Younes en Leyla (part 2)

234

Younes :
 

Ik reed met de jongens naar huis. Soufiane zou achteraf afkomen. Hij is eerst de lichamen gaan dumpen.

Naim : Saraha, moest jij er niet geweest zijn, dan weet ik niet wat we gedaan zouden hebben.

Ik glimlachte. "Broers zijn er toch voor hulp" zei ik. "Dat zeker" en hij gaf me een box.

We kwamen thuis aan en ik zag dat de deur was ingetrapt. Meteen renden we naar boven. "HAMZA? REDAAA? MOURAD?!" riep ik.

Reda : WE ZIJN BOVEN!

Opgelucht liep ik verder naar boven. "JE BENT ER!" riep Hamza blij en gaf me een knuffel.

Reda : Pffff hoe meer tijd ik met je doorbreng, hoe meer vragen ik me stel over je seksualiteit.

Hamza : Hou je mond, je wilt hem ook gewoon knuffelen.

Reda schudde zijn hoofd en gaf me een hand. Ik begon te lachen en ging zitten. Ik zag veel bloed op de grond. "Waar zijn de lichamen?" vroeg ik.

Hamza : Die heb ik bij de pmd gezet

Reda : Mourad, Adil en Mustafa zijn ze gaan dumpen.

Ik : Adil?

Hamza : Ja hij heeft ze gedood!

Ze vertelden me hoe het allemaal is verlopen. Ik wist het! Ik wist dat Adil ons niet zomaar in de steek had gelaten! Ik zag het de vorige keer al. Hij keek me met een blik aan die meer dan woorden zei.

Ik hoorde mensen de trap oplopen. Het waren Mustafa, Adil en Mourad. "Yooo jullie zijn er!" zei Mustafa blij en gaf ons een box. "Adil?!" zei Naim en ging naar hem toe. (Het zijn neven) Ze knuffelden elkaar en om eerlijk te zijn, was dit echt mooi om te zien. "Ik heb je gemist" "Ik ook man"

Hamza : Stop met de zemmels uit te hangen!

Wij : ZWIJG!

Hamza : Pffff ik ga etay maken en wollah meh jullie krijgen iets!

en hij liep de keuken in. Ik begon te lachen. Wollah Hamza is de domste gast die ik ken.

Mohim we hebben nog zitten ksaar hele nacht. Is lang geleden. We waren blij dat het ons gelukt was en dat we ons nu geen zorgen moeten maken. Ik kan eindelijk nu mijn leven verder leven zonder met deze shit mee te doen en de jongens kunnen verder doen met hun shit. LEYLA! Ze sprong opeens in mijn gedachtes. Ik ben haar totaal vergeten bellen shit! Ik nam mijn gsm, maar het was al laat. Zou ik bellen of niet? Nee man is te laat nu. Ik stuur haar wel een berichtje.

Leyla :

Het was al diep in de nacht en ik zat nog steeds te huilen in mijn bed. Ik ben niet eens naar mijn ouders toegegaan omdat ik gewoonweg de kracht niet had. Ik wil niet dat mijn ouders mij zo zien. Moet ik hun vertellen dat mijn man een drugsdealer is en dan nog een gemene ook die mensen dood? Ik weet echt niet wat ik nu moet doen, maar ik moet snel iets vinden voor hij terugkomt. Ik wil niet meer met een man in huis wonen die tegen me liegt en zijn drugsleven boven mij zet.

Mijn ogen begonnen zich beetje per beetje te sluiten en net wanneer ik bijna in slaap viel, maakte mijn gsm me wakker. Ik had een berichtje van... Younes! Openen?

Hoe hard ik ook mijn best deed om het bericht niet te lezen, ik kon het niet. Ik nam mijn gsm erbij en las het luidop.

"Dag schat, het spijt me dat ik nu pas een bericht sturen maar ik had het druk en kon je niet bellen. Alles is goed verlopen en ik kan morgen al terug komen. Rond 14 uur ben ik er inshallah. Ik denk aan je en hou van je! Vele groetjes uit Frankrijk xx"

Boos gooide ik mijn telefoon weg! HOE DURFT HIJ NOG TE LIEGEN! LAFAARD! De tranen begonnen weer op te komen en mijn slaap was helemaal weg. Ik ga vannacht niet slapen.

