I'm Inlove With My Enemy

Chapter 6: My Classmate

Marion's POV

"Goodmorning Class." Bati sa amin ng guro namin.

"Goodmorning. Ma'am" bati naming lahat.

"Okay Guys. You need to introduce your-" bigla namang bumukas ang pinto.

"Goodmorning Miss Faltueba. Ahm. Itong apat na pong ito ay magpapalipat sa section na ito." Sambit nung babae. Sino kaya yung apat na yun.

"Omg. Baka sinda Kenneth William na yun.!"- Lizzy

"Oo nga. Excited na ako."-Ara.

"Miss ko na yung Mokong na yun!" -Mica.

"Ikaw ba Marion? Wala ka bang namimiss sa apat?"-Lizzy.

"Tsk. Wala ah."sabat ko sa kanilang tatlo.

Bigla namang nagpasok yung apat na lalaki. At biglang nagsigawan ang mga kaklase kong lalaki.

"Omg Girls Tama nga Tayo!"-Ara.

"Omg! Si Fafa Jake!" -girl 1

"Omy! Si Kenneth William so sweet"-girl 2

"Si Honey Bunch Marlon!" -girl 3

"Omy! My Boyfie Drey."-girl 4

"Boyfriend mo si Drey Collins?" -girl 1

"Hihihi. Hindi. Pero gagawa ako ng paraan para mapasaakin siya." -girl 4

"Okay. Since nandito na rin kayong apat. Magkakaroon na tayo ng sitting arrangement. Okay? Boys and girls ang magkatabi." Sambit ni Maam.

"Okay Mr. Castaneda katabi mo si Ms. Davis. Mr. Hertillia Kay Ms. Fortalejo. Mr. Tan kay Ms. Yap. At Mr. Collins kay Ms. Fortalejo."

At naglakad na sa bakanteng upuan yung apat. At kung minamalas ka talaga sa tabi ko pa siya napaupo.

(Guys kunyare may katabi na lahat yung iba. Hihihi.)

"Hi Drey" bati nung babae sa unahan ni Drey. Pero nginisian lang siya ni Drey.

"Ay ang sungit. Pero I like that." Sambit naman nung babae. Sabay harap sa unahan.

"Antipatiko! Magkakagusto na nga lang sa isang lalaki sa tsonggo pa.tsk." Sambit ko na pabulong.

"May sinasabi ka. Babaeng unggoy na bakulaw?" Sambit niya na nakataas pa ang kilay.

"Ha? Ako? Wala ah. May naririnig ka ba?" Sambit ko na nakangisi.

"Bakulaw!"

"Halimaw!"

"Bakul-"

"Mr. Collins and Ms. Fortalejo! Pumunta nga kayong dalwa dito sa unahan at magpakilala. Tutal nagiingay lang naman kayo sa likod" Sambit ni Maam sa amin. Nakakatakot pala tong si Maam kung magalit.

"Ikaw kasi!" Sambit niya.

"Anong ako? Ikaw kaya!"

"Ikaw!"

"Ikaw!"

"Ik-"

"Uulitin ko pa ba?" -Maam.

"NO Maam." Sambit naming pareho.

Pumunta na agad ako sa unahan at sumunod naman siya.

"Goodmorning Everyone. I'm Margarette Marion Fortalejo. 17 years old. I hope we could be friends." Pagpapakilala ko. Habang nakangiti sa kanila.

"Tsk. Goodmorning. I'm Marco Drey Collins. The most handsome in this University. And I'm only 18 years old." Pagpapakilala niya sabay kindat. Grabe ang hangin. Whoot. Hangin may dumaan atang amihan eh. Yung mga kaklase naman naming babae. Kilig na kilig.

"I'm not satisfied. Can you both sing a song for us?" Nagulat naman ako sa sinabi ni Ma'am. Wews. Mas malas pa ata to sa malas eh.

"Mr. Collins. You go first."

"I met you in the dark. You lift me up you made me feel as though I was enough." Tumingin naman siya sa akin. Para ipakita na ako na ang kasunod.

"I-I. I can't. Sorry I can't." Yan lang ang nasabi ko at tumakbo na ako paalis sa room. Nakinig ko na tinatawag nila ako. Pero hindi ko sila pinansin.

***********
Drey's POV

"Okay. Mr. Collins you may now take your seat"

Naglakad na ako sa upuan ko. At nakinig ko naman na naguusap yung tatlo sa likod ko. Narinig ko kahit pabulong lang silang nag-uusap.

"San na pumunta si Marion?"

"Nakakainis naalala nanaman niya si Jack."

"Pero bat siya nasasaktan. Eh diba. Hindi naman naging sila."

"Kawawa nga yang kaibigan natin. Hindi pa siya nagkakaboyfriend nasasaktan na siya. NBSB kaya yan si Marion."

"Kaya nga. Gusto ko siyang puntah-" hindi ko na nakinig yung huling salita. Dahil tinaas ko na ang kamay ko.

"Yes Mr. Collins?"

"Ma'am I will go to the Comfort room" wala na akong paki sa sasabihin nila.

"Okay."

Agad naman akong tumayo at umalis sa room. Pero teka nga ba. Bat ko ba yung hahanapin yung bakulaw na babaeng unggoy na yun? Tsk. Kaaway ko nga diba siya. Kaaway. Hayst.

Nakakakonsensiya kasi eh. Napadaan ako sa music room at nakarinig ako ng may kumakanta.

"Saying I love you,
Is not the words,
I want to hear from you,
It's not that I want you,
Not to say but if you only knew,
How easy,
it would be to show me how you feel,

More than words,
is all you have to do,
to make it real,
Then you wouldn't have to say,
that you love me,
Cause I'd already know,

What would you do,
if my heart was torn in two,

More than words to show you feel,
That your love for me is real,

What would you say,
if I took those words away,

Then you couldn't make things new,
Just by saying I love you"

Ang ganda ng boses niya. Sisilipin ko na sana kung sino ng may biglang umimik.

"Oi ano bang ginagawa mo diyan. Mangchichicks ka nanaman." Sigaw sa akin ni Jake.

"Chicks bagang. Kapal hindi ako katulad niyo no. Mabait ako."

"Hoy seryoso na kaya kami."- sabat ni Marlon.

"Maniwala! Maya nga lang may titignan ako." Sinilip ko at wala na yung babae. Haist hindi ko na tuloy na kita. Kasi naman tong mga.to.

"Wala na tuloy." Sambit ko.

"Sino ba?" -William

"Yung nakantang babae dito." -Ako.

"Hayaan mo na. Yun si Mistery Girl na yun. Tara na sa canteen hinahanap na tayo." -Jake.

Naglakad na kami. Bigla namang tumunog cellphone ko. "Ano na Drey?"-Marlon

"Mauna na kayo. May natawag. Sasagutin ko muna"

"Sige hintayin ka nalang namin dun sa pwesto natin ha." -siya.

Sinagot ko na ang tawag. "Hello?" Sambit ko.

"Magkita tayo. "

"Okay." -ako.