Different than Expected [rewriting]

Hoofdstuk 12

'Kom.' Rein trekt me achter zich aan de school in. Op dit moment vervloek ik hem. Ik wil niet over dit gezeur praten, het doet me te veel pijn. Maar ik weet dat hij gelijk heeft, na verloop van tijd zal het enorm opluchten.
Ik ben zo gespannen, het zal ook wel aan mijn gezicht te zien zijn dat ik niet echt blij ben met de situatie.
Rein draait zich om en lacht even naar me.
'Mare, jij was er gisteren voor mij, ik vandaag voor jou. Ik zal niet van je zijde afwijken zolang jij me nodig hebt.'
Een kleine glimlach vormt zich op mijn gezicht. Hij is zo lief op dit moment en ik weet zeker dat hij er ook pijn van heeft -en dan niet alleen fysiek-.
Hij trekt me mee de school door.
'Mare schiet nou even op ik had om 11 uur met mevrouw De Wit afgesproken in haar kantoor en het is al vijf over slome.' Zegt hij.
We rennen de laatste trap op. Maar als ik haar naambordje zie lijkt het wel alsof ik bevries. Ik weet niet meer hoe ik mijn benen vooruit krijg. Ik zak door mijn knieën en leg mijn gezicht in m'n handen. Zachtjes begin ik te snikken.

Ik hoor een deur open zwaaien en vervolgens hoor ik het getrippel van naaldhakken.
'Mare, hallo Mare.' Zegt Rein. De stres in zijn stem is duidelijk aanwezig.
'S-sorry Rein. Maar ik vind het zo moeilijk.'
Hij maakt met één vinger cirkeltjes op mijn rug.
'Het is oké Mare.' Hoor ik opeens een vrouwen stem zeggen. Mevrouw De Wit staat naast ons.
'Kom maar meisje.' Zegt ze.

Als Rein en mevrouw De Wit me naar haar kantoor begeleid hebben schuift ze me eerst een bekertje water toe.
'Hier meisje drink even wat, kom op adem, en vertel me dat wat er gebeurt is gisteren.'
Ik knik en pak het bekertje met beide handen vast. Ik zet het tegen mijn lip en staar uit het raam.
Minuten verstrijken en op de achtergrond hoor ik Rein wat praten met mevrouw De Wit, maar ik zou niet weten waar ze het over hebben.
Ik drink mijn bekertje leeg en kuch even. Ze kijken beide om naar mij.
'Mare ben je zover om het me te vertellen.' Vraagt mevrouw De Wit medelevend, terwijl ze tegen haar bureau aan gaat zitten. Vervolgens aait ze mij over m'n knie.
Ik knik voorzichtig.
'Nou..' begin ik. Waarna ik alles heel uitgebreid uitleg. Alles. Vanaf het eerste moment dat ik de school in liep tot nu.

'.. en toen kwam ik dus bij Owen terecht, een vriend van Rein. Hij heeft toen Rein gebeld en die is toen gekomen. Maar Stijn heeft Rein echt heel erg verwond.' Zeg ik terwijl ik mijn tranen ruw weg veeg.
Mevrouw De Wit kijkt van Rein naar mij.
'Rein kun je je wonden ook laten zien. Ik zag de schrammen in je gezicht wel maar op verdere plekken?' Zegt ze op vragende toon tegen Rein.
Hij knikt. 'Nou ja laten zien kan niet helemaal, maar ik kan het verband laten zien en Owen heeft gisteren foto's voor me gemaakt, die kan ik u ook laten zien.'
De vrouw knikt. Rein doet eerst zijn shirt uit en laat al het verband zien en de blauwe plekken die op zijn schouders nog zichtbaar zijn.
Daarna zoekt hij de foto's op zijn telefoon en geeft zijn telefoon aan onze directrice.
Ze staart er verbaasd naar.
'Dit is echt heel erg mevrouw Lahey en meneer van Duivenboden. Ik ga hier direct actie op ondernemen en het doorgeven aan de politie. Aangezien Mare er zo veel moeite mee heeft hoeven jullie niet naar het politie bureau, maar regel ik het vanuit school. Als ik wat weet over de vorderingen van de situatie laat ik het direct weten. Zorg er wel voor dat je onopgemerkt blijft voor Stijn want zo te zien is hij tot veel in staat. En volgende keer kom wat eerder naar me toe, je loopt hier al veel te lang mee meid.' Zegt ze tegen ons, dat laatste in het bijzonder tegen mij.
'Rein, zou jij alvast naar buiten willen gaan.'
Hij knikt, staat op en vertrekt. Ze draait zich weer naar mij en geeft me een aanmoedigende glimlach.

'Mare ik hoop dat het tussen jullie twee nu weer goed blijft gaan. En volgens mij hebben jullie een sterke band maar als er wat mis is laat het dan de volgende keer echt direct weten hé, want zoiets mag niet weer gebeuren.'
Ik knik. Ze wuift dat ik naar buiten mag gaan naar Rein. Net voordat ik de deur uit loop hoor ik haar nog wat mompelen.
'God, ik wist dat Stijn een probleem geval was maar dit gaat echt te ver. Hij hoort niet op een normale middelbare school. Dit kan echt niet.'