Younes en Leyla (part 2)

248

Ik opende mijn ogen en zag dat het aan het regenen was. Ik ging mijn bed uit en liep de badkamer in.

Ik liep naar beneden. Iedereen sliep nog. Ik ging naar de keuken en begon ontbijt te maken voor iedereen. Ik dacht opeens aan Driss die in de garage zat. Moet ik erheen gaan of niet? Laten we een kijkje gaan nemen.

Ik trok de garagedeur open en liep naar binnen. Hij zat nog steeds in dezelfde positie als gister. Jullie kunnen mij een bitch noemen, maar wollah meh ik had medelijden. Hij keek me met spleetoogjes aan. Hij was helemaal bezweet en zat alleen in zijn hemdje en broek. Wie weet wat ze hem gisteren hebben aangedaan...

Ik ging voor hem staan. "Heb je me gemist" zei ik. Hij keek me met een gefronste blik aan.  "Omdat ik zo lief ben, heb ik je wat te eten gebracht" Ik legde het op zijn schoot. Hij kon er net aan met zijn handen. Als het valt, dan is het pech. "Ik heb je een pleziertje gedaan, denk niet dat de jongens dat gaan doen" zei ik en ging weg.

Tfoe ik walg echt van hem. Elke keer als ik hem zie denk ik aan hoe hij me probeerde aan te raken. Hij schiet mijn man 3x neer en dan wilt hij me nog iets aandoen? Nah sorry schat, dat is een beetje te veel in jou voordeel. Tijd dat jij een beetje afziet.

Ik liep de keuken weer in. Adil, Rayan, Ayman en Khalid waren al wakker. "Sbah elgheer" zei ik. "Ah je bent al wakker" Ik knikte. "Waar was je?" "Uhm bij Driss" "???" "Ja ik heb hem wat eten gegeven" "Haha klinkt net een hondje" zei Aymen. Ik lachte. "Die hond moet je niet eens eten geven" zei Adil. Ik haalde mijn schouders op en ging aan tafel zitten.

"Leyla, vanavond vertrek je met Reda, Jibril, Adil en Hamza terug naar huis" zei Rayan die achter me stond. "En jullie?" "Wij gaan Driss een beetje gezelschap houden" zei hij met een knipoog. Ik glimlachte en at verder.

Ik ruimde de tafel op en ging naar boven. Ik maakte mijn tas en alles klaar, zodat ik klaar was voor vanavond. Ik ga morgen langs bij Younes. Ik ben al een tijdje niet meer geweest. Normaal ga ik elke week. Niet elke dag, want dat kan ik niet aan.

Iemand klopte op mijn deur. "Ja" Rayan kwam naar binnen. Hij ging zitten op mijn bed. "Is er iets?" vroeg ik. "Nee, ik wou gewoon vragen of alles goed met je gaat?" Ik knikte. "Gaat wel" zei ik. "Het komt wel goed inshallah" "Inshallah, ik ga morgen bij hem langs" "Misschien krijg je goed nieuws" zei hij. "Of misschien ook niet..." "Hey niet zo denken! Younes is sterk, hij overleeft dit wel" "Inshallah" zei ik en voelde mijn ogen prikken.

"Trouwens, als je Nafissa ziet, zeg dat ik van haar hou en haar echt mis. Ik probeer haar zo snel mogelijk te contacteren oke!" zei hij. Ik glimlachte. "Zal ik zeker zeggen" "Ok bedankt" zei hij en gaf me een schouderklopje. 

20u27 :

Ik liep met mijn tas naar beneden. Hamza, Jibril, Reda en Adil stonden al klaar. Ik zette mijn tas op de grond en ging naar Mehdi toe. "Safe verlaat je ons al" zei hij. Ik glimlachte. "Bedankt Mehdi, zonder jou zouden we nooit zo ver gekomen zijn" "Is graag gedaan, die man verdient het" Ik gaf hem een knuffel en nam afscheid van iedereen.

We stapten de auto in en reden terug naar België. Onderweg was het stil. De jongens achteraan sliepen en Reda was geconcentreerd op de weg. Ik legde mijn hoofd tegen het raam en dacht na aan alles wat er de laatste weken is gebeurd. Gek hoe je leven in 1 seconde kan veranderen.

Aangekomen :

We liepen mijn huis in. Oh wat heb ik dit gemist! Ik liet mijn tas vallen op de grond en liep naar boven, naar mijn bed.

Ik sprong er op en ging languit liggen. Dit is de beste deel van heel het huis. Ik draaide een beetje en kreeg, as always, weer flashbacks van toen ik hier met Younes lag. In zijn dikke gespierde armen.  Ayayay het word tijd dat hij terugkomt jongens. Ik ga morgen eens langs, eens kijken wat de dokter te zeggen heeft.

Ik deed mijn pyjama aan en liep naar beneden. De jongens zaten op de playstation te spelen. "Waar is Adil?" vroeg ik. "Die is even naar vrienden" Ik knikte en liep de keuken in. Ik nam wat te eten en ging terug naar mijn kamer. Ik zette een film op en viel zo in slaap met al dat eten om me heen.