Younes en Leyla (part 2)

236

Younes :

Ik opende mijn ogen. Ik lag in de zetel in het zelfde positie als gisteren. Ben zeker in slaap gevallen. Ik rekte me uit en keek rond me heen. Het voelt hier zo leeg aan pfff. Een huis zonder een vrouw is net shishabar zonder shisha's, gaat niet!

Ik stond op en vermande mezelf een beetje. Ik kan er nu toch niks aandoen. Ik ging naar de badkamer en nam vite fais (snel snel) een douche. Ik kleedde me om en ging naar buiten.

"Yooo waar ben je?" "Thuis" "Ik kom" "Allez" Ik legde af en reed richting Rayan.

Ik kwam aan en belde aan. Zijn moeder deed de deur open. "Salam" Ik gaf haar 2 zoenen op de wang. "Alles goed?" vroeg ze. "Ja ja hmdlh met jou?" "El hamdoulilah, Rayan is boven" "Haha shokran" Ik liep naar boven en klopte aan. "Kom in" Ik liep naar binnen en gaf hem een box.

We gingen naar buiten om iets te gaan eten. Daarna gingen we bij wat vrienden en dan nog iets gaan eten ofso. Niks speciaals eigenlijk.

In de avond :

"Ik ga al naar huis, komen jullie straks af?" vroeg ik. "Ja is goed, over een halfuur zijn we bij jou" "Ja safe tot straks" "Ciao" Ik stapte mijn auto weer in en ging naar huis.

Al de hele tijd zie ik die witte auto mij volgen. Ik versnelde, hij versnelde ook. Ik vertraagde, hij vertraagde ook. Ik probeerde hem uit het zich te verliezen, maar hij bleef me maar volgen. Hmmm.

Ik kwam aan in mijn straat en de auto was verdwenen. Waarschijnlijk hallucineerde ik gewoon. Ik stapte af en toen zag ik dezelfde auto weer mijn straat inrijden. Ik ga eerlijk zijn, ik streste. Ik wou snel naar binnen lopen, maar er kwamen shi 4 mannen uit de auto gestapt die met hun geweren op mij richtte. "HANDEN OMHOOG!" riepen ze. Zonder twijfelen deed ik wat ze zeiden. Ik deed mijn handen omhoog. Ze bleven op mij gericht en toen stapte er een man uit. Hij had een kostuum aan met een zonnebril, ondertussen was het al 22 uur in de nacht, maar hokeee #fucklogic Hij was wat aan de oudere kant en hij liet me denken aan iemand.

"Zo zo, dus jij hebt mijn broer gedood" zei hij. Shiiiitt dit is Mansour zijn broer. Ik zit diep diep in de shit. Hij kwam steeds dichterbij. "Dacht je echt dat je hier makkelijk vanaf ging komen?" Ik reageerde niet. "Dan was je te snel blij, want je gaat nog veel leiden" zei hij en haalde een geweer uit. Voor ik iets kon doen schoot hij in mijn been. Ik viel op grond en schreeuwde het uit van de pijn. "Doet het pijn? Wacht!" en hij schoot nog een keer en nog een keer tot ik mijn ogen sloot...

Rayan :

"Wesh kom je mee? We gaan bij Younes slapen" "Ja ja ik ga mee" "Ewa zeed we gaan niet blijven wachten toch" We stapten de auto in van Hicham en reden weg.

Ik belde Younes om te zeggen dat we onderweg waren, maar hij nam niet op. Maakt niet uit, hij weet dat we gingen komen.

We kwamen aan in zijn straat en zochten parkeerplaats. Na 5 minuten rondjes gemaakt te hebben, vonden we plaats. We parkeerden en stapten af. "Hij neemt niet op!" zei Hicham boos en bleef hem maar bellen. "Hij weet dat we komen!" zei ik.

"Wat is dat?" vroeg Said. "Huh?" We zagen iets liggen op de grond, iets groot. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer het op een lichaam leek. "DAT IS EEN LICHAAM!" riep Hicham en we renden ernaar toe.

"Nee nee nee dit kan niet! Dat is niet Younes!" riep ik. "BEL DE AMBULANCE OP WAT WACHT JE NOG? WIE WEET HOELANG HIJ HIER AL LIGT!" Ik drukte snel 101 in en belde de ambulance.

"We hebben een ambulance nodig nu nu nu, hij is ernstig gewond!" zei ik met trillende stem. "We sturen nu een ambulancewagen" Ik legde af en ging op mijn knieën voor Younes. Ik had tranen in mijn ogen. Wat is dit? Wat is er gebeurd?! Hoezo is hij geschoten geweest? Niet eens 1 keer, maar 3 keer. Dit is heftig, wie zou dit doen? Boos sloeg ik tegen de muur. Mijn vuist begon te bloeden, maar ik voelde niks.

*ambulancesirenes* Ze stapten snel af en legden hem voorzichtig op een brancard. "Er mag 1 persoon mee" "IK!" riep ik en stapten mee in.

Ik trilde helemaal. Mijn ogen waren rood. Ik mag hem niet verliezen, hij is net een broer voor mij. Ik keek naar hem. Hij zag er niet goed uit. Hij heeft veel bloed verloren. Ik hoop dat dit allemaal goed komt en we de oude Younes terugkrijgen, inshallah!

Aangekomen in het ziekenhuis, brachten ze hem naar binnen. Ik kon niet verder mee, dus ging ik daar ergens zitten. Wat moet ik doen? Moet ik zijn ouders bellen? Nee die gaan zich zorgen maken. Moet ik Leyla bellen? Nee want ik weet dat het nu moeilijk is tussen hun, maar als nog is het zijn vrouw... Ik weet niet wat ik moet doen!

De jongens kwamen eraan. "Waar is hij?" vroegen ze. "Operatiekamer" "Faka man wat is er gebeurd ttchiipp?! Zomaar dit allemaal" zei Jason, onze azeevriend. Hij kwam naast me zitten en keek naar de grond. "Komt goed broer, Younes is sterk, hij overleeft dit wel" Ik hoop het, dacht ik.

Leyla :

Het is al laat en morgen is het maandag. Eerlijk, ik heb nog nooit zoveel uitgekeken naar een maandag. Dan kan ik eindelijk Younes spreken en ik hoop dat het dan beter gaat gaan. Ik realiseer me gewoond dat ik te fel reageerde en dat ik inderdaad moet luisteren naar wat hij te zeggen heeft. Ik hou van hem en kan niet zonder hem. Deze dagen waren echt zwaar voor mij.

Niet wetend dat ze morgen nog meer gaat leiden...