Chapter 23: The Contest

197 10 4
                                    

Lizzy's POV

Minulat ko ang mata ko at maga na pala. Kaya bumangon na ako para maghanda.

Naligo na ako at nagbihis pagkatapos nagbaba na ako ng hagdan para makakain.

"Aba. Lizzy Aga mo ata. Ngayon na ba ang laban niyo?" tanong sa akin ni Ara. Habang nagluluto.

Inubos ko muna yung nasa lalamunan ko. Ng bigla naman ako nabulunan kaya bigla ko nalang dinampot yung baso at malamig na tubig. At nilaklak ko agad ito. At lintek sobrang lamig pala nito. Akala ko malamig lang.

Humarap sa akin si Ara. "Naku ka. Bat mo yan ininom? Sobrang lamig nan. Pano ka nan mamaya?" pag-alalang tanong sa akin ni Ara.

"A-" ito lang ang naimik ko dahil wala na akong boses.

"Ha?"

Pinipilit kong magsalita pero nawalan ako ng boses. Naku pano na yan? Tinry ko ulit umimik pero paos ako at walang kahit anong salita ang nalabas sa bibig ko. Hindi kaya dahil kahapon sa pagpapractice namin ng ilang oras at sa pagsakit ng lalamunan ko kahapon? At sa na ininom ko ng napakalamig na tubig ngayon? Huhuhu. Naku pano ko to mapapaliwang kinda Director at sir. Patay ako nito.

"Wag mong sabihin paos ka Lizzy. At wala ka ng boses?" pag-alalang tanong sa akin ni Ara.  At tumango nalang ako. Tumayo agad ako para makapagsabi na ako kinda Director.

***********

"Oh! Lizzy. Handa ka na ba?" tanong ni Director. Kinakabaduhan ako bigla. Tinuturo ko yung bibig ko at pinipilit kong umimik.

"Ha? Anu ka ba Lizzy. Ilang oras nalang at magsisimula na ang laban" sabi ni Sir.

Kumuha ako ng papel at ballpen at sinulat ko na:

Hindi ako makakanta dahil paos ako. At wala ng boses kaya sorry.

"Pano na tayo nan?" at napasapo sa ulo si Director. Oo nga sino ang papalit sa akin? Yung alam lahat ng ginagawa ko?.

"Hay naku! Ang pangit mong halimaw ka!" sigaw ni Marion kay Drey. Habang papalakad papunta sa gawi namin. 

"Bakula-" naputol na imik ni Drey ng umimik si Sir.

"Oh. Drey hindi makakanta si Lizzy dahil paos at wala siyang boses ngayon."

Bigla naman lumapit sa akin si Marion. "Hala. Be. Bat ka nawalan ng boses. Pano na yan? Sinong papalit sayo? Kailangan alam niya yung kanta." at bigla nalang nagka light bulb sa ulo ko.

Kinuha ko ang papel. At sinulat ang.

Siya. Si Marion. Alam niya lahat. Pati yung kanta. Lagi siya nasa Practice ko at nakikisabay sa amin. Alam niya lahat.

Sabay turo ko kay Marion. Ng ipinakita ko ang sinulat ko.

"Sigurado ka bang itong bakulaw na to ang papakantahin? Baka naman bumagyo?" pang-aasar ni Drey kay Marion. Inismidan nalang siya ni Marion.

"Sigurado ka ba diyan Lizzy? Hindi ako sangayon" sabi ni Sir.

Wala ng iba pang Paraan. Sulat ko at pinakita ko sa kanila.

"Okay. The contest will start in 3, 2, 1!" sambit nung Emcee.

At lahat naman kami nagpuntahan na sa loob. Actually nasa Zed kami ngayon. Pagkapasok namin sa hall ang dami ng tao. Tamang tama dahil magdidilim na.

Tinignan ko si Sir at nginitian na lang niya ako. "Ok si Marion na." at napangiti naman na ako. Sa wakas mararanasan na ni Marion ang matagal na niyang hinihintay at gustong makamit. Kaya natutuwa talaga ako sa kaniya.

