Different than Expected [rewriting]

Hoofdstuk 18

Wij gaan om de hoek staan zodat niemand ons ziet. Vervolgens schuift het luik heel langzaam omhoog. Meteen veranderd het gezang in gegil. Zodra de jongens een voor een dan ook werkelijk naar binnen lopen wordt het gegil alleen maar erger. Meisjes schreeuwen hun namen, zeggen dat ze van de jongens houden, doen aanzoeken. God wat een hysterie.
Ik ben ook heus wel fan van Shawn, maar ik zou hem nooit een aanzoek doen. Eigenlijk, om eerlijk te zijn, weet ik ook niet zo veel van hem persoonlijk. Het gaat mij vooral om de muziek. En zijn muziek is gewoon echt geweldig. Tuurlijk, ik kijk wel eens een interview met hem, maar ook daar wordt meestal gepraat over zijn carrière. Ik voel de drang niet om alles over hem te weten. Privé leven is privé. Er staat niet voor niets het woord PRIVE voor.

Zodra het luik weer dicht geschoven is gaan Anniek en ik mee naar de ruimte achter de statafels. Als ik binnen kom kijk ik om me heen. Dit zijn dus de families van de jongens.
Ik stel me even aan iedereen voor. Natuurlijk hoef ik me aan de familie van Rein niet voor te stellen. Als ik mijn rondje bij de anderen gehad heb ga ik naar Chrisje toe.
'Hee Mare, wat lang geleden alweer.' Zegt ze lachend
'Hoe komt het dat je hier nu bent? Ik dacht dat Rein en jij ruzie hadden?'
Ik knik. 'Ja hadden.'
'Is het eindelijk goed tussen jullie?' Vraagt ze me opgewekt.
'Het is weer goed tussen ons jaa.' Antwoord ik lachend.
Ze geeft me een knuffel en springt op en neer.
'En hoe is het met jou?' Vraag ik haar als ze uit gesprongen is.
'Druk. Zeer druk. M'n opleiding enzo. Ik vind het wel jammer dat ik nog maar zo weinig in Waalre kom.'
'Bah ik moet er niet aan denken. Een nieuwe opleiding alweer. Maar dat is volgend jaar ook al het geval.'
Ze lacht. 'Het valt wel mee. Het is alleen wat meer stof.'
'Mare,.. Mare.' Zucht Anniek.
'Jaa? Ooh Chrisje dit is Anniek.'
'Oooh Heey. Jou heb ik ook al lang niet gezien zeg.'
Anniek glimlacht. 'Nee, laatste keer was denk ik toen wij net naar de eerste gingen.'

Als Rein er niet was speelden we vroeger ontzettend vaak met Chrisje. Maar als Rein er wel was dan mocht ze van hem er niet bij zijn. Anders werd hij enorm kwaad.

'Wacht even.' Zeg ik tegen beide meiden. Daarna loop ik naar hun opa en oma. Die heb ik ook al lang niet gezien. Vroeger pasten ze wel altijd op ons. Als onze ouders met zijn vieren weg waren, kwamen zijn opa en oma vaak naar ons toe om op ons te passen. Dan mochten we tot 10 uur opblijven -in die tijd was dat heel laat- en kregen we altijd chips.
'Hallo, hoe gaat het met u.' Vraag ik ze.
Zijn oma knikt en glimlacht naar me. 'Mare het gaat prima hoor! Hoe gaat het met jou meisje?'
'Ja wel goed, op dit moment.' Zeg ik zacht.
Ze glimlacht weer. 'Je kunt nog steeds naar me toe komen als er wat mis is he kind.'
Vroeger ging ik altijd naar haar toe als ik me niet goed voelde of als het thuis slecht ging. Ook toen Rein en ik ruzie hadden. Maar op een gegeven moment voelde ik me enorm lullig en wilde ik ze niet langer lastig vallen met al mijn gedoe.
'Ja ach het is allemaal nog een beetje hetzelfde. Pap en mam ruziën nog steeds zo ontzettend veel.'
Ze zucht en aait me over mijn wang.
'En Rein. Is hij nu eindelijk wakker geworden? Of moet ik hem nog eens flink toespreken?' Vraagt ze me.
Zij was de enige die wist dat ik hem leuk vond. Al zo'n lange tijd.
'Ik weet het niet zo goed eigenlijk.' Fluister ik.
'Daar ga ik wat aan doen.' Zegt ze vastberaden.
'Nee nee dat hoeft niet hoor.' Zeg ik gauw. Ze begint te lachen en aait over mijn arm.
'Het komt goed! Kom je binnenkort weer eens langs?'
'Jaa tuurlijk.'
'Oké, gezellig. Ga maar terug naar je vriendin. Die ziet er wat verveeld uit.'
Ik knik en zeg zijn opa en oma gedag. Daarna loop ik terug naar Anniek.

'Mare zullen we de zaal in gaan.' Vraagt Anniek nadat we een uurtje in het kamertje gezeten hebben. De jongens hebben al enorm veel fans gehad. De een nog hysterischer dan de ander. Maar je ziet dat de meisjes allemaal enorm genieten van het beetje aandacht dat ze krijgen van de jongens. Toch steekt het constant een beetje als een van de meisjes heel dicht tegen Rein aan gaat staan of ze zelfs een kusje op haar wang krijgt. Sinds wanneer ben ik zo jaloers?