Younes en Leyla (part 2)

268

Leyla :

Younes kwam thuis aan en we begonnen te eten. "Weet je" zei Younes opeens. Ik keek hem aan. "Samir heeft je ontvoerd he" Ik keek hem raar aan. "Samir? Wie is Samir?" vroeg ik. "Die nieuwe die kwam solliciteren. "Ohjaaa! Uh nee? Hij was het niet" "Echt wel, zelfde plakaatnummer" "Huh?" Hij legde me de hele situatie uit met het oude vrouwtje.

"Oh... dus hij was de hele tijd met mij aan het praten..." zei ik. "Wat zei hij?" vroeg Younes met gefronste blik. Ik zweeg. "Zeg!" "Niks speciaals" zei ik snel. "Leyla zeg!" zei hij nu wat bozer. "Dingen zoals als je niet zwijgt ga ik je verkrachten" Ik zag de kaaklijn van Younes helemaal opgespannen en zijn ader kwam eruit. Shit ik had beter gezwegen. Hij stond opeens op en liep naar de deur. "Waar ga je?!" riep ik. "Ik ga hem een lesje leren!" zei hij boos en sloeg de deur achter zich dicht. Anas schrok ervan en begon te huilen. Ik nam hem op en suste hem. Ya Allah laat dit gewoon allemaal goed komen...

Younes :

Ik stapte de auto in en plankte naar Samir. (Ik weet hem wonen omdat zijn adres in zijn contract staat). Ik sla hem kapot! Wollah hij gaat ziennn! Weyooo mijn woede is nu echt onbeschrijfelijk. Hoe durft hij zo te praten tegen MIJN vrouw?!

Ik kwam aan bij zijn deur en belde 10x na elkaar. Hij opende gehaast de deur open. Toen hij me zag, veranderde zijn blik. "Youn..." Ik liet hem niet eens uitspreken of ik viel hem meteen aan.

Ik sloeg hem KO en sleurde hem mijn auto in. Ik reed naar de jongens en dropte hem daar. "Doe wat je wilt met hem, dood hem, sla hem, verhonger hem, wat je maar wilt zorg gewoon dat ik hem niet meer zie of ik dood hem" zei ik en ging weg.

Leyla :

Na een uur kwam Younes weer thuis alsof er niks gebeurd was. "Waar was je?" vroeg ik. "Zaken regelen" zei hij snel. "Lieg niet, waar was je?" herhaalde ik. "Ik zeg toch dingen regelen" "Welke dingen?" "Zaken" "Younes doe je t expres?" "Wat?!" riep hij. "WAAR WAS JE?!" riep ik. "IK HEB GEZEGD ZAKEN REGELEN! MOET IK HET NOG IN HET FRANS EN DUITS HERHALEN?!" "Nee je hoeft gewoon niet meer te praten tegen me" zei ik boos en liep naar mijn kamer.

Ik legde me in bed en staarde naar de plafond. Ik hoorde Younes nog deuren open doen en dicht en naar boven en beneden lopen. Schijt aan hem nu taz.

Ik kreeg weer van die buikkrampen en ging in een bolletje zitten. Bijna ging ik huilen, maar ik hield me sterk. Ik stond op en nam een dafalgan. Dat kalmeerde me even en zo viel ik in slaap.

Younes :

Ik nam een douche en ging nog wat tv kijken tot ik in slaap viel.

Ik werd wakker door de tv en keek naar het uur. Het was al 3 uur snachts. Ik stond op, deed de tv uit en liep naar boven.

Ik trof Leyla slapend aan. Ze sliep zo mooi wauw. Ik heb de mooiste vrouw van heel de wereld. Ik ging bij haar liggen en staarde haar aan. Ze is net een kunstwerk. Mooi en interessant. Ik kan wel uren naar haar kijken. Ik gaf haar een kus op haar hoofd, trok haar in mijn armen en viel in slaap.

Volgende morgen :

Leyla :

Ik werd wakker in Younes zijn armen. Ik staarde hem even aan en dacht aan onze 'ruzie' van gisteren. Ik weet niet waarom ik zo overstuur geraakte. Dat heb ik vaak laatste tijd. Ik huil of word boos voor zulke rare dingen. Had ik ook toen ik zwanger was van Anas. Ben ik nu alweer zwanger?

Ik wurmde me uit Younes zijn armen en stond op. Weyow mijn kamer draait. Ik voelde me zo misselijk! Ik ging zitten op bed en hield mijn hoofd vast. Ik had kotsneigingen.

"Wat is er?" vroeg Younes opeens. Ik schrok me de tering. "Ben je wakker?" vroeg ik. "Ja, ik voelde hoe je uit mijn armen gleed" Ik begon te lachen. "Sorry voor gister..." zei ik. "Is niet erg boo, maar uh ik zou eens langs de dokter gaan" zei hij. "Hoezo?" Hij keek me lang aan en begon te lachen. "Ik denk dat je zwanger bent?" "Heb je het ook door?" "Ja je huilt veel te snel en word boos voor rare dingen" "Ik ga strakjes wel" "Is goed" zei hij met een knipoog.