"Ik wil mijn leven met je delen, ik wil je mijn vrouw maken, de moeder van mijn kinderen en samen met jou oud worden" zei hij. "Dat wil ik ook! Maar je hebt geen geheimen voor me toch? Niks dat je me moet zeggen? Want dan is het nu het moment" "Nee niks, alleen dat ik van je hou" "Ik hou ook veel van jou"  Hij drukte zijn lippen tegen de mijne. "Younes nog 1 ding, ik weet dat je er niet graag over begint, maar je werkt toch niet meer in de drugs ofso?" "Nee! Helemaal niet! Ik ben daar al heel lang mee gestopt" "Oke dan is het goed" Hij trok me weer naar zich en drukte een lange kus op mijn voorhoofd.

Hij heeft gelogen tegen mij! Dit is een gesprek die we hadden voor we gingen trouwen. Hij beweerde dat hij allang was gestopt. Pfff hoe kon ik zo dom zijn! Ik haat mezelf en hem zo hard voor dit.

Ik werd wakker met bonkende hoofdpijn. Ik keek naar het uur. Het was 11 uur. Ik heb dan toch wel kunnen slapen... Ik stond op en liep naar de badkamer. Toen ik mezelf zag in de spiegel, schrok ik. Ik hadden diepe wallen en mijn ogen waren helemaal rood. Ik zag er gewoonweg niet uit. Niemand mag me zo zien in deze hella (ik weet niet hoe je dit zegt in het nederlands)

Ik nam een douche. Onder de douche kon ik het ook niet laten om een paar traantjes te laten. Ik heb een keuze gemaakt en ik hoop dat Younes het gaat accepteren. Althans, hij moet wel.

Ik ging de badkamer uit en ging naar mijn kamer. Ik nam mijn koffer en vulde die met zoveel mogelijk kleren en waardevolle spullen. Ik kleedde me om en maakte me op zodat het niet zienbaar was dat ik helemaal kapot ben.

Ik belde me ma. "Salam" "Yema ik kom een paar dagen bij jou slapen" "Huh waarom?" "Uhm Younes is op zakenreis en wil niet alleen slapen" "Ohja normaal kwam je morgen toch al?" "Ja, maar ik was veel te moe dus ik kom vandaag" "Oke is goed" "Beslemaaa" Ik legde af. Ik weet niet hoelang ik deze leugen ga volhouden, maar ik hoop dat Younes zichzelf niet gaat fdah door te komen.

Ik was helemaal klaar. Mijn koffer was ingepakt, ik was klaar en het huis was netjes. Alles wat van Younes is, heb ik laten staan. Alleen zijn ketting heb ik meegenomen. Die heeft hij me gegeven voor hij vertrok en dat is misschien ook het enige aandenking die ik ga hebben van hem. Ik keek nog een laatste keer naar onze kamer. Ik voelde de tranen opkomen, maar weigerde ze te laten vallen. Dit is mijn eigen beslissing.

'Liefste Younes, jou leugens zijn aan het licht gekomen en ik weet alles! Ik weet dat je niet op zakenreis bent, maar dat je me hier alleen hebt gelaten om jou drugs dingen te gaan doen. Ik weet ook dat je al die keren tegen mij hebt gelogen, gewoon om weer die haram dingen te gaan doen. Maar als jij dat allemaal boven mij kiest, is dat jou keuze. Ik heb mijn keuze ook al gemaakt. Ik vertrek vandaag naar mijn ouders. Doe zelf geen moeite om langs te komen, want ik heb gezegd dat je op zakenreis bent. Als je toch komt, vertel ik ze de waarheid en dat is iets dat je niet wilt denk ik. Mohim ik eindig deze brief. Nooit gedacht dat ik op deze manier afscheid van jou zou moeten nemen, maar als dit onze mekteb is..." Ik legde het op tafel samen met een ketting die ik om had. Ik heb zijn ketting ook, dus ik gun hem de mijne.

Ik sloot de deur achter me dicht, stapte de auto in en reed weg. Ik draaide me nog een laatste keer om en keek naar onze grote mooie huis, die nu alleen van Younes is. Misschien denken jullie dat ik nu overdrijf en dat ik eerst moet luisteren naar zijn verhaal, maar nee. Ik ben zijn leugens en excuses beu. Als hij het vanaf het begin gezegd zou hebben, zou ik het alsnog niet accepteren, maar dan zouden we verder kunnen, maar nu? Nu heeft hij me letterlijk belogen en gekwetst en dat allemaal voor haram dingen die het niet waard zijn. Hij liep zelf deze risico op, dus ik ben niet meer van plan om mezelf nog meer pijn te doen door met hem te leven...