"AŞK'A VEDA" --MAVİ GÖZLERİNDE KAYBOLDUM-- 2

12 Bölüm "Veronica"

Yine ben🙆 ve yine yeni bir bölüm😉 Aslında yarın yayınlayacaktım ama işimden dolayı yarın akşam Wattpad'e bile giremeyebilirim.Yeni bölümü merakla beklediğinizi biliyorum o yüzden dedim bugün yayınlayayım ve daha fazla bekletmeyeyim😇 Sizi Veronica'mızla başbaşa bırakıyorum.İyi okumalar canlarım😘😉🙈📖💕

Bu bölümü her zaman yorumunu esirgemeyen  "NehirCokuntrk" e armağan ediyorum.Desteğin için çok teşekkür ederim😘❤

 Erkeğim bana bakıyordu yere çökmüş.İçinde yaşadığı fırtınaları gözleri belli ediyordu. O masmavi gözleri sönmüş,yerini korku ve endişe almıştı.Haklıydı belki onu bile bile tek bırakacaktım ama miniğimizi nasıl kıyabilirdim ki? Onu nasıl öldürebilirdim içimde büyürken? Onu nasıl yok edebilirdim benim,bizim olduğunu öğrendikten sonra? Belki benimki intihar etmekti ama başka da seçeneğim yoktu ki.

"Veronica ne olur susma!" Tanrım! Erkeğim ağlıyordu.Kafasını bacağıma koymuş, çaresizlik denen şeye ağlıyordu.

Bana...

"Dan,"dedim çenesinden tutup kafasını kaldırarak.Kan çanağı olmuş gözlerine bakmak, bedenime kurşun yağmışçasına canımı acıtmıştı. "Sen bu dünyada sahip olduğum en güzel şeysin ve içimdeki sahip olacağım senin yarın.Senden olan güzel parçam, senin ilişkimiz boyunca yaptığın sürprizlerine karşılık,bana yaşattığın mutluluğa,hep hissettirdiğin sevgine karşılık sana verebileceğim en değerli hediye.Bu hediyeyi yok edemem."

"Ben toparlanamam,ben senin yokluğunda babalık yapamam,ben kızımıza baba olamam!"

"Sen dünyanın en iyi babası olacaksın,içindeki o iyi adam,sevgi dolu adam kızımıza iyi bakacak."

"Ben değil,bizim bakmamızı istiyorum.Senin ve benim,beraber."

"Belli olmaz belki de..."

"Belki de yok,belki yaşarsın,belki doğumdan sonra tedaviye cevap verirsin, belki,belki belki... Bunların hepsi ihtimal ve ben ihtimaller üstüne kurulu bir yaşam istemiyorum ben seni yanımda istiyorum anladın mı!" Ayağa kalktı.Camın önüne gidip gözyaşlarını sildi. İkimizde biliyorduk doktor açıkça söylemişti bize.Doğuma kadar dayansam bile geçen süre de tümör ilerleyecekti ve belki de ameliyat şansım bile olmayacaktı ya da belki ameliyattan sağ bile çıkamayacaktım. Haklıydı bende ihtimallerle yaşamak istemiyordum ama en azından hayatımın en güzel şeyini kazanacaktım,kızımızı.Yanına gidip arkadan sarıldım sımsıkı.

"Dan bana bak gözlerime," zor da olsa bana döndü."Korktuğunu biliyorum çünkü bende korkuyorum.Tedavi olsam bile iyileşme olasılığım çok düşük ve ömrümü üç dört ay uzatmak için bebeğime kıyamam.Benden sonra seni tek bırakmak istemiyorum.O eski adama dönmeni istemiyorum.O yüzden bebeğimizi sana bırakacağım.İçindeki güzel adamı unutturmayacak ve sen onun elini her tuttuğunda beni hatırlayacaksın tıpkı yanınızdaymışım gibi.Onun gözlerinde ben olacağım.Her zaman yanınızda olacağım."

"Böyle konuşma,ölecekmişsin gibi konuşma." Onu kendime çekip dudaklarımızı birleştirdim.

"Kendimizi hazırlamak zorundayız en kötüsüne.Senden tek istediğim kararıma saygı duyman. Seni bu dünyada üzmek isteyecek en son kişi benim biliyorsun ama beni de anlamanı istiyorum." Bana sımsıkı sarıldı. "Kalan günlerimizi mutlu ve yatakta geçirmek istiyorum." Bu sözüme karşılık zor da olsa elinden geldiğince iyi görünmek için tebessüm edip beni kucağına aldı ve yatak odasına götürdü.Gözyaşlarımız birbirine karışmıştı.Bedenimi öperken gözyaşları tenimde izini bırakıyordu.Ona son kez bedenimi teslim ediyormuşum gibi hissediyordum,son kez bana dokunuyor son kez bana bakıyordu sanki.Ve bunun gerçek olacağını bilmek canımı yakıyordu.İçimde gidip gelirken beni, kadınlığımı mutlu etmek için elinden geleni yapsa da diğer geceler gibi hissetmiyordu.Bu sefer ki başkaydı ,ilkti bizim için.Odada yankılanan onca zevk çığlıkları yerine, gerçekleri kabullenmek zorunda kalan kalbimizin acınası hali duyuluyordu. O,vücudumda hareket ettikçe hıçkırıklarımız tek ses olmuş bize bizi gösteriyordu. Korkuyu,karmaşık duygularımızı gösteriyordu.