Different than Expected [rewriting]

Hoofdstuk 10

Mijn telefoon schermpje licht weer op.

Anniek: Hey waarom reageer je niet?

Ik ontgrendel mijn telefoon en er komt net een nieuw berichtje binnen.

Anniek: Ik kan zien dat je het gelezen hebt hoor! Ik wil het verhaal nu wel eens weten.

Ik begin zachtjes te lachen. Ongeduldig is ze ook. Owen kijkt op uit de kast met films en vraagt of het grappig is. Ik knik en vraag hem dan meteen of Anniek vanaf morgen ook zou kunnen komen. Ik leg hem even kort uit waarom maar laat het deel waar ik me gesneden had toch maar even weg.
'Dat is prima Mare, Daan en Nils komen ook morgen middag!' Glimlacht Owen.
'Nou gelukkig maar, anders was ik het enige meisje geweest hier.' Grijns ik.
'Zijn we zo angstaanjagend dan?' Hoor ik Rein vragen.
'Ja. Best wel, en al helemaal als jullie met 4 zijn.' Ik probeer zo serieus mogelijk te kijken, maar ik kan het niet opbrengen mijn lach in de houden.
Rein en Owen kijken grijnzend naar elkaar. Ze knikken en komen dan op me af stormen. Beide gaan ze bovenop me liggen. Rein ligt op mij, en Owen ligt daar bovenop.
'Owen auw, ga weg.' Roep ik.
'Ik wel en Rein niet?' Roept hij lachend terug.
Ik hoor Rein grinniken. Zijn hoofd ligt zo dichtbij. En zijn buik ligt bovenop die van mij. Ik probeer er onderuit te komen door een beetje heen en weer te schuiven, maar dit werkt niet. Het enige wat er hierdoor gebeurt is dat ik iets extra's tegen me aan voel duwen.
'Owen gast, ga er nu maar af, ik krijg pijn van je zware lichaam.' Zegt Rein gehaast.
Rein zet zijn armen langs mijn hoofd en kijkt me even aan.
'Alweer?' Vraag ik een beetje geschrokken.
Zijn rechter mondhoek krult even omhoog.
'Uh tja, I'm still a guy.' Zegt hij dan.
'God Rein houd je in!' Zucht ik uitgelaten.
Daarna rol ik opzij en kruip onder hem vandaan. Wat nu wat makkelijker ging doordat hij alleen nog maar boven me hing.
'Ik ben even naar het toilet.' Zegt ik daarna en ik ren naar de gang.
'Mare nee.' Hoor ik Rein nog roepen. Maar ik doe net de deur op slot.
'Gast wat is er nu weer, waarom kan ze niet gewoon even naar het toilet gaan?' Hoor ik Owen vragen. Ik hoor verder geen antwoord van Rein, maar zodra Owen heel hard begint te lachen ga ik er vanuit dat Rein omgedraaid is of iets in die richting.
Rein komt de gang in gestormd en bonkt op de toilet deur.
'Kom eruit jij.' Roept hij.
Ik kan ook spelletjes spelen. Ik blijf gewoon langer zitten. Ik zal nú eens even op Anniek reageren. Ik voel in mijn kontzakken maar ik kan mijn telefoon niet vinden. Shit, die ligt nog in de kamer.
Ik open de deur en zie Rein omhoog schieten.
'Ga aan de kant Mare.' Roept hij gehaast als ik hem er niet door laat.
'Waarom?' Grijns ik.
'Weet. Je. Best.'
Ik kijk omlaag en schiet in een nerveuze lach. Als ik Rein weer aankijk word hij knalrood.
'M-mare, alsjeblieft.' Zucht hij verslagen.
Ik weet ook niet meer zo goed wat ik nu moet doen. Dit komt door mij. Tot 2 keer toe vandaag.
'Uh uhm oké.' Zeg ik gehaast en ik stap opzij.
Hij schiet het toilet in, doet de deur niet eens achter zich dicht.
'Rein doe alsjeblieft die deur dicht.' Grinnik ik.
'Je -kan ook - gewoon - naar - de kamer - gaan.' Komt er uit het toilet. Tussen zijn zin door hoor ik hem zachtjes kreunen. Mijn god?
Ik draai me om en wil naar boven lopen, maar Rein staat alweer achter me. Hij pakt mijn arm vast en grijnst breed.
'Waarom bleef je staan?' Vraagt hij.
'Ga je handen wassen alsjeblieft.' Gruwel ik.
Hij lacht luid en loopt naar het toilet. Hij pakt wat zeep en wast vervolgens zijn handen. Dan komt hij terug lopen.
'Nou waarom?'
Ik blijf stil. Ik weet zelf eigenlijk niet eens waarom ik niet omdraaide en wegliep. Het leek gewoon net alsof ik mijn lichaam niet bestuurde.
'Laat maar. Ik weet het al.' Zegt hij daarna.
Verbaasd kijk ik hem aan.
'Je vond het gewoon interessant. Als je hem wil zien kun je het de volgende keer ook gewoon vragen oké? Of me eventjes helpen.' Hij glimlacht breed en knipoogt.
'Ik- uh- waarom ging jij niet gewoon naar de badkamer dan?' Hij kijkt me verbaasd aan en ik merk dat hij nerveus wordt.
Ik loop langs hem heen de kamer weer in.
Owen kijkt me achterdochtig aan.
'Waarom was jij zo lang weg. Moest je Rein even helpen of zo?'
'N-nee niet jij ook al.'
'Wat, ik ook al?' Zegt Owen. Waardoor Rein die achter me liep begint te lachen.
'Wat?' Vraagt Owen verbaasd. Rein legt Owen uit wat er net gebeurd is in de gang. Dan begint Owen ook te lachen.
'You go Dude!' grijnzend geven ze elkaar een high-five.
Mijn hemel. Waar ben ik beland?