Because You're Different

Bölüm 35: ''Somebody to love.''

HATIRLATMA:

 justin bieber - somebody to love (acoustic) -tercihen medyadaki canlı performansla okuyun-

*

Arabaya bir tekme attım ve içine binip sıkıntıyla nefesimi verdim. O piç beni tehdit etmişti! Onu orada öldürebilirdim ama kartlarını tam olarak açık oynamıyordu lanet herif!

Ne yapacağını ya da ne ile tehdit edildiğimi bilseydim ona göre hareket edebilirdim fakat şu anda her ihtimali değerlendirerek onu öldürme riskini göze alamazdım.

Direksiyona vurdum ve inledim, sinirden gözüm dönmüş durumdaydı resmen.

Nora'ya bunu yaptığım için kendimden nefret ediyorum.

Mike'dan da nefret ediyordum.

Nora'yı kendimden uzaklaştırmak zorunda olmamdan da nefret ediyordum.

Kısaca, cehennemime ışığı getiren Nora'nın tuttuğu ışığın yetişmediği taraflarda dolanmaktan nefret ediyordum.

*

BÖLÜM 35

*

''Lanet olsun.'' diye fısıldayarak eve girdim ve kapıyı kapattım. Sinirle odama çıktım ve etrafa göz attım. Sinir gözümü bürümüştü. Justin ne nereye gittiğini, ne ne yaptığını ne de soğuk davranmasını sebebini söylememişti, söylemeyecekti de. 

Bana soğuk davranmasının mutlaka bir sebebi vardır fakat hiçbir şey bana mantıklı gelmiyor. Henüz annemin ölümünü bile atlatamamışken bana bunu yapması... Saçmalık. Ayrılmak istiyor bile olsa, en azından aradan bir süre geçmesini bekleyemez mi?

Bir büyük darbe daha alırsam dağılacağımı tahmin edemiyor mu?

Tek istediğim sevebileceğim bir insan. Sevmek için biri. 

Derin bir nefes aldım, havayı yanaklarıma doldurarak oturduğum yerden kalktım ve tuttuğum nefesimi sıkıntılı bir şekilde verdim. 

Telefonumu elime alıp Justin'i aradım; telefonu kapalı. Nedense bu gece gelmeyeceğini biliyordum. Öyle hissediyordum, ya da gelmesini istemiyordum çünkü bunca olayın üstüne bir de kavga edemeyecek kadar bitkindim. Yatıp uyumak istiyordum.

Üstümü bile değiştirmeden yatağıma girdim, tek istediğim biraz uyumak ve kısa bir süreliğine huzurlu olabilmek. Uyku iyi gelir belki de.

*

Olmuyor, saatlerdir yatakta kıvranmama rağmen uyuyamıyorum ve bu beni delirtiyor. 

Sıkıntıyla yataktan kalktım ve telefonumu elime alıp tuş kilidine tıkladım; tam tahmin ettiğim gibi, arama veya mesaj yok.

Bu çocuğun sorunu ne bilmiyorum, ama ortada iyi bir şeyler dönmediği bariz.

Biraz hava almak için camı açtım ve yatağıma geri döndüm.

*

Sabah olduğunda ürpererek uyandım. Ah, camı açık bırakmıştım ve boynum tutulmuştu.

''Kahretsin...'' diye mırıldanarak zorla doğruldum ve boynuma biraz masaj yapıp daha iyi hissetmeyi diledim. Boynumu oynatabildiğimden emin olduğumda yataktan tamamen kalktım ve gerildim. Camı kapattım ve üstümü değiştirmeden önce bir duş aldım. Aşağı indiğimde Justin evde yoktu. Dün gece olanlar film şeridi gibi gözümün önünden geçtiğinde olanları düşünmeyi zihnimde arka planlara attım. Annem ile ilgili düşüncelerimi sakladığım dolabın kapağını açtım ve bunları da yanına ekledim. Zihnimin gerisinde olması daha iyiydi.