Nagsulat ako at pinakita ko kay Marion. "Bat ako? Hindi ko kaya"sambit niya.

Kaya mo yan. At alam kong kakayanin. Sulat ko.

"Ang hirap."

Just follow your dreams and use your heart. Sulat ko. At napangiti naman siya.

"Okay I will" sambit niya na nakangiti.

"Okay. Next Drey and Marion!" sigaw nung Emcee at nagpalakpakan na kami. At sakti naman ang dating nung lima.

"Whoooooooooo!!! GO MARION AND DREY!!" sigaw nila. Gusto ko sana sumigaw kaso hindi ko kaya. Mukhang nasabi naman na ni Ara sa kanila ang nangyari. At mukhang alam na rin siguro ni Ara ang naging desisyon ko. At masaya ako para sa kaibigan ko.

***************
Marion's POV

Umakyat na kami sa stage ni Drey. At ang daming mga tao ang nagsisigawan. At nakatingin sa amin kaya kinabahan ako. Bigla namang may humawak sa kamay ko at napatingin naman ako at si Drey yun. Na lalong ikinalakas ng sigaw ng mga tao.

Nagsimula ng tumugtog ang kanta. At tanda ko kung saan dapat pumasok ako. Kaya ako na ang nagismula gaya sa practice ninda Lizzy.

"Saying I love you,
Is not the words,
I want to hear from you,
It's not that I want you,
Not to say but if you only knew,
How easy, 
it would be to show me how you feel," kanta ko at tumingin naman ako na hudyat na si Drey na yung kakanta. Pero parang wala siya sa sarili gulat na gulat siya na nakatingin sa akin. Ano kayang problema nito? Kaya pinisil ko kamay niya pero hindi parin siya naimik kaya tinuloy ko yung kanta.

"More than words,
is all you have to do, 
to make it real,
Then you wouldn't have to say, 
that you love me,
Cause I'd already know," napatingin naman ako kay Drey.

"What would you do, 
if my heart was torn in two,
More than words to show you feel,
That your love for me is real," biglang kanta ni Drey na nagpabilis ng tibok ng puso ko. Parang kami lang ang tao dito at wala ng iba. Grabe ang mga tingin niya. Hindi na nga ata tingin. Titig na ata yun eh.

"What would you say, 
if I took those words away,

Then you couldn't make things new," kanta ko.

"Just by saying I love you," sabay naming dalawang kanta.

"Now that I've tried to,
talk to you and make you understand,
All you have to do, 
is close your eyes,
And just reach out your hands, 
and touch me,
Hold me close don't ever let me go," kanta ni Drey habang nakatingin sa akin. Kaya napangiti naman ako ng hindi ko namamalayan.

"More than words, 
is all I ever needed you to show,
Then you wouldn't have to say, 
that you love me,
Cause I'd already know," kanta ko naman.

"What would you do,
if my heart was torn in two,
More than words to show you feel,
That your love for me is real,"kanta naman ni Drey.

"What would you say, 
if I took those words away,
Then you couldn't make things new,(no no)
Just by saying I love you....." kanta namin ng sabay.

Pagkatapos naming kumanta inakbayan ako bigla ni Drey na ikinagulat ko. Pero hinayaan ko nalang siya. At tumayo kami at nagbow. Bigla namang nagpalakpakan at nagsigawan ang mga tao dito sa hall. Ang daming tao. Grabe at sobrang saya ko. Feeling ko ito na ang the best.

***************
Third Person's POV

"Alam mo Jasmine? Pabagal bagal ka eh. Pano na yan? Nalaman na ni Drey na hindi talaga ikaw yung nasa Music Room na babae? Paano na yan? Tsk. Sira lahat ng plano ko." sambit ko.

"Wag kang mag-alala ate akong bahala. Mapapasaakin din si Drey Collins." sambit ni Jasmine habang tumatawa.

At umalis na kami palabas sa loob ng hall kung saan nagaganap ang contest. At kung saan nagdidiwang sinda Drey at Marion.

Ngayon lang kayo magsaya. Dahil sa pagbabalik ko. Pait ang aabutin niyo.

I'm Inlove With My EnemyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon