Younes en Leyla (part 2)

242

We liepen een winkel in en kochten snoep, chips, chocolade, ijs, drinken... "Tbarkellah als ik geen 3 kilo verdik dan weet ik het ook niet meer" zei Hamza. Ik begon te lachen, betaalde en we liepen naar buiten.

"Welke kant nu?" vroeg Jibril. "Die kant op!" zei Hamza. "Azyy nee ik volg jou niet man, wie weet waar we eindigen met jou" "Die kant op" zei ik en Jibril volgde me. We hoorden Hamza zuchtend en mompelend achter ons lopen. Die jongen geeft me gewoon een glimlach op mijn gezicht. Hij is echt een idioot. De kleinste ding dat hij doet, maakt me aan het lachen. Gelukkig is hij hier, anders zou ik misschien veel minder lachen.

We gingen zitten in een park en haalden het eten uit. Hamza en Jibril zaten rechtover mij. We begonnen te eten en spraken over ditjes en datjes.

Mijn gsm ging af. "Reda" las Hamza luidop. Ik nam op. "Waar zijn jullie?" "Park" "Waar?" "Idk ietsje verderop van het hotel" "Zorg dat jullie er om 16 uur zijn" "Oke" en ik legde af. "Wat zei hij?" "Om 16 uur moeten we terug zijn in het hotel" "Nog een uurtje, calma" zei Jibril. Ik knikte. "Tranquilleee dan kan ik lekker alles op eten" "Ezel" mompelde Jibril.

15u39

"Yallah boys, tijd om terug te gaan" zei ik en stond op. "Pfff ik kan niet bewegen, ik denk dat ik ga bevallen" jammerde Hamza. "Sta op of ik zorg er echt voor dat je bevalt" "HAHAHAHA STEL JE VOOR IK HEB MILKAKINDJES EN OREOBABYS" "Kom kom aub laat dit kind hier alleen" zei Jibril en trok me aan mijn arm. Ik ging echt stuk. Ik snap niet hoe hij zo serieus kan blijven.

We kwamen aan in het hotel en liepen naar Rayan zijn kamer. "

Rayan : Over een uur hebben we afgesproken met Mehdi

Jibril : Gaan we allemaal mee?

Rayan : Nee alleen ik, Reda,Soufiane en Leyla

Hamza : En wij?

Rayan : Geniet van het feit dat jullie in Parijs zijn?

Mustafa : Wollah kom shisha jongens! Is lang geleden.

Ik : Ik ga me gaan klaar maken.

en ik liep naar buiten.

Rayan : Leyla! Zorg dat je er deftig uitziet!

Ik knikte en liep naar mijn kamer.

Deftig, herhaalde ik en zocht naar iets deftig, maar simpel.

Ik deed aan wat jullie op de omslag zien, maar dan met lage witte converse. Ik maakte me op, dat is ook lang geleden en ik stijlde snel snel mijn haren. Ik liet ze loshangen en spoot nog een lekker geurtje. Ik ging voor de spiegel staan. Younes zou trots op me zijn! Ik glimlachte en toen werd er geklopt op de deur. "Ja" zei ik. Soufiane kwam naar binnen. "Klaar?" Ik knikte en liep met hem mee.

"Olalalaa les beaugossee!" zei ik en keek naar Reda, Soufiane en Rayan die heel deftig gekleed waren. Hair on fleek, alles. Wejow als Younes me nu hoort spreken, komt hij me ophangen en gaat hij terug in coma liggen.

We stapten een zwarte mercedes in. Rayan van voor met Reda en ik samen met Soufiane vanachter.

De eifeltoren kwam meer en meer in zicht. De laatste keer dat ik naar Parijs ben gekomen, was ik met Younes. Good memories...

Zoals Mehdi zei, stond hij ons daar op te wachten in zijn zwarte bmw. Rayan parkeerde net voor hem en we stapten af. De jongens gaven hem een hand en toen zag Mehdi mij. "Leyla?" Ik knikte en liep naar hem toe. Ik sprong in zijn armen en hij nam me stevig vast. "Wat ben je groot geworden!" zei hij en bekeek me goed. "Ik zou zeggen jij ook, maar je bent altijd al groot geweest" Hij begon te lachen. "Hoe stel je het?" vroeg hij. "Goed, nou uhm...niet helemaal" "Wat is er?" "Ja kom we bespreken het ergens anders?" "Ja kom mee" zei hij en we volgden hem.

We liepen een restaurant in. Hij maakte een beweging met zijn hand en meteen kwam er al een ober onze kant op. "Tafel van 5 aub" We liepen hem achterna en gingen zitten.

"Vertel" zei Mehdi.  Rayan keek me aan en knikte. "Younes ligt in coma" zei ik met een brok in mijn keel. "Younes? Die jongen waar je samen mee was?" "Ondertussen zijn we getrouwd ja" "Arreteee? Je bent getrouwd??" Ik knikte. "Mabrouk" "Dankje, maar hij ligt nu dus in coma" "Waarom?" Ik wou verder vertellen, maar ik had het moeilijk.

Soufiane nam het over "Door Driss" "Driss ****??" "Precies" "Wat heeft hij gedaan om Driss achter hem te krijgen?" "Zijn broer gedood..." "WAT? IS HIJ GEK?" riep Mehdi. Iedereen keek hem aan en hij werd weer rustig. "Wat? Waarom heeft hij dat gedaan?" zei hij zacht. "Problemen..." "En waarvoor hebben jullie mij nodig?" vroeg hij. "Hulp, Leyla zei dat je met veel mannen werkt?" Hij keek me aan en werd stil.

"Mehdi aub, als het niet belangrijk was, zou ik je echt niet lastig vallen ik weet dat je het druk hebt, maar mijn man... Ik wil hem niet verliezen, je weet hoeveel ik van hem hou..." zei ik en een traantje gleed langs mijn wang. Hij keek me met medelijden aan en keerde zich naar de jongens toe. "Oke, wat willen jullie precies doen?" Er verscheen een glimlach op hun gezichten.

"We willen hem kidnappen" zei Rayan. "Jullie weten wel dat dit om Driss gaat he? Hij is internationaal bekend" "Nou dus, de vorige keer hebben we Beyonce gekidnapt zij is ook internationaal bekend" zei Reda. Iedereen keek hem aan van whuuut? "Nee jokes, maar ik wil hem toch kidnappen" zei hij. Ik was de enige die stuk ging.

"Mohim terug ter zaken" zei Rayan. "Jullie hebben wel geluk, dik geluk" zei Mehdi. Ik keek hem hoopvol aan. "Ik ken Driss persoonlijk en ik kan jullie heel goed helpen" "Persoonlijk?" vroeg ik. Hij knikte. "Vorig jaar moest ik iets doen voor hem, hij heeft vertrouwen in mij, maar ik persoonlijk haat hem" "Waarom?" "Die man heeft geen hart!" "Net als zijn broer..." zei Soufiane. "Precies, hij heeft mensen pijn gedaan. Die man moet boeten, dus ik sta er klaar voor om jullie te helpen en mijn mannen ook" Ik klapte in mijn handen van vreugde "Je bent de beste Mehdi!" zei ik. Hij glimlachte.

We gingen terug naar de auto's en namen afscheid van Mehdi. Morgen hebben we weer afgesproken.

We reden naar huis. In de auto was het stil. Ik keek uit het raam. Ik moest terug denken aan Younes. Hij mag echt van geluk spreken met zulke broeders die alles voor hem overhebben.

Ik hoorde dat Rayan aan de telefoon was, maar luisterde niet echt naar wat hij zei.

We stopten voor een chique restaurant. Ik keek Soufiane aan. "Stap af" "Huh?" "Waaa stap af a mossiba" Ik deed wat hij zei en ging voor de auto staan. "Ga naar binnen, de jongens zijn er al" "Owww" Ik liep naar binnen en zag ze daar zitten. Ahw ik zag mijn Hamzatje. Nee nee, niet mijn hamzatje, onze hamzatje ja.

Ik ging zitten en groette iedereen. "Hoe was het?" vroegen de jongens. Soufiane en Reda vertelden hun alles.

"Toop, dus we kunnen rekenen op zijn hulp" "Jup" "Bedankt Leyla" zei Rayan en keek me aan met een glimlach. Ik glimlachte en begon te eten.

Nadat we gegeten hadden en alles, gingen we terug naar het hotel. Soufiane, Naim, Mustafa en Mourad gingen nog weg. Ik liep naar mijn kamer, nam afscheid van de jongens en ging slapen. Morgen staat ons een andere dag op te wachten...