuz💕💕💕

 Hayatımın en önemli dakikalarını,saatini geçiriyordum.Bitmek bilmiyor,ilerlemiyordu sanki. Aynı anda iki duyguyu birden yaşıyordum.Hem heyecan hem korku vardı içimde. Doğumhanenin önünde bir ileri bir geri  yürüyor içimdeki o endişeyi durdurmak istiyordum.Bir anda bir ses duydum, ağlayan bir ses.Bu benim bebeğimin sesi miydi? Bu benim minik kızımın sesi mi? İçeri girmemek için zor tutuyordum kendimi.Bedenim titriyordu.Kapı açıldı ve doktor dışarı çıktı. Gözlerinin içine bakınca rahatladım. Bana gülümsedi.

"Kızınız da eşiniz de gayet iyi."

"Görebilir miyim ikisini?"

"Arkadaşlar yukarı odaya alacak eşinizi birazdan,kızınız şimdilik küvezde onu da yukarıdaki bebek odasında görebilirsiniz."

"Gerçekten iyiler mi?"

"Gerçekten iyiler bay Black merak etmeyin." Dedi doktor ve gitti.İçim rahatlamıştı.Doğumhane kapısı tekrar açıldı ve benim minik kızım çıktı.Çok küçüktü. Hemşireler durdu ve bakmam için izin verdi.

Bizi birazcık korkutmuş olsan da burdasın,bizimlesin artık kızım.Baban hep burda yanında olacak.

Hemşireler gittikten sonra beklediğim kadınım da çıktı.Gözleri kapalıydı.Hala narkozun etkisinde olmalı diyordu iç sesim.Beraber odaya çıktık.Veronica'yı yatağa yatırıp serum bağladılar.

"Kendine gelmesi biraz uzun sürebilir.Telaşlanmayın.Eğer bir şey olursa buraya basabilirsiniz." Dedi hemşire yatağın yanındaki düğmeyi göstererek.Sandalyeyi çekip kadınımın yanına oturdum ve elini tuttum.Uyandığında yanımda olduğunu hissetmeli.Yüzü olduğundan biraz daha beyazdı ve yorgun gözüküyordu ama yine de o ışığından hiçbir şey kaybetmemişti. Kafamı kaldırdım ve teşekkür ettim.

Onları bana geri verdiğin için teşekkürler Tanrım...

Veronica bir anda elini oynatınca heyecandan ayağa kalktım hemen.Kafasını hafif sağa kaydırdı ve yavaşça gözlerini açtı.

"Dan?"dedi kısık sesiyle.

"Buradayım sevgilim." Dedim alnını öperek.

"Kızım? O nasıl?"

"Bebeğimizi gördüm çok iyi,doktor birazdan gelecek anlatacak her şeyi."

"Su verir misin?" Hemen bardağa suyu koyup içmesi için yardım ettim.

"Ağrın var mı?"

"Sanırım hala narkozun etkisindeyim her yerim uyuşuk gibi." Kapı açıldı ve doktor geldi.

"Annemiz uyanmış." Yatağın ucunda duran dosyayı alıp okudu,bir şeyler yazdı. "Evet gayet iyi görünüyorsun,bebeğimiz de gayet iyi. 32 haftalık 1.5 kg olarak doğdu.Gelişimini tam tamamlayamadığı için onu birazcık küvezde tutacağız ama endişelenmeyin kısa zamanda toparlayacaktır.Siz de bugünlük misafirimiz olacaksınız."