Different than Expected [rewriting]

Hoofdstuk 23

Eenmaal terug bij Owen ren ik zo gauw als ik kan, zonder ook maar even hoi te zeggen tegen de jongens, naar boven. Ik dump mijn spullen. Daarna val ik even neer op het bed.

Langzaam open ik mijn ogen en wrijf er even in. Ik zoek mijn telefoon om naar de tijd te kijken. Ugh. Ik heb gewoon een uur geslapen. Ik kom omhoog en besluit om toch maar even sociaal te wezen, door naar beneden te gaan.

Zodra ik beneden kom kijkt iedereen op van de TV.
'Ha Doornroosje.' lacht Anniek.
'Hmpf.' is mijn antwoord.
'Lekker geslapen?' vraagt Daan me.
Ik knik en gaap. Dan loop wrijvend in mijn ogen naar de keuken.
Daar pak ik gauw een glaasje water. Vervolgens loop ik weer terug naar de kamer en plof neer op het grote kussen wat voor de bank ligt. Ik leun met mijn rug tegen de bank aan. Anniek en Nils zitten ook op de grond.
'Wat kijken we?'
'Een of andere politie serie.' antwoord Nils.
Zo gauw als de reclame afgelopen is en de serie verder gaat, draai ik me verontwaardigd naar Nils om.
'Een of andere politie serie?' zeg ik gepikeerd.
'Dit is Hawaii five-0. Niet zo maar een politie serie.'
Ze beginnen allemaal te lachen.
'Oké,' antwoord Nils droog 'niet zomaar een serie dus.'
'Nee.'

Ik leun weer naar achteren en focus me op de show.
Rein zit achter me en gaat langzaam met zijn handen door mijn haren.
Als de aflevering afgelopen is vraagt Daan of we ook een film kunnen kijken. Owen switcht de TV naar Netflix en ze scrollen door de lijst. Tot mijn ergernis willen de jongens een horror film zien.

'Moet dit echt?' vraag ik dramatisch.
'Jazeker.' zeggen de jongens in koor.
Ik kijk Anniek hopeloos aan. Ze weet hoe erg ik horror haat.
'Ga maar bij Rein zitten.' zegt Owen, die van de bank af gaat en plaats maakt voor mij.
Rein klopt naast zich. Ik plof neer op de bank en kijk hem eventjes aan. Daarna slaat hij zijn arm om me heen en trekt me naar zich toe. Ik krul me op in een balletje en ga tegen hem aan liggen. Mijn hoofd rust op zijn borst en mijn arm sla ik over hem heen.
Ik staar naar het beeldscherm terwijl de film begint. Insidious, komt er groot op het beeldscherm te staan.
De film gaat over een gezin wat verhuist omdat ze geloven dat het spookt in hun huis. Maar dan komen ze er dus achter dat het niet het huis is wat spookt maar hun oudste zoon.
Ik zit angstig naar het scherm te kijken en kruip steeds dichter tegen Rein aan. Hij heeft beide armen om me heen geslagen en houd me stevig vast. Zijn hoofd rust op het mijne en hij geeft me af en toe een kusje op kruin.

Aan het einde van de film zit ik met mijn ogen dichtgeknepen.
Vreselijk. Vreselijk. Vreselijk.
Ik HAAT horror.
Ik wil naar bed, maar ik durf niet alleen naar boven te gaan. Wat als er hier geesten zitten. Of een of andere psycho maniak.
Ik tik Rein op zijn schouder.
'Ik wil gaan slapen.'
'Dat is prima ga maar naar boven hoor. Dat maakt helemaal niets uit.'
'Ehm..,' ik blijf even stil, 'ik durf niet alleen naar boven nu.' fluister ik daarna heel zachtjes.
'Ooh,' Rein lacht zachtjes, 'ik kom wel mee.'
Hij glimlacht naar me.
Ik sta op en zeg welterusten tegen iedereen.
Rein doet hetzelfde.
We krijgen wat domme opmerkingen naar ons hoofd geslingerd, vanwege het feit dat we samen naar boven gaan.
'So what als dat het geval zou zijn.' zegt Rein tegen zijn vrienden voordat we de deur uit lopen.

Hij tilt me op en draagt me naar boven. Op onze kamer laat hij me op het bed vallen. Zelf ploft hij boven op mij.
'Moest dat Rein?' vraag ik met een zucht.
'Ja.' Hij grijnst. Vervolgens duwt hij zijn lippen tegen die van mij en fluistert; 'Omdat ik van je hou, en ik wil niet dat je bang bent.'
Hij duwt zichzelf omhoog zodat hij boven mij hangt. Zijn onderarmen leunen langs mijn hoofd en hij klemt mijn heupen tussen zijn knieën.
Ik kan nu geen kant op.

Langzaam duwt hij zijn lippen weer tegen de mijne. Het voelt nog zo veel fijner om hem te zoenen, nu we eerlijk zijn geweest over onze gevoelens. Toch is het nog steeds raar om hem te horen zeggen dat hij van me houdt. Ik bedoel, ik begrijp het gewoon nog steeds niet helemaal.