Different than Expected [rewriting]

Hoofdstuk 5

We lopen langzaam terug naar de aula. Voor we weer naar binnen stappen pakt hij mijn hand. Hij knijpt er zachtjes in.
'Het komt allemaal goed' fluistert hij. Daarna laat hij m'n hand los en lopen we de aula in. Als ik de deuren geopend heb en één stap in de lunch ruimte zet. Komen er 3 vrolijke hoofden de hoek om. Demi en -2 andere klasgenoten- vriendinnen van haar. Fleur en Romy.
'Ook hallo' grinnikt Rein die nog steeds naast mij staat. Rein geeft me een knuffel en fluistert dat hij naar zijn vrienden gaat. Ik knik en richt me vervolgens op de 3 meiden die voor mijn neus heen en weer springen.
'Hoe-was-het.' vraagt Demi opgewonden als Rein uit ons zicht verdwenen is.
'Wel oké' zeg ik terwijl ik probeer mijn lach te onderdrukken.
'Wel oké?,' vraagt ze met verheven stem 'We willen details.'
Lachend trek ik haar mee naar hun tafeltje.
'Vertel op' zegt Fleur nieuwsgierig.
Kan ik ze wel vertrouwen? Op zich. Ze zien er niet uit alsof het niet zou kunnen. Wanneer ik geen aanstalten maak om het ze te vertellen, vraagt Romy,
'Zeg wat is dat nou eigenlijk tussen jou en Rein?'
Mijn wangen beginnen weer te gloeien en kleuren zich van mijn bleke huidskleur naar lichtroze. Hoe kan ik mezelf hieruit redden? Moet ik ze de waarheid vertellen? Dat ik hem leuk vind. Nee. Ik ken ze niet goed genoeg daarvoor.
'We hadden een tijd lang een soort van ruzie, die hebben we opgelost.'
Demi begint te lachen.
'En er is niet meer aan de hand?'
Ik schud langzaam mijn hoofd. Te langzaam volgens hun. Fleur begint te roepen,
'They like each other. O-m-g they are in love.'
Wanneer ze dat zegt voel ik een kleine tinteling in mijn buik. Wat moet ik nu? Als we hier nog lang over door gaan weet ik echt niet meer wat ik moet. Straks verspreek ik me, en dan? Wat kan ik nu in godsnaam zeggen waardoor ze van onderwerp zullen veranderen? Valt het dan niet op als ik dat doe?

Ik focus me weer op de drie meiden die bij me aan de tafel staan. Ze zijn druk in gesprek. Over? Het geluid wat mijn oren binnen komt klinkt gedempt. Na me even honderd procent te focussen hoor ik dat ze druk in gesprek zijn over de vakantie. Gelukkig.
'Zeg wat ga jij doen,'
Romy kijkt me nieuwsgierig aan, maar ik begrijp het niet helemaal,
'Deze vakantie'.
Vult ze vervolgens aan. Ik haal mijn schouders op. Tja, wat ga ik eigenlijk doen? Ik heb nog niets geplant behalve afspreken met Anniek.
'Ik weet het nog niet echt eigenlijk'.

Opeens beginnen ze alledrie te giechelen. Ik kijk ze vragend aan. Maar ik krijg mijn antwoord al. Ik voel twee armen die zich verstrengelen om mijn middel.
'Hoi.'
Het is Rein. Ik draai me moeilijk om en kijk recht in zijn diepbruine ogen. 'Hey,' grinnik ik 'zou je me los kunnen laten, dit staat een beetje lastig.'
Hij kijkt me ondeugend aan en schud zijn hoofd.
'Alsjeblieft Rein?'
Achter me hoor ik gelach en Rein krijgt een brede grijns op zijn gezicht.
'Als ik..,' hij stopt even en haalt diep adem. Oh jee. 'dat nu niet wil.'
'Dan moet je het toch maar doen' reageer ik brutaal.
Hij begint te lachen en haalt zijn armen van mijn heupen af.
'Bedankt.'
Ik draai me om en richt me op de 3 gierende meiden. Ik weet dat Rein nog steeds achter me zal staan -Hoogstwaarschijnlijk verbaast door mijn reactie- maar ik negeer hem even. Misschien krijgen Demi, Romy en Fleur zo een andere gedachten.

Ik kijk even om en zie dat Rein samen met zijn vrienden aan de tafel naast ons staan. Hij kijkt onze kant op en zwaait vrolijk. Ik voel dat ik moet blozen. Achter me hoor ik -ik weet niet wie- kus geluidjes maken. Ik draai me om en kijk ze boos aan.
'Wat nou' snauw ik ze toe.
Daardoor beginnen ze alleen nog maar harder te lachen. De bel gaat. Ein-de-lijk. Rein komt naar me toe lopen en samen lopen we naar de volgende les.
Economie.

Als na 5 lange lesuren dan eindelijk de bel gaat om 1 uur ben ik blij dat ik weg kan. Begrijpt me niet verkeert. Het was erg gezellig hoor. Ik heb weer vriendinnen, na 4 lange jaren. Daar ben ik zeker heel blij om en tussen Rein en mij zit het ook weer helemaal goed.
Yes, the odds were finaly in MY favour. Maar die vragen de hele dag over Rein en mij, die waren toch op een gegeven moment best wel irritant.

Ik pak mijn spullen op en duw ze in mijn tas. Als Ik kijk opzij en zijn Rein van zijn ene op zijn andere been heen en weer springen verder hebben de andere leerlingen het lokaal al verlaten. 'Klaar?'
Hij zucht ongeduldig.
'Ja hoor,' wat zal ik eens zeggen? 'Stresskip'.
Ik ga stuk om mezelf. Rein daarentegen kijkt een beetje boos
'Ik ben liever een Stresskip als een slome slak,' hij is even stil 'en trouwens jij bent beide'.
Ik loop naar hem toe en geef hem een duw. Hij botst tegen de deur aan en trekt zich aan mijn arm terug. Waardoor ik bijna boven op hem val. 'S-sorry' fluistert hij als ik vlak boven hem hang.
'Geeft niet' fluister ik in zijn oor.
Hij veegt een plukje haar uit mijn gezicht waarna hij me omhoog helpt. Samen lopen we naar de onderste verdieping naar onze kluisjes.

Ik loop samen met rein naar de kluisjes. Ik gooi mijn boeken in mijn tas en loop vrolijk naar Rein die wat staat te klooien met zijn tas.
'Hey wie is er nu dan een slak? Moet ik je helpen.'
Hij draait zich om en grinnikt
'Neuj ik ben al klaar kom we gaan.' Samen lopen we de school uit naar de fietsenstalling.

_______________

Oké wow. Dit hoofdstuk is wel héél kort. Maar het is een tussenhoofdstuk dus waarschijnlijk ook niet zo interessant. Sorryy, de volgende zal weer langer zijn.
- x M.