Different than Expected [rewriting]

Hoofdstuk 13

Als ik klaar ben met m'n verhaal staart ze me met grote ogen aan.
'En dat is allemaal in de afgelopen 2 dagen gebeurt?' Vraagt ze verbaasd.
Ik knik en glimlach zwakjes.
'He definitly loves you.' Zegt ze blij terwijl ze in haar handen klapt.
Ik schud mijn hoofd. 'Nee.'
'Ja. Echt wel. I'm gonna fix it.' Roept ze uit.
'Oh en die keren dat ik alle 4 de jongens al gezien had had Rein het altijd alleen maar over vroeger. Plus hij zat constant te zeuren over die vriendin van hem, ik weet haar naam niet meer.'
'Jessie.' Fluister ik.
Ze knikt, 'Oh ja dat was het.'
'Don't be sad! Ik ga dit voor je fixen.' Zegt ze blij. Ik kan er nu dus niet meer onderuit komen. Als Anniek een idee heeft houd niets haar meer tegen. Ik grinnik zachtjes om mijn gedachten.
Ooit was ze zo vastberaden om samen naar de stad te gaan met mij. We waren 11 of zoiets en we mochten zeker nog niet alleen weg. Maar Anniek had toch het idee gekregen om dat te doen, dus zijn we naar de stad gegaan. Daarna hebben we beide een flinke straf gekregen. Ik geloof dat we een maand niet meer buiten mochten spelen. Maar Anniek klom altijd uit haar raam en ging dan toch nog naar de speeltuin, terwijl ik netjes op mijn kamertje zat te tekenen ofzo.
Ook zei ze me een keer, toen zij pas in Amsterdam woonde en ik thuis ruzie had, dat ze gewoon langs zou komen. Het was notabene een doordeweekse dag. Ik wilde haar zeggen dat het niet hoefde maar ze stond op dat moment al in de trein.
Dus als Anniek iets wil, dan doet ze dat ook.
Soms wel fijn, maar soms ook niet.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Nils die onze kamer binnen komt en vraagt of we mee gaan om wat te eten.
'Nu al?' Vraag ik hem verbaasd.
Hij grinnikt. 'Jullie hebben al ongeveer 2 en half uur zitten praten hier hoor. Het is half 6.'
'Ohh.' Zeggen Anniek en ik in koor.
'We komen.' Roept Anniek blij en ze springt omhoog. Ze loopt naar Nils toe en geeft hem een kus op z'n wang. Dan fluistert ze wat in zijn oor. Nils draait zich om naar mij, lacht en begint dan tegen Anniek te praten.
'Ja dat regelen we wel!' Zegt hij met een grijns.
Anniek.. wat ben je nu weer van plan?
'Kom.' Roept Anniek naar mij als ik geen aanstalten maak om op te staan.
Ik schud mijn hoofd. Ik heb geen honger, en ik wil niet eten. Maar als Anniek er is moet ik wel, anders weet ze meteen dat het echt heel slecht gaat. Ik honger mezelf uit, snijd mezelf. Dan gaat ze nooit meer hier weg joh.
'Jahaa je komt wel mee.' Roept ze wat kwaad. Ze komt naar het bed gelopen en sleurt me er vanaf.
'Meekomen en niet van die rare kuren nu.'
Ik knik en kijk omlaag. Nils staat verbaasd naar dit tafereel te kijken, maar Anniek wuift het weg.
Ik sjok achter ze aan naar beneden waar de andere jongens al klaar staan om te gaan. Mijn humeur is totaal verpest nu.
'Kunnen we met zessen in jullie auto Owen?' Vraagt Daan.
Auto? Oh wacht, ik vergeet even dat de jongens, op Rein na, al 18 zijn.
Owen knikt. 'Tuurlijk. Die vier gaan maar gezellig met zijn vieren op de achterbank.'
Terwijl hij dat zegt wijst hij naar ons. Rein krabt in zijn nek en glimlacht zwakjes naar mij.
'Ja hoor wij gaan wel gewoon met zijn vieren naast elkaar.' Zegt Anniek.
Nils stemt ermee in en ze kijken elkaar grijnzend aan.
Dit betekent niet veel goeds denk ik.
Anniek en ik gaan met zijn tweeën in het midden zitten en de jongens gaan beide aan de buitenkant, de kant van de deur.
Anniek gaat met haar hoofd op Nils z'n schouder liggen en schuift wat opzij. Hierdoor worden Rein en ik echt helemaal tegen elkaar aan geduwd. Ik kijk opzij, uit het raam. Rein probeert mijn blik te vangen.
'Hey Mare,' Fluistert hij. Het zorgt ervoor dat ik naar hem kijk.
'Kom- uh- wil je anders bij mij op schoot komen zitten?' Zegt hij zachtjes. Ik kijk naar onze benen. Ik zit al half bij hem op schoot doordat Nils en Anniek heel de tijd aan het schuiven zijn.
'Ehm oké.' Zeg ik zachtjes.
Rein klikt zijn riem los en trekt mij bij hem op schoot. Of eigenlijk tussen zijn benen.
Owen kijkt me via de spiegel aan en wiebelt met zijn wenkbrauwen.
Ik steek mijn middelvinger naar hem op. Hij grinnikt en focust zich weer op het verkeer.
Ik voel dat Rein zijn armen om me heen slaat en me iets dichter naar hem toe trekt.
Vlinders in mijn buik en m'n huid tintelt als een gek. Dit is gewoon niet meer gezond.
'We gaan naar die Griek in Aalst.' Fluistert hij in m'n oor.
Ook al heb ik totaal geen honger en kan ik nu echt niet aan eten denken, de Griek is wel echt heerlijk. Mijn humeur is weer een beetje beter nu. 'Nice.' Fluister ik terug.
'Soow, beetje vrolijker mag wel. Daar gingen we vroeger ook altijd heen don't you remember?'
Een lach komt op mijn gezicht. Dat was ook zo, daar namen onze ouders ons altijd mee naartoe. Dat was altijd zo leuk en het eten was echt heel lekker.
Zoals het vroeger was, wordt het niet meer, maar we zullen er het beste van maken!