"AŞK'A VEDA" --MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2

11. Bölüm "Daniel"

Herkese güzel bir akşamdan Merhaba diyorum🙌 Yemekler yenmiştir,çaylar ya da kahveler içilmiştir diye düşünüyorum ki şahsen ben kahvemi içtim😇 Şimdi sıra sevgili çiftimizi okumada😜 Şimdiden iyi okumalar diliyor EMOTIONBLUE'NUZ  😘❤📖

Bu bölümü kitabın ilk bölümünden beri neredeyse hep destekleyen ve ne kadar birbirimizi tanımasakta dertleştiğimiz "nehiryilmaz90" ve "esrakabak1" adlı arkadaşlarıma armağan ediyorum.Seviyorum sizi ❤

Doktorun söylediklerini pür dikkat dinliyorduk.

"Bana getirmiş olduğunuz MR sonuçlarını inceledim.Gördüğüm kadarıyla beyincik denen bölümde oldukça büyük bir kütle var ve bunun kötü huylu tümör olduğunu düşünüyorum. Emin olmak için beyninizden parça almamız gerekiyor."

"Peki bu tehlikeli değil mi?"

"Bakın açık konuşmak gerekirse tümörün bulunduğu yer riskli ve zor bir bölgede.Pataloji sonuçları bizi şaşırtmazsa en kısa zamanda ameliyat olmanız şart ve bu ameliyatı herkes yapamaz.Riski çok büyük." Doktorun olumsuz cümleleri biraz önce gülen kadınımın yüzünü düşürmüştü.Daha fazla burada doktoru dinlememizin anlamı yoktu,daha fazla kadınımın acı çekmesine gerek yoktu.Doktorun konuşmasını kesip Veronica'yı oradan çıkardım.Arabaya bindiğimizde ikimizde sessizdik.

"Çözüm önereceğine bildiğimiz şeyleri söylüyor." Hala sinirliydim ama sinirim doktora değildi.O sadece dışa vurduğum bir bahaneydi.

"Dan o ne görüyorsa onu söyledi."

"Hayır söylemedi,ağzından iyi bir cümle çıkmadı!"

"Belki de iyi bir şey olmadığından." Kadınıma döndüm. "Ben bunu kabul etmiyorum gerekirse yüz doktor gezeriz." Kafasını cama yaklaştırıp dışarıyı izledi.Onu neşelendirmeliydim ve aklıma bir şey geldi.Elini tuttum. "Hadi bebek kıyafeti bakmaya gidelim,ne dersin sevgilim?"Şimdi gözlerindeki heyecanı görebiliyordum.

"Harika olur." Bana sarılıp kafasını her zamanki gibi omzuma koydu. Alışveriş merkezine geldiğimizde ilk önce acıkan karnımızı doyurup sonra hemen bebek mağazalarına girdik.Artık bir kızımız olduğuna göre ona renkli şeyler alabilirdik.Bu yaşıma kadar bir bebeğe hatta kendi bebeğime kıyafet bakacağım ve bakarken heyecanlanacağım aklıma gelmezdi çünkü çocukları sevmezdim ama şimdi onu kucağıma almak için sabırsızlanıyordum ve bu Veronica'm sayesindeydi.Elinde tuttuğu pembe tulumu bana gösterdi. "Baksana şunun küçüklüğü."

"Bunun içine sığacak mı ki kızımız?"

"Sanırım."Dedi Veronica gülerek. "Dan şunlara baksana!" Bir sürü kız için art arda sıralanmış elbiseleri görünce kadınım kendinden geçti.Birkaç tane beğendiklerimizi aldık.Alışveriş merkezinden çıkınca ellerimde yedi sekiz tane torba tutuyordum.

"Böyle giderse kızımızın dolabı için yeni bir ev almalıyım." Günü güzel bitirip evimize döndük. Kadınım bebek kıyafetlerine bakarken bende çalışma odamda doktor araştırıyordum. Bulduğum doktorları not alıp Rebecca'ya attım bana görüşme ayarlaması için.Veronica'yı daha fazla yalnız bırakmamak için bilgisayarı kapatıp yanına gittim.

"Dan,Tina yakınlardaymış beni çağırdı ama halim yok bende buraya gelmesini söyledim umarım senin için sakıncası yoktur."

"Yok bebeğim siz keyfinize bakın,benim de bitirip yollamam gereken raporlarım var onları hallederim." Bu kız nerden çıkmıştı ki! Bunca sene sonra onu Veronica'nın arkadaşı olarak görmek cidden çok şaşırtıcı.Bunu Veronica'ya söylemeliydim ama ne diyecektim ki? O benim eski sevgilim hani sana bahsettiğim şu kız mı! Öğrenince iyice morali bozulacaktı.En iyisi Tina ile konuşmak ve Veronica'dan uzak durmasını söylemek.Mutfakta kendime kahve yaparken zil çaldı.Beni görmemesi için hemen kahvemi alıp odaya geçmeliydim ama su bir türlü ısınmıyodu! Kahretsin Veronica kapıyı açmıştı bile.Kahvemi alıp salondan geçerken sadece "hoşgeldiniz," dedim ve hızlıca çalışma odama geçtim ama telefonumu salonda unutmuştum. Salona doğru yürüdüğümde Veronica heyecanla bebeği anlatıyordu.Bende sessizce masanın üstünden telefonumu aldım ama sessiz olmak demek onların beni görmemesi anlamına gelmiyordu tabi.Tina ile göz göze geldik.Nabzım hızlanmıştı ama Tina'dan dolayı değil kadınım anlayacak diye.