Younes en Leyla (part 2)

252

De volgende morgen stond ik een beetje misselijk op en liep de badkamer in. Ik waste mijn gezicht en voelde weer dat ik moest overgeven.

"Leyla gaat het??" hoorde ik aan de andere kant. Het was Hamza. "Ja ja het gaat" Snel spoelde ik door en waste mijn mond.

Ik liep de badkamer uit. "Je hoeft geen ontbijt te maken, Adil is al achter ontbijt" "Oh oke"

Ik liep weer mijn slaapkamer in waar Fatiha druk op haar gsm zat. "Goeiemorgen" zei ik en ging naast haar liggen. "Gm!!" zei ze met een brede glimlach.

Ik keek mee op haar gsm en zag dat ze met Nassim sprak. "Oelalala mis je je lover" zei ik. "Hij wil me straks zien" "Pfff echt cute dit" "Ja maar ik wil je niet alleen laten" "Ewa safe! Ik moet straks toch naar mijn afspraak en daarna verzin ik wel iets" "Weet je zeker?" "Ja hoor geniet maar van Nassim haha" "Je bent de beste" zei ze en gaf me een knuffel.

"Putain ik weet niet wat ik met mijn haar moet doen en mijn kleding ugh difficilee!" "😂😂 komt wel goed. Ik help je" "Gelukkig ben je er"

"DAMES ONTBIJT IS ER!" hoorde ik van beneden. "Kom eerst ontbijten" zei ik en we liepen naar beneden.

"Bedankt jongens wollah" zei ik. "Wij moeten jou bedanken voor het bieden van een onderdak, eten..." zei Hamza. "Safe stop met je zemmelpraatjes phel we waren dakloze" zei Adil. "Ten minste kan hij wel eens lief doen" zei ik.

Ik hielp Fatoshh mee met het kiezen van haar kleding en maakte haar helemaal op. Ze was on fleek! "Maak is een rondje" zei ik. Ze stond op en maakte een rondje. "SLAAYYIIIN!!" riep ik. "Bedankt" zei ze en knuffelde me.

Ik kleedde me ook snel aan want erna had ik mijn afspraak. "Ben je klaar?" vroeg ik. "Ja ja" zei ze en nam nog een laatste kijkje. "Pfff ik twijfel echt over die jillee" "Het is mooi!" "Maar ik weet het niet, ik vind hem een beetje te..." "Hou je mond en kom mee" onderbrak ik haar en trok haar me naar beneden.

We liepen naar beneden. "Jongens! Ziet Fatiha er goed uit of goed?" De jongens draaiden zich om en scanden haar. "Maak eens een rondje" zei Mustafa. "Nee hram 3lik je moet haar ass niet scannen 😂" zei ik. Ze werd helemaal rood en sloeg me. "Hahahaha is grapje, maar ze ziet er toch goed uit?" Ze knikten. "Zie je!!" "Oke bedankt jongens" zei ze. "Mohim we zijn ervandoor!" riep ik. "Naar waar gaan jullie?" vroeg Reda. "Boodschappen doen" zei ik snel en deed de deur achter me dicht.

Kwartier later :

"Hier" zei ze en ik stopte de auto. "Hij staat daar!" riep ze. "Oke veel plezier schat en bel me als ik je moet komen ophalen" zei ik. "Kom mee! "Nee wesh" "Jawel kom dan kan je kennismaken" "Ik ken hem al, hij is familie van Younes" "Mohim kom mee!!" Ik stapte af en liep samen met haar naar hem toe.

"Salam" zei Fatiha en gaf hem 2 kusjes. "Mooi op tijd voor de eerste keer" zei hij. "Ja Leyla heeft me afgezet" zei ze en zijn blik ging naar mij. "Salam" en ik gaf hem een hand. "Je komt me bekend voor" zei hij. "Ja ben Younes zijn vrouw" "Oh ja jaa! Paar maanden geleden getrouwd toch?" Ik knikte. "Hoe gaat het met hem?" "Ja ja goed" zei ik snel. "Ewa mlih" "Ja mohim ik laat jullie ik moet ervandoor" zei ik en gaf Fatiha een kus en Nassim een hand. "Kom je me straks dan halen?" vroeg ze. "Ja hoor, bel me dan" "Is goed, bedankt" Ik knipoogde en liep naar de auto omwt de gynaecoloog.

Bij de gynaecoloog :

Ik ging liggen en trok mijn shirt naar boven. Ze plaatste zo'n ding op mijn buik en begon heen en weer te gaan. Op een tvschermpje zag ik hoe het er vanbinnen uitzag en toen zag ik een mini foetus. Ik had tranen in mijn ogen van geluk. Een mini Younes-Leyla omg 😍😭.

Ik bedankte haar voor alles en ging naar buiten. Ik stapte mijn auto in en bleef even zitten. Ik ga naar mijn ouders toe, het is lang geleden.

17u38 :

Ik nam afscheid van mijn ouders en liep de auto weer in. Ik heb niemand verteld over dat ik zwanger ben. Alleen Fatiha weet hiervan en ik ben ook van plan om het momenteel zo te laten.

Ik keek naar het uur bijna 18 uur, ik besloot om langs Younes te gaan. Ik wil nog niet naar huis.

In het ziekenhuis :

Ik liep naar binnen en ging naast zijn bed staan. Hij lag nog steeds in dezelfde positie onder al die draden. Ik keek hem aan en dacht weer aan alles, alle flashbacks kwamen terug.

"Weet je Younes" begon ik alsof hij me kon horen en hield zijn hand zachtjes vast. "De eerste keer dat onze blikken elkaar kruisten, had ik zoiets van wauw en nu, 2 jaar later, sta ik hier als je vrouw naar jou te kijken en ik hou nog evenveel van je en zelfs nog meer. Elke dag wacht ik op je ontwaking, maar Allah heeft me nog een ander geschenk gegeven. Ik ben zwanger van jou. Er bevind zich een mini-Younesje of mini-Leylatje in mijn buik en het doet pijn dat je me nu niet in je armen kan nemen en me kan kussen van geluk, maar die dag komt nog wel inshallah! Je bent een sterke vader en mijn kinderen groeien niet op zonder vader!" zei ik en liet een paar traantjes.

"Mevrouw, uw bezoektijd is om" zei een verpleegster die naar binnenkwam. Ik knikte, gaf hem een zachte kusje op zijn hoofd en liep naar buiten. Ik veegde mijn tranen weg en stapte mijn auto in.

Fatiha belde me. "Kan je me komen halen?" "Ja waar ben je?" "Stad" "Ok over 10 minuutjes ben ik er" "Oke goed" Ik legde af en reed door.

Ik pikte Fatiha op en reed naar huis. We hadden het huis voor ons alleen, aangezien de jongens er niet waren. We gingen voor de tv zitten en ik zuchtte. "Wat zei de gynaecoloog dus?" vroeg ze. "Dat ik al bijna 2 maanden zwanger ben" "Zo lang al, hoe kon je niks doorhebben?" "Ik dacht altijd dat het te maken had met Younes en deze moeilijke periode" "Aaahh..."

We gingen naar boven, trokken onze pyjama's en gingen in bed liggen. Ze vertelde me hoe haar date met Nassim verliep. Zalig om zulke verhaaltjes te horen. Ik krijg er automatisch een glimlach van.